‘Ik bel haar iedere ochtend’

"Ik bel mijn moeder iedere ochtend"

Ex-wielrenner Michael Boogerd (41) over zijn moeder Ria (68)

Michael Boogerd: “Tegen mijn moeder kan ik alles zeggen. Maar soms ben ik voorzichtig hóe ik het zeg. Ze maakt zich snel druk. Als er negatief over mij geschreven wordt, hangt ze direct aan de lijn. Met mijn dopingschandaal vorig jaar was er geen ontkomen aan. Ze vond het vreselijk dat ik zo onder vuur lag. Ze vond het erg voor mij, Darya die hoogzwanger was, en voor mijn zoon. Mijn vader kreeg in die periode ook nog eens kanker. Een dopingschandaal is dan kinderspel. Hoe mijn moeder zich door die periode heen heeft geslagen, daar heb ik grote bewondering voor. Ik heb haar nooit horen klagen. Nooit. In ons gezin zetten we de schouders eronder en gaan we door. Die eigenschap heb ik van allebei mijn ouders. Gelukkig gaat het met mijn vader beter.

Iedere ochtend bel ik mijn moeder als ik met de hond wandel. Even vertellen wat ik ga doen en hoe het met Darya en de kinderen gaat. Ik sla nooit een dag bellen over. Ik ben echt een moederskindje, ze is mijn alles. Mijn moeder staat altijd voor me klaar. Als ik haar ’s avonds bel om te vragen of zij de volgende ochtend Mikai naar school wil brengen, stapt ze om zes uur ’s ochtends in de auto en rijdt van Den Haag naar ons huis in België. Klaarstaan voor een ander, dat heb ik van haar. Een vriend zat midden in een scheiding; vanzelfsprekend logeert hij dan bij mij. En zijn er hulpouders nodig op school, dan sta ik vooraan. Dat vind ik normaal.

Ik heb een sterke band met mijn moeder, maar kan ook balen van haar reacties. Laatst wilde ik een nieuwe auto kopen. ‘Waarom is dat nou nodig’, zei ze. Dan is mijn avond verziekt. Die auto is er trouwens wel gekomen, hoor. Net als mijn moeder heb ik moeite met genieten. Ik vind dat ik iets moet verdienen. Waarom twee keer op vakantie als ik niet hard werk? Die eigenschap is vooral voor mijn omgeving lastig. Darya fluit me dan terug.

Nu ben ik huisman, met af en toe een presentatieklus. Ik ben nog nooit zo ‘gewoon’ geweest. Daar moest ik aan wennen. Wielrennen stond altijd op nummer één. Er werd met liefde voor mij gezorgd. Eerst door mijn moeder, later door mijn toenmalige vrouw. Zij maakten mijn carrière mogelijk. Mijn kinderen hebben niet meegemaakt dat ik keihard gewerkt heb. Ik vind dat weleens lastig. Het voelt alsof ik geen deel meer uitmaak van de maatschappij. ‘Je bent een geweldige, serieuze en zorgzame vader’, zegt mijn moeder dan. Nog steeds is ze trots op mij. Mijn gezin is het allerbelangrijkst. Mijn egoïsme heb ik overboord gegooid.”

Michael Boogerd nam in 2007 afscheid van het wielrennen. In 2013 biechtte de drievoudig Nederlands kampioen op dat hij tien jaar lang doping had gebruikt. Uit zijn eerste huwelijk heeft hij een zoon, Mikai (9). Hij is hertrouwd met Darya Nucci, met wie hij een dochter heeft: Anais (1).
 

‘Nu wilde ik er voor haar zijn’

Zangeres Carolina Dijkhuizen (33) over haar moeder Trijnie (66)

Carolina Dijkhuizen: “De band met mijn moeder is sterker geworden sinds ik uit huis ben. Ik woon nu aan de andere kant van Nederland en besef daardoor heel goed wat ik mis. Als ik dan een keer bij haar ben, ga ik direct onderuit op de bank en moedert zij lekker over me. Dan kijken we samen tv. Dr. Phil en zo. Heerlijk samen kritiek spuien.
Ik bel haar dagelijks. ‘Ma, maak je nu niet zo’n zorgen’, denk ik weleens. Of ik wel genoeg groenten eet en voldoende slaap krijg, dat soort dingen. Tja, ik ben de jongste én het eeuwige meisje, maar wel al 33. Soms moet ze me ook maar laten.
Mijn broers en ik zijn geadopteerd. Dit is mijn familie, dit is mijn moeder, maar ik ben wel op zoek naar de puzzelstukjes, naar mijn biologische moeder. Innerlijk lijk ik op mijn ouders, maar ik zou graag iemand tegenkomen die eruitziet zoals ik. Ik zou daar wel blij van worden. Ik lijk nooit op iemand.

