Koos: “Een kennis van mij, 92 jaar, weduwnaar, woonde nog op zichzelf. Dat ging prima, totdat hij van de trap viel en zijn heup brak. Vanaf dat moment zette de grote achteruitgang in. Zijn hoofd, zijn hart, zijn benen: alles ging minder functioneren. Hij werd vergeetachtiger en had steeds minder zin om ’s ochtends zijn bed uit te komen. Na een paar maanden herkende ik hem nauwelijks meer terug! Het is niet de eerste keer dat ik zoiets meemaak. Hoe kan het toch dat het breken van een heup bij echt oude mensen zo vaak een algehele aftakeling inluidt?”