Journalist Cecilia Tabak gaat wandelen op Madeira, het prachtige Portugese eiland in de Atlantische Oceaan, met op het eindpunt een beloning in de vorm van een gordijn van 25 watervalletjes.
Wauw! Met donderend geweld slaat een muur van oceaanwater over de basaltrotsen en bedelft het natuurzwembad van Porto Moniz met het omliggende zonneplatform onder een dikke laag schuim. De badgasten springen op van hun handdoek en maken dat ze wegkomen, hun haastig bij elkaar gegraaide spulletjes onder de arm. Als de minitsunami wegebt en de oceaan lijkt te kalmeren, druppelen ze terug naar hun plek. Handdoekjes worden weer uitgespreid, adonissen vlijen zich neer, een jongen duikt gracieus in het nakolkende zwemwater. Totdat het hele schouwspel zich bij de volgende vloedgolf van voren af aan voltrekt. En mijn reisgenoot Paul en ik zitten eerste rang, op het terras van een restaurant aan de noordkust met de lekkerste vis van de wereld.
Walhalla voor wandelaars
Madeira is geen plek voor zwemmers, zoveel is duidelijk. De zee is er voor die goddelijke vis en voor de dolfijnen en walvissen die volop langs de ruige kusten zwemmen, en waar je met bootjes zo dichtbij kunt komen dat je ze bijna kunt aanraken. Maar voor wandelaars is het eiland een walhalla, en dat is dan ook precies wat wij gaan doen. We werpen nog een blik op de diepblauwe Atlantische Oceaan, drinken onze koffie op en rijden via slingerende bergwegen naar de hoogvlakte van Paúl da Serra. Onder een grijs wolkendek beginnen we aan de Levada das 25 Fontes, een van de spectaculairste tochten van het eiland.
We zijn lang niet de enigen die het steeds steilere pad afzakken, soms via glibberige trappetjes, dan weer over stenen richels waar je je zo smal mogelijk moet maken om tegenliggers te laten passeren. Hoe lager we komen, hoe dichter het oerbos dat ons omsluit. En steeds horen we het water kabbelen in de levada, het irrigatiekanaaltje langs het pad.
Een paradijselijke plek
De tocht eindigt op een paradijselijke plek: een meertje omringd door hoge rotsen met een gordijn van watervalletjes: de beloofde 25 fontes. Op rotspartijen poseren bevallige Eva’s voor de lens van hun Adam. Een stelletje uit Brussel zit uit te puffen met hun hondje, een dapper beest met dezelfde krullen als het baasje in wiens rugzak hij straks mee terug naar boven mag. Als wij op onze eigen benen weer omhoog zijn geklauterd – ook zonder hond op je rug nog best een toer – is de bewolking opgelost en worden we beloond met een haast surrealistisch uitzicht: loom rondkuierende koeien tussen draaiende windmolens met in de verte de heiig-blauwe versmelting van hemel en zee.
Fantastische bloemen
Die fabelachtige landschappen maken Madeira tot een feest voor de natuurliefhebber. Met kruidig ruikende laurier- en eucalyptusbossen, die door de Unesco tot werelderfgoed zijn bestempeld, machtige kliffen en ravijnen, terrassen met suikerriet en bananenbomen, en overal de meest fantastische bloemen: zuurstokroze fuchsia’s, hortensia’s zo groot als voetballen, strelitzia’s met papegaaienkleuren, belladonnalelies in dromerig lila. De mooiste van alle bloemen vinden we zomaar op een ochtend in de hoofdstad Funchal, in een stil straatje even buiten het centrum met zijn markthallen, restaurantjes en muziekcafés. In het gietijzeren smeedwerk van een voordeur prijkt een dieproze roos. Achter de deur ligt de werkplaats van Carlos Jorge Pereira Rodrigues, instrumentmaker in het bezit van een naam die klinkt als een lied.
Het bijzonderste souvenir
Hoewel we geen afspraak hebben, worden we allerhartelijkst ontvangen. Carlos, een kalende man met een zilvergrijze baard en pretoogjes achter een brilletje, geeft spontaan een cultuurhistorisch college over de braguinha, de voorloper van de ukelele. Het viersnarige tokkelinstrument is eeuwen geleden door zeevaarders meegebracht uit Madeira’s moederland Portugal en vervolgens verzeild geraakt in Hawaii, waar het evolueerde tot de tegenwoordig weer alom geliefde babygitaar. En die roos aan zijn deur? Dat is elke dag een verse, ter herinnering aan zijn jonggestorven zoon. We mogen pas vertrekken als we met hem op de foto zijn gegaan voor zijn Facebookpagina en er internetvriendschap is gesloten. Eenmaal terug in Amsterdam blijkt dat het bijzonderste souvenir van het bloemeneiland: de dagelijkse melding dat Carlos Jorge Pereira Rodrigues op Facebook een foto heeft gedeeld van de nieuwe bloem aan zijn voordeur.
Groten der aarde
Al sinds de 19de eeuw is het toerisme een belangrijke inkomstenbron voor het eiland. De Madeirezen mogen je dan ook graag herinneren aan de groten der aarde die je voorgingen: keizerin Sisi, Winston Churchill, Ernest Hemingway. Over die laatste wordt beweerd dat hij niets ter wereld zo spannend vond als een tochtje met de toboggan, een oorspronkelijk als ziekenvervoermiddel bestemde slee. Dat verhaal is eenvoudig te checken op internet; in werkelijkheid zou de schrijver tijdens zijn verblijf te Madeira de kajuit van zijn cruiseschip nooit hebben verlaten.
Stoere carreiros
Desondanks proberen wij deze meest toeristische van alle attracties graag uit. Vanaf een heuvel boven Funchal, te bereiken via een kabelbaan met een adembenemend uitzicht, laten we ons naar beneden duwen door stoere carreiros, in het wit geklede mannen met strohoeden op. De slee, een rieten bankje op twee houten balken, haalt snelheden van ruim veertig kilometer per uur. Echt
spannend wordt het niet, maar leuk is het zeker, al was het maar vanwege die gespierde kerels met hun kekke hoedjes.
Madeira praktisch
Getty Images
- De reis: het is zo’n 3,5 uur vliegen van Schiphol naar Funchal. Reisorganisatie Corendon biedt achtdaagse reizen aan vanaf €300. Van november tot april wordt de vlucht uitgevoerd door Transavia.
- Wandelen: de Levada das 25 Fontes is, heen en terug, 9,2 kilometer lang, vrij steil maar hoogtevrees-proof, wat beslist niet voor alle wandeltochten op Madeira geldt.
- Dolfijnen en walvissen spotten: dat kan onder meer met VMT, www.vmtmadeira.com, op een catamaran voor €30 per persoon. Mochten de dieren zich niet laten zien, dan is het tweede tochtje gratis.
- Vervoer: het openbaar vervoer rijdt niet erg frequent. Voor wie op eigen gelegenheid reist en wat wil zien van het eiland – dat net een slag groter is dan Terschelling – is een huurauto aan te raden. Scenic Tours Rent-a-Car heeft die al vanaf €31 per dag.
Meer weten over dit prachtige bloemeneiland? Ga naar https://www.plusonline.nl/oude-artikelen/hoogtepunten-van-madeira
- Plus Magazine