Dansend het jaar uit

Vrolijkheid

Sacha Voogd (57) ging na haar scheiding op salsa-les en ontmoette daar Guus Ruland (56).

Sacha: “Ik heb als puber de standaard danslessen gehad, de quickstep en de Engelse wals. Maar toen verhuisde ik naar Brazilië en kwam er een einde aan de danslessen. In Brazilië werd veel gefeest en gedanst, vooral de samba. Lekker los met je heupen slingeren. Héérlijk vond ik dat. Terug in Nederland verdween het dansen uit mijn leven. Ik trouwde, kreeg kinderen. Dat mijn huwelijk liep na 23 jaar mis, daar had ik niet op gerekend. Ik was verdrietig en besloot – als tegenwicht – iets te gaan doen waar ik plezier in had. Ik heb toen de stoute schoenen aangetrokken en ben een proefles gaan doen op de salsaschool hier in Hilversum. De docenten waren laat, Guus ving ons op.

'Niet te snel denken dat je te oud bent'

Iedereen die verdrietig is, zou salsa moeten dansen. Het is vrolijke muziek. En je hoeft echt niet snel te denken dat je te oud bent. Het publiek is heel ge­mêleerd en er zijn veel 40-plussers. Tijdens de lessen wordt er vaak gewisseld van partner. Dus ik danste ook weleens met Guus, die als oudgediende meestal wel bij de lessen aanwezig was. Na lang twijfelen ben ik ook een cursus kizumba gaan doen, een ander soort dans. Langzamer en sensueler. Het vraagt wel wat van je, maar als het lukt dan is het of je op muziek aan het mediteren bent. Bij de kizumba is de vonk overgeslagen tussen Guus en mij. We gingen elkaar appjes sturen, eens afspreken voor een kopje koffie, en beetje bij beetje werd het meer. Nu wonen we al bijna twee jaar samen. En danst hij alleen nog maar met mij.” Sacha Voogd schreef n.a.v. haar danslessen de roman ‘Salsa in de polder’.

Gezondheid

Peter (58) en Annelies (53) Mols gingen gezonder eten en meer bewegen om hun overgewicht aan te pakken. Ruim 25 jaar nadat ze voor het laatst op dansles zaten, pakten ze de draad van het dansen weer op.

Peter: “Het was mijn broer die erover begon. Hij ging samen met zijn vriendin op dansles, of wij zin hadden om mee te gaan? Dat hadden we. De pasjes die we lang geleden op dansles hadden geleerd, bleken we nog in de benen te hebben. Het gevoel van toen kwam meteen terug; het plezier om het samen te doen, de nieuwe contacten, een omgeving waarin iedereen plezier heeft en niemand chagrijnig is – wat was het leuk! Om het nog beter te kunnen, gingen we naast de les voor beginners ook die voor gevorderden volgen. Én we pakten ook eens per week een les mee bij een dansschool in het dorp. Voor we het wisten, dansten we drie uur per week. Tegenwoordig is dat een uur of zeven, verspreid over vier dagen. We wedstrijddansen op landelijk niveau. Dansen is voor ons ontzettend belangrijk geworden. Vanwege de gezelligheid, maar vooral vanwege het bewegen.

'Ik ben 45 kilo afgevallen'

Bij dansen train je alle spiergroepen en ik ben 45 kilo afgevallen! Annelies’ knieën werden vanwege artrose als versleten bestempeld, maar door het dansen zijn haar spieren sterker geworden en heeft ze veel minder last. Vier jaar ­geleden kreeg ik een zwaar hartinfarct. Dat ik daar goed doorheen ben gekomen, komt mede door het dansen. Ik had een goede conditie waardoor er nauwelijks schade achterbleef in mijn hart. Ik werd snel weer fit door te dansen. Tijdens de revalidatie moest ik fitnessen, maar daar – een beetje dom aan apparaten trekken – vond ik niets aan. Ik was heel blij toen ik weer volle bak kon trainen met dansen. We zijn bij de senioren de 124ste van Nederland. Ik hoop dat we dit seizoen een paar plaatsen omhoog kunnen.”

Getty Images

Gezelligheid

Janny (65) en Koert (65) Vondeling zijn 32 jaar getrouwd en hebben vier kinderen. Ze hadden in hun tienerjaren voor het laatst ‘ge-quick-quick-slowed’, tot ze vier jaar geleden besloten op dansles te gaan.

Janny: “Dansen heb ik altijd leuk gevonden, maar het kwam er nooit van om het weer op te pakken. Te druk, de kinderen; er was altijd wel wat. Toen we allebei met pensioen gingen, was de tijd rijp om het weer op te pakken. Als ik muziek hoor, móét ik gewoon bewegen. Koert heeft dat ook. Samen dansen heeft iets heel intiems. Het liefste doen we de Engelse wals. Dat zwierige, gevoelige wat deze dans in zich heeft, geeft me een heerlijk gevoel. Het gaat ons vooral om de gezelligheid. Dit voorjaar waren we op een cruisereis. We waren het enige Nederlandse stel aan boord, wat wel een beetje apart was. Er werden dansavonden georganiseerd en daardoor kwamen we toch heel snel in contact met anderen. Je praat over het dansen en voordat je het weet, heb je een mooi gesprek.

Een veilig gevoel

Door het dansen is onze vriendenkring uitgebreid. We zijn inmiddels met tien stellen. Samen gaan we naar dansles, maar we bezoeken ook andere dansavonden. Tussen het dansen door hebben we het over van alles en nog wat. Heel gezellig. Het is nog nooit voorgekomen, maar als er iets ergs gebeurt met een van ons, weet ik dat we er voor elkaar zijn. Dat is een veilig gevoel. Net als vorig jaar willen we dit jaar op 31 december naar een dansfeest in een hotel om samen oud en nieuw te vieren. Met elkaar om twaalf uur het nieuwe jaar in, proosten en de volgende ochtend met z’n allen aan het ontbijt; samen het nieuwe jaar in.”

Getty Images