(dat is écht niet goed)
‘Ik heb de loterij gewonnen!’, ‘Mijn moeder ligt in het ziekenhuis’, ‘Heb je gehoord dat Maria gaat scheiden?’ Emoties delen en roddelen doen mensen niet zomaar. Ze doen het omdat ze er baat bij hebben.
Emoties kun je niet zomaar uitschakelen. Sterker nog, we geven ze vaak een tweede leven. Als we net iets engs, vrolijks of irritants hebben meegemaakt, gaan we er het liefst meteen mee naar onze vrienden en familie: ‘Wat mij nou gebeurd is…’ Dat doet maar liefst 80 tot 95 procent van de mensen. En in zo'n 60 procent van de gevallen vindt die ‘ontlading’ op dezelfde dag plaats als de gebeurtenis waarvan we zo onder de indruk zijn.
Dat we zo graag ons ei kwijt willen, is niet voor niks.
Door onze ervaringen te delen met anderen, krijgen we aandacht. Zo ontstaat er een wisselwerking die meestal leidt tot medeleven en emotionele verbondenheid. Praten over emotionele gebeurtenissen dient dus niet alleen als uitlaatklep, maar ook om de onderlinge band te versterken. Als je over een vrolijke gebeurtenis vertelt, ontlok je reacties die nieuwe vrolijkheid opleveren. Bij negatieve emoties bestaat de winst vooral uit het luisterende oor dat je wordt geboden. Dat is cruciaal als je net iets ergs hebt meegemaakt, want zonder die aandacht zou je nog meer van je stuk raken.
Het delen van emoties heeft een sneeuwbaleffect.
Als iemand iets opwindends heeft meegemaakt, vertelt hij het gewoonlijk aan vier of vijf vrienden of familieleden. Bij het aanhoren van dit relaas voelen zij met hem of haar mee, waardoor zij op hun beurt behoefte krijgen om er met anderen over te praten. Uit onderzoek blijkt dat ze dat met drie of vier personen doen.
Daarna breidt de kring zich weer verder uit met een derde, nog iets minder mensen. Die hebben de eerste persoon meestal zelfs nog nooit ontmoet. Binnen 24 uur zijn zo’n zestig mensen op de hoogte. Uiteindelijk komt de sneeuwbal tot stilstand door de afnemende emotionele intensiteit. Logisch, het verhaal boeit meer naarmate de band met de hoofdpersoon hechter is.
Heb je iemand weleens op het hart gedrukt je verhaal geheim te houden?
Tevergeefs. Niet alleen is je geheim zo goed als zeker vrijwel meteen doorgefluisterd, de doorverteller heeft waarschijnlijk ook laten doorschemeren wie je bent, als hij je al niet gewoon met naam en toenaam heeft genoemd. Hij weet namelijk dat zijn verhaal zonder die informatie veel minder indruk maakt. Roddelen dient in de eerste plaats om sociale banden aan te halen. Daarom is het zo belangrijk voor onszelf én voor de samenleving. Matthew Feinberg, als psycholoog verbonden aan de Amerikaanse Stanford Universiteit: “In gemeenschappen die hun leden toestaan te roddelen, wordt vaak beter samengewerkt en bestaat minder egoïsme dan in gemeenschappen die dat niet doen”, zegt hij. Roddelen is volgens Feinberg een instrument waarmee mensen met afwijkend gedrag op het juiste pad gebracht kunnen worden. Ook helpt roddelen voorkomen dat er misbruik wordt gemaakt van ‘aardige mensen’.
Zwijgen
Het komt voor dat mensen uit schaamte of schuldgevoel met geen woord reppen over een ingrijpende gebeurtenis. Slachtoffers van seksueel misbruik bijvoorbeeld. Door hun emoties voor zich te houden, ontzeggen ze zich de steun die ze nodig hebben. Ook kunnen mensen zwijgen als ze vermoeden dat hun verhaal angst bij de ander zal oproepen. De verhalen van overlevenden van Hitlers concentratiekampen waren zo verschrikkelijk dat er een soort niemandsland rond deze mensen ontstond. Ze begrepen dat hun ervaringen te afgrijselijk waren om er over te praten.
- Plus Magazine