Geen rust, maar beweging op de IC

De coronatijd was aanleiding voor IC-verpleegkundige Jessica Kloosterboer om over haar werk te gaan twitteren. Want wat gebeurt er nu echt op de IC? Meer dan 23 duizend mensen volgen inmiddels haar account @aboutanurse. Het succes van haar Twitter-account was aanleiding voor het boek ‘De patiënt van kamer 11’. Aan de hand van verhalen van patiënten laat Kloosterboer de lezer kennismaken met het vak van IC-verpleegkundige. Beademing, slijm uitzuigen, bloeddruk instellen, patiënten verschonen - het komt allemaal voorbij. Wat laat dit boek ons zien over de vernieuwingen op de IC?

1.    Patiënten blijven vaak wakker

Patiënten op de IC kregen vroeger ‘platte bedrust’ voorgeschreven. Ze werden in slaap gebracht met medicijnen. Maar als mensen een week op bed liggen, zijn ze zoveel spierkracht verloren, dat ze bijna geen vinger meer kunnen optillen. De laatste jaren worden patiënten daarom zo snel mogelijk in beweging gebracht. Ze gaan rechtop zitten in een stoel, zodra dat weer kan. Of ze krijgen een bedfiets, die helpt om de spieren aan het werk te houden. Zelfs aan de beademing wordt iemand wakker gehouden, als dat mogelijk is. Praten lukt dan niet, dus de patiënt moet communiceren met handgebaren. Daarvoor zijn nu ook nieuwe hulpmiddelen beschikbaar, zoals een spraakcomputer, die de patiënt helpt om te communiceren.

2.    Er is meer aandacht voor nazorg

Kloosterboer beschrijft in haar boek een patiënt die ineens bier en nootjes bij haar bestelt. De patiënt denkt oprecht dat hij op een zonnig terras zit, maar hij ligt in een IC-bed vol slangen, pompen en meters. Delieren (waanbeelden) komen heel veel voor op de IC. Maar wat er werkelijk is gebeurd, dat weet men meestal naderhand niet meer. 90 procent van de mensen op de IC weet achteraf niets meer van de opname, ook niet als ze bij bewustzijn waren. Ze herinneren zich vaak wel de beelden van het delier. Mensen kunnen angstdromen krijgen na een IC-opname. Kloosterboer werkt daarom deels op de nazorgpoli in het Deventer ziekenhuis. Wat is er allemaal gebeurd tijdens de opname? Op de nazorgpoli worden de puzzelstukjes op de juiste plek teruggelegd, soms met hulp van een VR-bril die een beter beeld geeft van wat er gebeurd is. Op de nazorgpoli is verder aandacht voor andere aanhoudende klachten, zoals schouderpijn of slikstoornissen. Deze klachten samen worden het Post Intensive Care Syndroom genoemd (ook wel PICS).

3.    Familieleden moeten ook herstellen

Patiënten zelf weten dus meestal niet wat er allemaal is gebeurd tijdens een IC-opname. De familieleden en andere naasten weten dat nog wel. Ze hebben vreselijk in spanning gezeten. Na de opname is het lastig om er met elkaar over te praten, omdat je op een ander spoor zit. De patiënt herinnert zich niets meer en is vooral bezig met zijn herstel. De familie is door een rollercoaster van emoties gegaan en heeft vooral angst om opnieuw slecht nieuws te krijgen. Familieleden en naasten hebben hierdoor vaak meer klachten na de opname dan de patiënt zelf. In Deventer krijgen naasten daarom een dagboekje bij een opname. Ook krijgen ze het advies om foto’s te maken. Dat helpt naderhand om te bespreken wat er allemaal gebeurd is.

Meer lezen over het post intensive care syndroom kan op deze website: https://icconnect.nl/

Het boek van Jessica Kloosterboer is te bestellen bij het Deventer ziekenhuis via deze website (15 euro, met 4,95 verzendkosten): https://kamer11.grafiportal.nl/Webshop/

In Plus Magazine van mei staat een interview met Jessica Kloosterboer, bij een artikel over nieuwe specialisten in de zorg.