Heerlijk relaxed dankzij de zee

Wellness aan de Duitse kust

De kustplaatsjes hebben namen als Neuharlingersiel, Bensersiel en Dornumersiel, en de inwoners begroeten elkaar hier de hele dag door met ‘Moin’ (hallo). En als je nieuw bent en een afspraak hebt, begin je met een kopje thee volgens de Ostfriesische theeceremonie. Men neme: eerst een ‘kluntje’ kandijsuiker, daaroverheen gaat de thee (de kandij moet knisperen) en dan volgt een flink aantal druppels room, tegen de klok in in het kopje gedruppeld. Stop... niet roeren! De bedoeling is juist om eerst de zachtheid van de room te proeven, dan het bittere van de thee, dan het zoete van de suiker.

Waarom tegen de klok in? “Wij zijn een beetje tegendraads, al helemaal als het tijd betreft. Wij kennen geen hectiek, geen stress, we nemen het leven zoals het komt.” Ideale omgeving om te relaxen in een van de vele wellnesscentra waar ze ook thalassotherapieën aanbieden. Thalasso is wellness met producten uit de zee (naar het Griekse woord thalassa, dat ‘van de zee’ betekent).

Modder op de rug

“Moin Neuharlingersiel.” In de vroege middag oogt het binnenhaventje knus. Geen auto’s. Wel geroezemoes van slenterende toeristen. Twee dames installeren zich in een van die authentieke Duitse strandkorven op de kade en kijken hoe de veerboot net buiten het dorp koers zet naar Spiekeroog. Ik meld me bij het nieuwe wellnesscentrum BadeWerk. Hun slogan: Thalasso is onze natuur. Ich bin gespannt. BadeWerk heeft iets wat geen enkel ander wellnesscentrum heeft en ze noemen het zeegoud. De Neuharlingersieler Naturschlick wordt gewonnen uit een vier meter diepe onderaardse slikbel, twee kilometer landinwaarts. Omdat er geen lucht en water bij komen, en dus ook geen organisch leven, is de slik 100 procent schoon en ideaal voor een modderpakking.

Opknapbeurt voor de huid

Gastvrouw Bettina geeft mij instructies – kleren uit, broekje aan, op het bed gaan liggen – en verdwijnt om mijn modderkompres te prepareren. Even later smeert ze het heerlijk warme goedje op mijn rug, borsten, buik en benen. Plastic folie vanaf beide zijden om me heen, daaroverheen zachte doeken. Mijn bed blijkt een soort waterbed, het zoeft omhoog, waardoor ik nog een standje zachter en warmer lig. Licht gedempt. Sluimermuziekje aan.Twintig minuten heb ik.

Ik vergeet gemakshalve hoe de mineralen en sporenelementen op dit moment mijn immuunsysteem versterken, mijn stofwisseling bevorderen en mijn huid een opknapbeurt geven, en laat me heerlijk wegzakken in warmte en sluimer. Daarna even afspoelen en dan wordt mijn sessie afgerond met een verkwikkende thalasso-aromamassage; rug, schouders, nek en benen krijgen een flinke beurt.

Wandelen op het wad

Welke schoenen trek je aan voor een wadwandeling? Aan de voeten van mijn medewandelaars zie ik rubberlaarzen, teenslippers, stoere wandelboots en lichte sportschoentjes. Ik zit zelf in die laatste categorie, maar na tien meter lopen heb ik ze al in mijn handen. Ze zitten net een beetje te ruim, dus blijven ze makkelijk achter in het zuigende goedje. Ja, weer die Schlick. Een mengeling van aarde, zand en zeewater. Ook mijn sokken trekken het niet, te laag. Ik leg de wandeling voor het grootste deel op mijn blote voeten af. Onder mijn voeten voel ik ribbels opgehoogd zand, pure blubber, harde deeltjes – steentjes, mosseltjes, slakkenhuisjes?

Een manier van leven

“Moin Bensersiel.” Later die dag in Bensersiel vertel ik Rainer Manderla, hoofd van het Therapiezentrum van Nordseetherme Bensersiel, over mijn

blootsvoets wadavontuur. Hij reageert laconiek: “Dan heb je de meteen meest natuurlijke thalassobehandeling gehad: het zeewater aan de blote huid van je voeten, de vrijheid die het opleverde in je hoofd, de lucht die je hebt ingeademd.” Zoek je een meer luxere thalasso-uitvoering, dan zit je goed in Bensersiel. De Nordseetherme hebben royale wellnessmogelijkheden.

Als ik in de banja-sauna zit, maak ik een traditionele Russische Aufguss van berkenwater mee. De ceremonie gaat verder dan alleen het opgieten. Twee saunamedewerkers slaan lang en driftig met bossen berkentakken in het rond. Wat een geweld. Wel indrukwekkend. Rainer Manderla neemt me nog even mee naar het strand van Bensersiel. Thalasso is een manier van leven, vertelt hij. Buiten bewegen. Gymnastiek op het strand of nordic walking op de dijk. En natuurlijk gezond eten. Weleens gedacht aan algensalade? Zeewier? Koken in zeewater? Ik verheug me opeens waanzinnig op het Krabbenbrötchen dat ik straks ga eten.

Reinigend en slijmoplossend

“Moin Dornumersiel.” In dit plaatsje nog eens tien kilometer verderop is in 2012 een waar thalasso-pareltje gebouwd: Inhalationshaus Dornumersiel. Een elegant witgeverfd paviljoen met een rieten dak. Binnen geniet je van het originele Dornumersieler zeewater in vernevelde en gecomprimeerde vorm. Aanbevolen wordt zo’n zeventig tot honderd inademingen, zeg tien minuten, en je bent verzekerd van een gezonde portie mineralen als jood en sporenelementen, fijn gekruid met een snufje zeezout. Reinigend en slijmoplossend. Een dame die tegenover me op een bankje zit, vertelt dat ze problemen heeft met haar bronchiën en hier wel een paar keer per dag naartoe probeert te komen. “Hoesten na afloop is een goed teken”, proest ze als ze naar buiten loopt.

Tsschüss Ostfriesland

Voordat ik het Dornumerland verlaat, maak ik nog even een wandelingetje door het moderne kuurpark van Dornumersiel en dan is het tsschüss Ostfriesland. Ben ik blij dat de Duitse vlechtmaker Wilhelm Bartelmann eind negentiende eeuw een nieuw meubelstuk ontwierp om de adellijke dames beschut tegen de wind van de zeelucht te laten genieten. Dat werd de strandkorf, en die ene daar, die blauw-wit gestreepte links van het derde strandpaaltje, die wil ik alvast reserveren. Voor als ik weer terugkeer naar het land van thalasso.