Als familie zijn we close en met mijn moeder kan ik over alles praten. Nou ja, alles – mijn seksleven hou ik privé. Maar relaties en mannen zijn wel een onderwerp van gesprek. Ik vind het belangrijk dat mijn ouders de man in mijn leven leuk vinden. Bij liefdesverdriet hang ik direct aan de lijn. Toen ik gedumpt werd door mijn vriend, zaten mijn ouders in China. Ik heb uren met mijn moeder gebeld; praten hielp. Mijn moeder steunt mij in alles. Ook al maak ik de verkeerde keuze. Ik denk dat het heel makkelijk is om van mijn ouders te houden.

Vorig jaar kreeg mijn moeder eierstokkanker. Ze is pas in de 60, ze heeft kleinkinderen, ze is echt niet klaar om dood te gaan. Het was echt een heel, heel heftig jaar. We zijn zo verdrietig geweest als gezin, hebben ons zoveel zorgen gemaakt. Ik wilde er voor mijn moeder zijn, sterk zijn, maar moest ook toegeven aan mijn eigen verdriet. Wat ook zo raar was: in de musical Sister Act speel ik een vrolijke rol, en tegelijkertijd ligt je moeder kantje boord. Het liefst wilde ik iedere dag naar haar toe, maar ik stond ’s avonds in het theater en overdag kon ik niet even naar het hoge noorden.
Ik belde haar vaak. We hebben het geregeld over de dood gehad. Afscheid namen we niet, maar dat ze dood kon gaan, zat wel in mijn achterhoofd. ‘We gaan tot het gaatje’, hebben we als familie altijd gezegd. We hebben ervoor gevochten; een van de redenen waarom ze hier nu nog zit. In januari had ze haar laatste kuur. De zorgen blijven, maar de druk is ervan af. We kunnen ons nu bezighouden met leven en niet met overleven.”

Carolina Dijkhuizen is zangeres en actrice. Ze was te zien in de musical The Lion King en speelt nu de hoofdrol in de musical Sister Act.
 

‘Dat ze ons helpt, zie ik niet als bemoeienis’

Illusionist Renzo Kazàn (31) over zijn moeder Wendy (54)

Renzo Kazàn: “Geniet van het leven en maak het niet te moeilijk. Zo sta ik er van nature in, maar ik heb dat ook afgekeken van mijn moeder. Zij raakt niet snel in de stress. ‘Het leven gaat toch wel door en houdt ook vanzelf weer op’, zegt ze altijd. Ik bekijk alles rustig vanaf een afstandje, net als zij. Confrontaties ga ik uit de weg. Laatst werd ik omver geduwd in het vliegtuig. Dan denk ik: laat maar gaan. Ik zeg er niets van. Mijn moeder zou hetzelfde doen.
Hoe zij dat met vier kinderen heeft gedaan, terwijl mijn vader met zijn goochelshows door het land toerde of opnames had voor de televisie – ik geef het je te doen. Nu ik zelf kinderen heb, zeg ik geregeld dat ik trots op haar ben. Zij gaf ons die fijne en veilige jeugd. Ik probeer een voorbeeld aan haar te nemen door voor regelmaat te zorgen. Ik wil bijvoorbeeld ’s ochtends met z’n allen aan de keukentafel ontbijten.

Mijn vrouw Mara en ik zijn er niet altijd voor onze zonen, Kian en Kenzo. We toeren met onze show door het land. Maar als we thuis zijn, staan de kinderen op nummer één. Toch glipt het werk er soms wel tussendoor. Mail en telefoontjes moeten worden beantwoord. The show must go on.Mijn moeder heeft een zware tijd gehad toen Magic Palace, het theater van mijn vader in Torremolinos, failliet werd verklaard. ‘Kinderen Hans Kazàn laten hun vader in de steek’, schreven de kranten met koeienletters. Want wij gingen door met onze show, op een andere locatie. Die berichtgeving klopte niet. Mijn vader wilde juist dat wij verder zouden gaan en ook mijn moeder stond er helemaal achter. Mijn vaders droom was kapot en vooral mijn moeder heeft hem erdoorheen gesleurd. ‘Hans, maak je niet te veel zorgen. Het is maar geld. Er zijn ergere dingen in het leven’, zei ze dan. Ze is nuchter en kan relativeren, zelfs in pittige situaties. Ik herken dat, het is een eigenschap die ik ook heb. Blijven hangen in dingen is zonde van je tijd.

Het is niet zo dat ik me nergens zorgen over maak. Of dat ik niet nadenk over de toekomst. We gaan binnenkort vijf maanden met onze show naar Berlijn en onze kinderen gaan mee. Hoe doen we dat met school? Dat is iets waar ik met mijn moeder over praat. Ze is ook betrokken bij het zoeken naar een geschikte woning. Ik zie dat niet als bemoeienis. Het is handig. Ze heeft zoveel ervaring, waarom zou ik niet naar haar luisteren?”

Renzo Kazàn vormt samen met zijn echtgenote Mara en zijn broer Oscar de illusionistengroep Magic Unlimited. Jongere broer Steven is hun stagemanager. Renzo en Mara hebben twee zonen, Kian (4) en Kenzo (2).

Hebt u ook een speciale relatie met uw moeder? Vertel het ons, reageer op dit artikel!