Te snel werkende schildklier

Uw schildklier kan goed werken, maar hij kan ook te langzaam werken of te snel. Werkt hij te langzaam, dan heet dat hypothyreoïdie. Werkt hij te snel, dan heet dat hyperthyreoïdie. Beide aandoeningen hebben verschillende oorzaken en geven verschillende klachten. Een te snel werkende schildklier maakt te veel schildklierhormoon, dat nodig is voor bijvoorbeeld uw stofwisseling. Dit alles wordt overigens geregeld vanuit de hersenen. Een te snel werkende schildklier leidt dan ook tot een te snelle stofwisseling.

Ziekte van Graves

Het schildklierhormoon komt via uw bloed in uw hele lichaam. Als uw schildklierwerking en daarmee uw stofwisseling versneld is, kunt u dat merken aan klachten als:
• hartkloppingen
• afvallen
• zweten
• een gejaagd gevoel
• trillen
• spierzwakte
• diarree
• snel geïrriteerd zijn
• vermoeidheid
• een warme en klamme huid

Een te snel werkende schildklier komt vooral voor bij vrouwen tussen de 25 en 50 jaar. De aandoening kan verschillende oorzaken hebben. Meestal is dit de zogeheten ziekte van Graves (of Basedow), een auto-immuunziekte waarbij afweercellen de schildklier aanvallen. Wie de ziekte van Graves heeft, heeft vaak ook andere klachten dan de hierboven opgesomde. Oogklachten komen bijvoorbeeld veel voor, zoals ogen die groter lijken dan normaal of lastig sluitende oogleden.

Struma

Een andere oorzaak van hyperthyreoïdie is de ziekte van Plummer, waardoor de schildklier in de loop van de tijd steeds groter wordt en te veel schildklierhormoon gaat aanmaken. Een te grote schildklier heet een struma. Ook een goedaardige knobbel (toxisch adenoom) komt een enkele keer voor als oorzaak van een te snel werkende schildklier. Tot slot kunnen een ontsteking van de schildklier, gebruik van lithium- en jodiumhoudende medicijnen en andere auto-immuunziekten de aandoening veroorzaken.

Drie behandelingsvormen

Bloedonderzoek is het middel om een te snel werkende schildklier aan te tonen. Dit gaat via uw huisarts. Om exact te bepalen welke oorzaak deze versnelde schildklier heeft, kan een scan van de schildklier nodig zijn. Rust is soms het eerste wat u zelf kunt doen om de klachten wat te verminderen. Maar hoe dan ook is medische behandeling noodzakelijk. Behandeling kan op drie manieren:

1. Medicijnen

Een behandeling met medicijnen begint vaak met een medicijn waardoor de schildklier helemaal stopt met werken. Daarna krijgt u een medicijn met kunstmatig schildklierhormoon erin. Na anderhalve maand wordt de hoeveelheid schildklierhormoon in uw bloed gecontroleerd. De dosis wordt daarna verhoogd of juist verlaagd. Dat gebeurt ook als u klachten krijgt zoals pijn op de borst of hartkloppingen.

2. Radioactief jodium

Radioactief jodium is een veilige en snelle behandelingsmethode. Hierbij krijgt u in het ziekenhuis een vloeistof met radioactief jodium te drinken. Via de darmen bereikt dit uw bloed en uiteindelijk de schildklier, die hierdoor zal stoppen met werken. De radioactieve stof plast u vervolgens vanzelf uit. Nadeel van deze behandeling is overigens dat de schildklier later vaak juist te langzaam gaat werken, waardoor u alsnog medicijnen nodig heeft.

3. Operatie

Vooral bij een vergrote schildklier kan een operatie werken. Bij de operatie wordt wat schildklierweefsel verwijderd, waardoor de druk op de luchtpijp vermindert en de zwelling in de hals verdwijnt. Ook hierbij geldt dat de schildklier jaren later soms te langzaam gaat werken, waardoor u alsnog medicijnen nodig heeft.