PlusGeluk: Lang leve de liefde

Marian: “Tijdens mijn stage ging ik met collega’s naar de kermis. Daar liep ik Fer tegen het lijf. Een mooie jongen, dat zag ik in één oogopslag.”

Fer: “We spraken af voor de ­volgende dag. Het klikte.”

Marian: “Hij was zorgzaam en lief. We bleven aan elkaar plakken. Na vier jaar verkering trouwden we, en we kregen twee zoons en een dochter.”

Fer: “Elke week gingen we kaarten met mijn schoonouders, dan pasten de buurmeisjes op.”

Marian: “Ik was gestopt met mijn werk als laborante, maar later ben ik receptioniste op het gemeentehuis geworden. Eerst vond ik het lastig dat ik er niet was als de kinderen uit school kwamen. Maar toen ze gingen studeren, was elke bijdrage welkom.”

Fer: “Ik werkte bij de huishoude­lijke dienst van een ziekenhuis, maar ging vervroegd met de vut nadat ik vijf jaar ziek was geweest. Het begon met een burn-out, toen kreeg ik acute reuma en vervolgens raakte ik depressief. ’n Zware tijd, al weet ik er zelf weinig meer van.”

Marian: “Fer is vaker opgenomen geweest, één keer zelfs langer dan een jaar. Het waren tropenjaren, maar ik heb altijd hoop gehouden dat het goed zou komen.”

Fer: “Marian zocht me elke dag op. Ze heeft 40.000 kilometer ­gereden in die tijd. Ik was zo blij als ik haar zag!”

Marian: “Ik ben dankbaar dat het nu goed gaat. Dat we weer ­samen zijn. Dat de kleinkinderen hun ‘grapjesopa’ weer hebben. We ­genieten van elke dag.”

OPROEP

Wilt u ook in deze rubriek? Schrijf naar:
Plus Magazine, Postbus 44, 3740 AA Baarn (of redactie@plusmagazine.nl). Vermeld uw naam, adres en telefoonnummer. Als uw brief wordt gekozen, nemen we contact met u op!