Epidurale anesthesie wordt ook wel ruggenprik genoemd. Het wordt vaak gebruikt bij pijnlijke bevallingen.
Na ongeveer 40 weken zwangerschap komt het moment waarop de vrouw weeën begint te krijgen. Weeën zijn tekenen dat de bevalling is begonnen. Bij een moeizame of extreem pijnlijke bevalling kan er worden gekozen voor een ruggenmergprik (medische benaming: epidurale anesthesie). Hiermee wordt het onderlichaam gevoelloos gemaakt.
Het kan gebeuren dat er, voordat de vrouw een ruggenmergprik krijgt, een vloeistofinfuus wordt ingebracht om de bloeddruk op peil te houden. Ook wordt er op de buik van de vrouw een meetapparaat aangesloten waarmee de hartslag van het kind wordt gecontroleerd. De vrouw gaat hierna op haar linkerzijde liggen, met haar knieën omhoog, tegen de buik aan. Soms wordt een ruggenmergprik gegeven terwijl de vrouw op haar knieën zit, met een gekromde rug.
Als ze in de goede positie ligt, bepaalt de anesthesioloog de geschikte prikplek op de wervelkolom. Hij of zij reinigt de rug en injecteert een beetje pijnstiller om de huid op de aanprikplaats te verdoven. Ongeacht de houding waarin de vrouw ligt moet ze doodstil liggen terwijl de arts langzaam en voorzichtig een lange naald in haar wervelkolom inbrengt.
Daarna wordt er aan het uiteinde van de naald een injectiespuit bevestigd. Voor een geslaagde verdoving moet de punt van de naald precies goed in het ruggenmerg worden geplaatst, net buiten het vlies dat de ruggenmergzenuwen omhult. Dat vlies noemt men de dura mater, en daarom wordt deze behandeling epidurale anesthesie genoemd. Wanneer de naald de epidurale ruimte heeft bereikt, voelt de anesthesioloog geen weerstand meer en kan er zoutoplossing in de epidurale ruimte worden gespoten.
De injectiespuit wordt losgemaakt en door de naald wordt een dunne katheter in de epidurale ruimte ingebracht. Door deze katheter wordt continu medicatie toegediend, die het onderlichaam van de vrouw gevoelloos maakt. Daardoor verminderen de pijn en het ongemak van de bevalling. Deze operatie kan verschillende complicaties met zich meebrengen, die vóór de behandeling met de dokter moeten worden besproken.