René, Annemieke en Mijnie hebben hun tocht volbracht. Hier vindt u hun eerste reacties en de foto's!
Waanzinnige ervaring
René Beukema (50) uit Amsterdam verwezenlijkte met het lopen van de marathon een droom.
"Ik voel me stijf, stram, het was ontzettend bikkelen. Na 30 kilometer moest ik mezelf echt oppeppen. Toen kreeg ik de geest weer en heb ik de laatste kilometers met een grote glimlach gelopen. De sfeer was fantastisch. Publiek roept je naam, bij de eindstreep wacht de burgemeester om je persoonlijk te feliciteren. Het voelt als een enorme overwinning. Ik heb er mijn ziel en zaligheid in gegooid, ben ontzettend diep gegaan, maar het was een waanzinnige ervaring."
Giga-overwinning
Mijnie de Boer (50) uit Apeldoorn wilde met elke kilometer een stukje verleden achter zich laten.
"Ik heb nooit geweten dat je er zo doorheen kunt zitten. Maar er gebeurt dan iets wat aan niet-lopers bijna niet is uit te leggen. Ondanks de enorme pijn zet je door. Je lichaam kan veel meer dan het verstand je laat denken. Eenmaal over de eindstreep kwam de ontlading: tranen, pijn, maar ook onbeschrijflijke blijdschap en trots. Het is een giga-overwinning. Ik heb ontdekt hoeveel kracht er in mij zit. Mijn medaille staat symbool voor een nieuw begin."
Extra medaille
Annemieke Assen (58) uit Coevorden liep uit eerbetoon voor haar overleden broer Ben Mars.
"Het ging fantastisch maar het was ook heel emotioneel. Af en toe moest ik een traan wegpinken. Ik had een foto van Ben op mijn shirt. Als ik het zwaar had, keek ik even naar zijn lachende gezicht. Dan hoorde ik hem zeggen: kom op, je kunt het. Wat had ik hem graag bij de finish willen omhelzen. Daar heb ik een medaille voor hem gevraagd. Die leg ik op zijn graf. Zo ga ik dit alles een plek proberen te geven."
