Wie in een oude administratie een spaarbankboekje vindt, kan het saldo meestal niet claimen. De bank kan zich beroepen op verjaring tenzij de spaarder de claim kan aantonen.
Dit blijkt uit een niet-bindende uitspraak van de Geschillencommissie Financiële Dienstverlening van het Kifid. Een man vond bij het opruimen van de administratie van zijn overleden ouders een oud spaarbankboekje van de Rabobank met een saldo van ruim vijfduizend gulden (2300 euro). De man vroeg het saldo uit te keren, maar de bank weigerde. In de administratie van de bank was namelijk geen spoor van het spaarbankboekje te vinden. Het saldo is volgens de bank opgenomen of gestort op een spaarrekening. Die operatie is voor alle spaarbankboekjes afgerond in 1999. Dat is langer dan twintig jaar geleden en daarom is een eventuele claim verjaard.
Volgens de man kan het verhaal van de bank niet kloppen. Zijn moeder was niet in staat haar bankzaken te regelen. De bank heeft ook niet bewezen dat het geld is opgenomen, de bank heeft dat aangenomen.
Digitaal loket
In de ogen van de Geschillencommissie is de verjaring het belangrijkste juridische argument van de bank. In dat kader is het belangrijk om te weten dat er een digitaal loket is voor slapende banktegoeden. Banken, inclusief de Rabobank, hebben beloofd geen beroep te doen op verjaring als een claim kan worden aangetoond. In dit geval kan de klant zijn claim niet aantonen en daarom kan de Rabobank zich op verjaring beroepen. Het saldo op het oude spaarbankboekje wordt niet uitgekeerd.