Mijn moeder van 86 woont in een verzorgingshuis en krijgt geregeld antibioticakuren vanwege blaasontsteking. Volgens mij is dat niet goed. Je wordt dan toch immuun voor de antibiotica?
In verpleeghuizen wordt het als normaal gezien dat bij de bewoners altijd bacteriën in de urine zitten. Veel vrouwen krijgen een verzakte bekkenbodem, mannen krijgen vaak een vergrote prostaat. Daardoor kun je niet meer goed uitplassen en blijft altijd wat urine in de blaas achter waarin zich bacteriën kunnen vermenigvuldigen. Als iemand daarnaast ook nog een beetje incontinent is, kunnen bacteriën makkelijk ‘van buiten’ in de blaas terechtkomen. Pas als de patiënt er last van krijgt, worden antibiotica ingezet om de bacteriën uit te roeien.
Angst voor resistentie
Probleem met mensen vaak ‘in de antibiotica zetten’ is dat dan alléén de bacteriën overleven die geen last hebben van dat antibioticum. Dat is resistentie. Het probleem met resistentie is dat bacteriën dit van elkaar kunnen overnemen. En dat we bang zijn dat er op den duur bacteriën ontstaan die én overal tegen bestand zijn én vreselijke ziektes veroorzaken. Maar dat is meer een probleem voor de volksgezondheid in het algemeen dan voor de individuele patiënt die een kuurtje krijgt tegen blaasontsteking. Over die resistentie hoeft de patiënt zich eigenlijk geen zorgen te maken.
