Pluslezers met een dilemma krijgen advies van andere Pluslezers.
Mijn beste vriendin en ik (56) kennen elkaar tien jaar. Laatst zag ik op Facebook dat ze kortgeleden getrouwd is. Daar wist ik niets van. Ik heb haar een bericht gestuurd om te zeggen dat ik dat jammer vond en dat ik graag weer wilde afspreken. Ze reageert daar niet op. Wat nu? Ik vind het vervelend om op deze manier haar te moeten missen. Wat raadt u mij aan?
Naam en adres bij de redactie bekend
Flinterdun
Neem mij niet kwalijk, maar als uw beste vriendin trouwt zonder u daarvan in kennis te stellen, lijkt me die vriendschap flinterdun. Het is wel even slikken, maar hier gaat u weinig aan missen. Er zijn gelukkig meer fijne vrouwen op de wereld. Voor u het weet, groeit u in een nieuwe vriendschap als u daar oprecht en moedig aan begint.
Adriana Korteweg (80), Amsterdam
Geen beste vriendin
U noemt haar ‘mijn beste vriendin’. Nu, dat is zij niet. Misschien is ze een vriendin. Dat wel. Beste vriendinnen vertellen elkaar alles. Wat u moet doen? Haar loslaten, hoe moeilijk dat ook is voor uzelf. Misschien laat ze ooit iets van zich horen. Oké, dan staat u open voor haar. En hoort u haar problemen of vreugdemomenten aan. Sterkte gewenst.
Ann van Veluwen-Klijn (84), Zwolle
Gun haar even rust
Waarschijnlijk heeft uw vriendin in alle stilte willen trouwen en het aan niemand verteld om het niet uit te laten lekken. Hebt u haar nog wel gefeliciteerd (via Facebook)? Laat haar maar even met rust. Het is tenslotte haar privéaangelegenheid. Als de vriendschap goed is, komt ze vanzelf wel weer bij u. Ik denk dat ze haar aandacht nu even op andere dingen gericht heeft.
Jurrien Boot (68), Nieuwerkerk aan den IJssel
Vergeet haar
Ik raad u aan om deze beste vriendin te vergeten. Want hoe kan een beste vriendin ‘vergeten’ om dit bekend te maken of een kaartje te sturen? Ook al zou ze in stilte getrouwd zijn, dan nog vertel je zoiets aan je ‘beste’ vriendin.
Joke Vroling-Zandvliet (69), Apeldoorn
Wat vindt u? "We missen onze puber-kleinkinderen"
Mijn vrouw (74) en ik (77) hebben jarenlang veel opgepast op onze kleinkinderen. Bij voetbal en hockey stond ik langs de lijn, we deden eindeloos spelletjes, er waren logeerpartijen in de vakanties. Nu zijn het pubers (14 en 16). Wij passen niet meer op en zelf langskomen doen ze niet. We zijn ze kwijt. Zo verdrietig. Hoe kunnen we in hun leven blijven?
Hebt u een advies voor deze Pluslezers? Of wilt u zelf een probleem voorleggen? Stuur uw reactie met uw volledige naam, leeftijd en woonplaats vóór 1 juli naar: Redactie Plus Magazine, Postbus 44, 3740 AA Baarn (of naar redactie@plusmagazine.nl) o.v.v. ‘Pubers’ of ‘Wie weet raad?’. Misschien staat uw brief dan binnenkort in deze rubriek.
- PlusOnline