Opeens was mevrouw Veerman weduwe, met alleen AOW. Haar zwager trok aan de bel bij het pensioenfonds. Met succes.
Mevrouw Veerman uit Noord-Holland werd op haar 68ste onverwacht weduwe. Haar man overleed vier jaar na zijn pensionering. Zijn ouderdomspensioen hield op en mevrouw Veerman bleef achter met alleen haar AOW.
Op nabestaandenpensioen had ze geen recht, zo meldde pensioenfonds MITT, want dat had haar man kort voor zijn pensioendatum geruild tegen een hoger ouderdomspensioen. Mevrouw Veerman zette de tering naar de nering.
Jaren later informeerde Jan Veerman, de broer van haar man, hoe het financieel ging. Haar antwoord dat ze alleen AOW kreeg, wekte zijn verbazing. “Ik dook in de pensioenpapieren en zag dat mijn broer zijn ouderdomspensioen inderdaad had laten verhogen ten koste van het nabestaandenpensioen. Dat kon toen nog zonder handtekening van zijn vrouw.”
Zorgplicht
Jan Veerman vond de situatie erg onrechtvaardig. “Het pensioenfonds heeft mijn broer slecht geïnformeerd toen ze hem een hoger ouderdomspensioen aanboden. Ze wezen hem niet op zijn zorgplicht voor zijn echtgenote en informeerden hem onvoldoende om een goede afweging te maken. Hij tekende meteen voor het hogere ouderdomspensioen.”
Jan vroeg de vakbond om raad, maar die gaf hem weinig kans. Getekend is immers getekend. Vervolgens wees Jan het pensioenfonds op de plicht om pensioendeelnemers goed te informeren en om ook de partner bij de beslissing te betrekken.
Aanvankelijk zette het pensioenfonds de hakken in het zand, maar een stukje in de regionale krant en hulp van Stichting de Ombudsman trok de zaak vlot. Veerman: “Opeens zag het pensioenfonds zijn fout in. Inmiddels krijgt mijn schoonzus €175 per maand, levenslang.”
Sinds 2002 is bij inruilen van nabestaandenpensioen tegen ouderdomspensioen ook een handtekening van de partner vereist. “Da’s maar goed ook”, zegt Veerman. “Er bijten nu heel wat weduwen op een houtje, terwijl ze dachten dat hun man alles goed had geregeld.”
Op nabestaandenpensioen had ze geen recht, zo meldde pensioenfonds MITT, want dat had haar man kort voor zijn pensioendatum geruild tegen een hoger ouderdomspensioen. Mevrouw Veerman zette de tering naar de nering.
Jaren later informeerde Jan Veerman, de broer van haar man, hoe het financieel ging. Haar antwoord dat ze alleen AOW kreeg, wekte zijn verbazing. “Ik dook in de pensioenpapieren en zag dat mijn broer zijn ouderdomspensioen inderdaad had laten verhogen ten koste van het nabestaandenpensioen. Dat kon toen nog zonder handtekening van zijn vrouw.”
Zorgplicht
Jan Veerman vond de situatie erg onrechtvaardig. “Het pensioenfonds heeft mijn broer slecht geïnformeerd toen ze hem een hoger ouderdomspensioen aanboden. Ze wezen hem niet op zijn zorgplicht voor zijn echtgenote en informeerden hem onvoldoende om een goede afweging te maken. Hij tekende meteen voor het hogere ouderdomspensioen.”
Jan vroeg de vakbond om raad, maar die gaf hem weinig kans. Getekend is immers getekend. Vervolgens wees Jan het pensioenfonds op de plicht om pensioendeelnemers goed te informeren en om ook de partner bij de beslissing te betrekken.
Aanvankelijk zette het pensioenfonds de hakken in het zand, maar een stukje in de regionale krant en hulp van Stichting de Ombudsman trok de zaak vlot. Veerman: “Opeens zag het pensioenfonds zijn fout in. Inmiddels krijgt mijn schoonzus €175 per maand, levenslang.”
Sinds 2002 is bij inruilen van nabestaandenpensioen tegen ouderdomspensioen ook een handtekening van de partner vereist. “Da’s maar goed ook”, zegt Veerman. “Er bijten nu heel wat weduwen op een houtje, terwijl ze dachten dat hun man alles goed had geregeld.”
Bron
- PM
