Lief en leed in de familie: help, mijn man gaat met pensioen!

Beste Else-Marie,

Over een half jaar gaat mijn man met pensioen. Hij verheugt zich enorm op de dingen die we dan gaan doen. Lekker vaak naar Frankrijk, ons buitenhuis daar opknappen, samen lange fietstochten maken. Maar ik gruw van dit vooruitzicht. Voor mij betekent dit dat ik mij wéér moet voegen. Ik heb hem mijn hele leven ten dienste gestaan. Ik heb rekening gehouden met zijn lange werkdagen, nooit geklaagd als er gasten ontvangen moesten worden of als er verplichtingen waren. Ik heb het huishouden gedaan, de kinderen verzorgd en grootgebracht.

Maar nu is het klaar. Ik haat dat Franse dorp waar verder geen hond woont en ik duizend kilometer van mijn twee dochters vandaan ben. Ik wil een klein appartement aan zee, waar ik me kan terugtrekken als ik daar zin in heb, maar ook in de buurt blijf voor eventuele kleinkinderen. Onze wegen lijken zich hier te scheiden. Bent u dat met mij eens?
-Naam en adres bij de redactie bekend

Else-Marie geeft advies:

De kinderen zijn op hun bestemming, het werk is gedaan, we gaan genieten. Maar u benauwt dat vooruitzicht. Voor u is het een nog groter appèl dan dat van de afgelopen jaren. De balans tussen uw man en uzelf is flink scheefgetrokken. Dat is een bittere conclusie.

Het is nu zaak om – voordat het pensioen daadwerkelijk een feit is – uw man te vertellen over de toekomst vanuit uw perspectief. Misschien moet u ’t eerst eens voor uzelf opschrijven en eventueel met een goede vriendin of vertrouwenspersoon bespreken. Nu bent u aan de beurt. Maar wat houdt dat in? Een studie? Een appartement aan zee? Reizen? Schrijf het op denk er goed over na.

Vervolgens moet u hierover met uw man in gesprek gaan. Niet in een ruziesfeer, uiteraard. Ik adviseer altijd om moeilijke gesprekken niet thuis te voeren, maar ergens heen te gaan waar u het beiden fijn vindt. Een restaurant, een hotelletje… En dan zegt u: luister eens, ik zie verschrikkelijk tegen het pensioen op. Ik wil niet mee naar Frankrijk en ik hou niet van fietsen. In ons leven heeft alles om jouw baan gedraaid, kun jij je nu aanpassen aan wat ik graag zou willen? Het allerbeste is dat u een alternatief zoekt, iets wat u beiden wél fijn vindt. En anders gaat het toch om het compromis. U wilt best vier keer per jaar een week mee naar Frankrijk, bijvoorbeeld.

En u vraagt uw man of hij u wil helpen met uw verlanglijst: ‘Dit zijn mijn wensen, kun je me daarbij helpen?’ Want als u zegt: ‘Ik wil helemaal niets met jou’, dan slaat bij uw man natuurlijk ook de paniek toe. Het risico is dat hij zich enorm bedreigd voelt, dat hij denkt dat u van hem weg wil. Aan de andere kant... wie weet voelt hij zich stiekem ook wel bevrijd? Misschien schetste hij zijn toekomstperspectief ook vanuit schuldgevoel en is hij opgelucht met de ruimte die u hem biedt?

Samen genieten is het grootste misverstand van het pensioen. Dat zet de relatie verschrikkelijk onder druk. Waar het om gaat is: hij heeft wensen, u hebt wensen. Kun je daar met elkaar uit komen? En er blijft echt nog genoeg over om samen te beleven. Neem alleen maar de kinderen, de gezamenlijke familie, vrienden, eventuele kleinkinderen. Het komt nu op moed aan. De moed om op te komen voor uw verlangens. Want nu heeft uw man geen idee van uw dromen. Niet praten is een gemiste kans. En als er ruzie van komt: de verbittering die nu op de loer ligt, is net zo goed ellendig.

Om alles in het juiste perspectief te plaatsen, is het tot slot misschien goed u te realiseren dat uw man zich óók al die jaren heeft ingezet voor het gezin. HIJ heeft voor uw inkomen gezorgd en daarom hoeft u zich financieel waarschijnlijk geen zorgen te maken!”

OPROEP

Wilt u ook advies van Else-Marie over een familiekwestie? Stuur uw brief naar de redactie van Plus Magazine, o.v.v. ‘Else-Marie’, Postbus 44, 3740 AA Baarn! U kunt uw verhaal ook insturen via de email.

Uw brief kan, als u dat wilt, anoniem worden geplaatst (vermeld wel altijd uw naam en adres).