Zo pakt u dat aan
Heeft u twijfels over de diagnose van uw arts? En wilt u ook een tweede mening horen? Dan kunt u om een second opinion vragen. Hoe pakt u dat aan?
Een second opinion gaat in feite alleen om het onafhankelijke medisch advies van een andere zorgverlener, dus de diagnose of een behandelplan. [ITEMADVERTORIAL]
Het kan ook gaan om een advies over een al uitgevoerde behandeling waarover u twijfels hebt. Een second opinion betreft dus niet het overnemen van de behandeling. Als daar wel sprake van is, dan gaat het om een verwijzing.
De zorgverlener kan een huisarts, bedrijfsarts of specialist zijn, maar het kan ook om een andere zorgverlener gaan, zoals een tandarts of een fysiotherapeut. De zorgverlener kan zelf voor een second opinion verwijzen naar een collega, maar u mag ook zelf iemand kiezen. Bij het regelen van een second opinion is het wel van belang om te weten welke voorwaarden uw zorgverzekeraar stelt.
Zorgbemiddelaar
Uw zorgverzekeraar kan u ook helpen bij een second opinion. Iedereen heeft er recht op en de meeste aanvullende verzekeringen vergoeden het. Er is wel een verwijsbrief voor nodig, die u kunt vragen aan de eerste specialist of aan de huisarts. Vaak zal de eerste arts namen kunnen noemen van artsen aan wie u een second opinion kunt vragen, maar ook de patiëntenvereniging en de zorgbemiddelaar van de zorgverzekeraar kunnen u namen van specialisten opgeven.
Bij klachten aan de enkel of pols kan de zorgbemiddelaar bijvoorbeeld wijzen op een gespecialiseerd centrum, dat een andere kijk kan hebben op de klachten dan een orthopeed bij een gewoon ziekenhuis. Maar ook van andere specialismen houdt de verzekeraar lijsten bij van artsen die benaderbaar zijn voor een second opinion.
Weigeren
Artsen kunnen een second opinion alleen weigeren als ze zwaarwegende redenen hebben, bijvoorbeeld als een patiënt voortdurend second opinions aanvraagt zonder goede argumenten.
U moet altijd uw zorgverlener op de hoogte stellen van uw wens om een tweede mening te vragen. Hij zal de andere zorgverlener moeten voorzien van uw zorgdossier.
In een aantal gevallen kan ook de huisarts de informatievoorziening regelen. Op grond van deze gegevens kan de tweede zorgverlener een eerste standpunt bepalen, maar meestal zullen er nieuwe onderzoeken bij u worden uitgevoerd.
Informatie inwinnen
Stel dat u bij een ernstige ziekte of complicatie twijfelt over de diagnose of een behandelplan van uw specialist. De specialist wil uw toestemming om met de behandeling te beginnen, maar u vraagt zich af of er bijvoorbeeld wel een operatie nodig is, of u wil weten of er betere alternatieven zijn voor uw behandeling. U kunt meteen bij uw arts een second opinion aanvragen of eventueel de behandeling uitstellen en in de tussentijd meer informatie inwinnen.
Dilemma
Als u een second opinion krijgt, dan kunt u voor een dilemma komen te staan. Als de andere zorgverlener tot hetzelfde oordeel komt, dan zal dat waarschijnlijk uw aanvankelijke twijfels wegnemen. Maar houdt de second opinion een heel andere mening of behandeling in, dan kan het lastig zijn om af te wegen welke zienswijze de juiste is.
U moet zich dan afvragen in wie u het meeste vertrouwen hebt en welke behandeling het beste bij u past. U kunt ook kijken naar de ervaring die beide geraadpleegde zorgverleners hebben met hun behandeling en welke de meeste kans van slagen heeft.
In de meeste gevallen zullen de betrokken zorgverleners met elkaar overleggen over de beste oplossing en eventueel een behandelplan overeenkomen. Blijft u toch met grote twijfels zitten, dan kunt u altijd opnieuw overleggen met uw huisarts, zorgverzekeraar of patiëntenvereniging.
Bronnen:
NPFC
