Een column van Thijs Joosten
Bij Nederlanders die op vakantie willen, hangt sinds 16 juni de vlag uit, want het ministerie van buitenlandse zaken versoepelde toen het reisadvies van zestien Europese landen van oranje (‘alleen noodzakelijke reizen’) naar geel (‘er zijn veiligheidsrisico’s).
Reizen is mijn lust en mijn leven, en elk jaar pak ik tussen de vijf en tienmaal mijn koffers. Ik zou dus moeten trappelen om weer op reis te gaan, maar dat doe ik jammer genoeg nog niet. Niet omdat ik overmatig bang ben om besmet te worden met het coronavirus, want dat zou me in mijn supermarkt thuis ook kunnen overkomen. Maar ik zie op tegen het gedoe. Stel dat ik een weekje op mijn motor door Duitsland zou toeren. Daar moet ik een mondkapje dragen in het openbaar vervoer, winkels en alle openbare gelegenheden. Ook in hotels en restaurants bij het naar binnen- en buitengaan en als ik naar het toilet ga. Zelfs terwijl ik mijn motor voltank. In elk restaurant of op een terras moet ik een formulier invullen met mijn contactgegevens, in geval een contactonderzoek nodig is. In de hotels zijn het zwembad, de wellness en de bar dicht, en eten – dus ook ontbijten - kan alleen à la carte.
Een vliegreis zou me nu nog evenmin trekken. Het daar eveneens verplichte mondkapje lijkt me een vorm van schijnveiligheid, want zodra ik iets iets eet of drink of mijn neus snuit, moet het af. Ik zie de boze blikken van mijn hutjemutje opeengepakte medepassagiers al voor me… De luchtcirculatie in een vliegtuig is efficiënt en remt de verspreiding van virussen, en dat is ook de reden waarom de overheid het niet verplicht stelt om 1,5 meter afstand in acht te nemen, zoals overal elders. Maar ik heb van twee vliegpassagiers gehoord dat die pas flink ging blazen zodra het toestel ging taxiën.
Als mijn vakantieplek een tweede corona-uitbraak plaatsvindt hoef ik op hulp van de overheid niet meer te rekenen. Een repatriëring, zoals na de eerste uitbraak, zal ditmaal niet plaatsvinden want als reiziger ga ik nu bewust een risico aan.
Ik ben niet de enige die nog wat huiverig is, want uit onze poll waaraan 4.000 bezoekers van Plusonline.nl hebben meegedaan, blijkt dat tweederde niet popelt om zijn koffers te pakken. De relatief kwetsbare groep van senioren blijft liever in eigen land of gewoon gezellig in hun eigen achtertuin.
Voor mij is reizen ontspannen, ontdekken en me nergens zorgen over maken. Dat laatste zou voor mij lastig zijn vanwege de coronabeperkingen, en dan valt een belangrijke reden om op vakantie te gaan weg. Maar ik kan me best voorstellen dat andere vakantiegangers hier minder zwaar aan tillen dan ik, of zo erg snakken naar een weekje zon en rust dat ze de maatregelen voor lief nemen. Mijn vrienden die me om vakantie-advies vragen, raad ik dan ook aan om vooral weg te gaan als ze de gezondheidsmaatregelen niet als een belemmering ervaren. De afgelopen twee weken heb ik vakantie gevierd en ben voor het eerst in mijn leven in eigen land gebleven. Op de motor ontdekte ik de Veluwe, de Drentse Hondsrug en Zeeland. Ons land is zo mooi! Het buitenland komt over een tijdje wel weer aan de beurt, en daar verheug ik me op.
