Iedere maand vertellen enthousiaste Pluslezers in Plus Magazine over de bijzondere band met hun huisdier. We selecteerden de mooiste, leukste en meest ontroerende verhalen van de afgelopen tijd. Heeft u ook een huisdier? Laat ons in de reacties weten wat uw huisdier zo bijzonder maakt.
1. Richard Knoppien (49) met zijn rottweiler/chihuahua Chica
'Chica betekent 'meisje' in het Spaans; haar moeder is een zwerfhond uit Spanje. Ik noem haar weleens een Spaanse papegaaihond: als ik op mijn stoel voor de tv zit, gaat ze op m'n schouder zitten. Chica is altijd bij me. 's Ochtends als mijn wekker gaat, duwt ze me met haar neus uit bed. Soms stapt ze zelfs bij me onder de douche. En in de auto op weg naar mijn werk zit ze naast me en kijkt ze met me mee naar de weg.'
2. Tineke Brinksma (72) met haar Europese korthaar Bikkel
'Ik dacht nooit meer een poes te vinden die zo lief was als mijn overleden katten. Maar het was stil in huis, zonder dieren. Daarom bekeek ik toch weer de websites van dierenopvangcentra. Bikkel was bijzonder: ze miste een voorpootje. Wekenlang had ze op straat gezworven met een gebroken poot. Ze moet veel pijn hebben gehad. Toen ik haar opzocht en over haar kopje aaide, begon ze te spinnen. In huis vloog ze onmiddellijk naar de zolder en ze bleef daar een week. Zo schichtig als ze was, zo tevreden en rustig is ze nu.'
3. Emma van Rooijen (50) met Bengaalse kat Simba
'Wat is het stil in huis, denk ik soms. Vervolgens realiseer ik me dat Simba ontsnapt is. Hij mag niet naar buiten, maar soms vergeet ik de vergrendelhendel van de achterdeur. Hij gaat daar dan met zijn pootje op staan en opent de deurklink. Simba is ontzettend slim. Als ik hem dan roep, denkt hij: ja, roep jij maar, ik ziet hier goed. Ik heb hem een keer in een tuigje met een lange hondenriem meegenomen naar het park. Hij sprong van steen naar steen, klim in bomen en en liep ten slotte weer terug naar mijn auto. Wie laat wie nou uit, vroeg ik me af. Sindsdien gaan we geregeld een middag naar de Soester Duinen.'
4. Kees van der Bie met bordercollie Max
'Ik zeg weleens dat Max drietalig is. Hij luistert niet alleen naar mijn stem, maar ook naar gebaren en een fluitje. Behalve slim is Max ook erg lief; zoals hij zich naast me op de bank probeert te wringen omdat hij even wil knuffelen. Ik moet om hem lachen als hij achter de bal aan rent en 'm met zijn snoet probeert te stoppen, waardoor hij soms zelf over de kop slaat. Dankzij Max gaan mijn vrouw en ik er vier keer per dag op uit. Als ik hem op het veld met andere honden zie spelen, is dat het leukste wat er is.'
5. Paul Zaal (74) met zijn Turkse angora Xandro
'In het dierenasiel zat Xandro bij de receptie met een blik van 'jullie komen zeker voor mij'. Voor de vorm hebben mijn vrouw en ik nog een half uurtje naar allerlei andere katten gekeken, maar onze keuze was eigenlijk al bij binnenkomst bepaald. We werden gewaarschuwd dat Xandro deuren kan openmaken en dat hij ongelooflijk nieuwsgierig is. Ook had hij een rugzakje. Hij heeft onder andere een hartruisje, een beschadigd ooglid en hij mist een groot gedeelte van zijn gebit. Toch vielen wij als een blok voor Xandro en dat was wederzijds. 's Ochtends als wij opstaan, is hij door het dolle heen en begroet ons luid spinnend, alsof we twee weken weg zijn geweest.'
6. Antoon ter Vrugt (71) met zijn Europese korthaar Sjimmie
'Sjimmie was een boerderijkat in Slowakije. Via vrienden kwam ze bij mij terecht. Ze is uren buiten, maar ligt ook graag op schoot te ronken. Ze lijkt altijd honger te hebben en vangt van alles: muizen, vogels, mollen en soms zelfs helaas een eekhoorn. Een belletje om haar halsband werkt niet; het is net alsof de dieren er juist op afkomen. Ze vangt zelfs wild voor onze herdershond. Ze presenteert hem dan een muis, die hij graag van haar aanneemt. Al ben ik altijd ene hondenman geweest, deze kat weet mij door haar eigenzinnigheid echt te raken.'
7. Dietie Mol (68) met haar Cavalier King Charles-spaniël Karel
'Omdat onze schildpadpoes al weken vermist was, besloten we een hondje te adopteren uit het asiel. Dat werd Karel, een puppy die armoedig uit zijn ogen keek. We hadden hem net drie dagen toen onze buurvrouw aanbelde met een graatmagere kat. Het was Poes. Karel deed lief tegen haar, maar Poes was kwaad en angstig. Nu slapen ze 's avonds tegen elkaar aan op de bank. Ik ben blij dat wij hem een gouden mandje kunnen geven. Ik moet er niet aan denken dat hij nog jaren in een asiel had gezeten.'
Foto's: Robin Utrecht