Moeder zijn houdt niet op als je kind volwassen wordt, maar het krijgt wel een andere vorm. Je staat meer op de achtergrond. Behalve als er iets ergs gebeurt. Dan heeft je kind je weer extra nodig.
Bijna een jaar lang heb ik mijn eigen leven op een laag pitje gezet en stond alles in het teken van Marte’s ziekte. Het was een zware, intense periode. Maar het was ook heel bijzonder. Het voelde goed om – hoe dubbel ook – weer nodig te zijn. Nu gaat het beter met Marte en voel ik me leeg.
Het is logisch dat Marte weer zo gauw mogelijk weer op haar eigen benen wil staan. Ze reageert prima op de hormoonbehandeling en dat is fijn, want ze moet die pillen vijf jaar lang blijven slikken. Marte is journalist en, net als ik, een ZZP-er, een kleine zelfstandige. Dat betekent dat als je niet werkt, je ook geen geld verdient. Niks ziektewet. Marte heeft al die tijd zoveel als ze kon doorgewerkt. Nu ze van de chemo bevrijd is voelt ze zich elke dag een beetje beter. En kan ze dus weer meer werken. Dat doet ze met haar gebruikelijke voortvarendheid en enthousiasme.
Ik voel me een beetje verloren. Natuurlijk ben ik blij dat Marte zich zo snel herstelt en dat het zo goed met haar gaat. Ik moet ook weer gewoon aan het werk. Maar ik kan mijn draai nog niet vinden. Het is afgelopen met de wekelijkse bezoeken aan Amsterdam. Aan het intensief optrekken met mijn dochter. Aan de eindeloze scrabble partijtjes in het ziekenhuis of bij haar thuis. Aan het uitlaten van haar hond, aan de gezamenlijke ontbijtjes in de stad en nog honderd andere gewoontes die ik in dat jaar heb opgebouwd.
Bijna elke dag denk ik: ‘Wanneer moet ik weer naar Amsterdam?’. En elke keer besef ik dat het niet meer nodig is. Dat IK niet meer nodig ben. Tenminste, niet op díe manier. Ik ben weer een gewone moeder en wordt het tijd dat ik mijn eigen leven weer oppak. Hopelijk is het nooit meer nodig dat ik Marte zo intensief moet helpen. Desondanks heb ik voor de tweede keer in mijn leven last van het ‘lege nest syndroom’...
Dit was de laatste column in deze serie. U kunt alle columns hier teruglezen.
Reageren
Wilt u een persoonlijke reactie sturen aan Francien? Stuur een email naar redactie@plusmagazine.nl
Blije Marte - door Francien van Westering