Overal in de natuur komen dioxines voor, moeilijk afbreekbare chemische stoffen die schadelijk zijn voor de gezondheid. Een teveel aan dioxines kan de vruchtbaarheid en de weerstand aantasten. Door gevarieerd te eten, is het risico te beperken.
Om maar met het slechte nieuws te beginnen: dioxines komen overal in de natuur voor. Dioxines en PCB's (een soort dioxine) zijn chemische, kleurloze en geurloze afvalstoffen die ontstaan bij verbranding.
Door bijvoorbeeld vuilverbranding, uitlaatgassen (loodvrije benzine) en industriële ontwikkeling komen ze in de lucht of het water. Zo worden de stoffen vervolgens verder verspreid en kunnen ze in verschillende soorten voedsel terechtkomen.
Langzame afbraak
Dioxines zijn in vet oplosbaar en kunnen daardoor in het vetweefsel van dieren en mensen worden opgeslagen. Via de ontlasting verlaat ongeveer een derde van de dioxinevervuiling het lichaam, de resterende dioxines blijven in het vetweefsel en kunnen daar wel jaren blijven, voordat ze door het lichaam worden afgebroken.
Dioxines krijgt u binnen via de lucht, maar vooral ook via bijvoorbeeld vlees, vis, zuivel en kip. De totale hoeveelheid die u binnenkrijgt bepaalt of de dioxines schade kunnen aanrichten. Een grote hoeveelheid is zeer schadelijk.
Maatregelen overheid
Vanwege de schadelijkheid is het belangrijk zo min mogelijk dioxines binnen te krijgen. Dat is lastig, omdat ze zoals gezegd overal voorkomen. Toch zijn er wel mogelijkheden om de inname van dioxines te beperken.
De overheid doet er sowieso al veel aan. Bijvoorbeeld door voedingsmiddelen goed te controleren en ze uit de handel te halen als wordt vastgesteld dat er te veel dioxine in zit. Producenten hebben te maken met regels, waardoor minder dioxine in hun producten komt.
Door deze en andere overheidsmaatregelen om milieuvervuiling tegen te gaan, zijn de dioxinegehaltes in eten en drinken in Nederland enorm gedaald. Nederlanders eten gemiddeld genomen dan ook onder de norm!
Nederlandse rivierpaling
Toch bevatten enkele producten nog steeds een teveel aan dioxine. Zo is Nederlandse rivierpaling een discutabel product, dat u niet zou moeten eten.
Het water van de Nederlandse rivieren is op sommige plaatsen zo vervuild met dioxines, dat deze in de paling terechtkomt. Overigens is verreweg de meeste paling die verkocht wordt veilige kweekpaling.
Ook in vette vissoorten kan dioxine voorkomen. De situatie is daar minder erg dan bij Nederlandse rivierpaling. Sterker nog, het gezondheidsvoordeel van deze vette vis gaat boven het mogelijke nadeel van dioxine. Maar beperk het eten van vette vis voor de zekerheid tot twee keer per week.
Eet dus veelzijdig, met weinig dierlijke vetten. Eet wel vette vis, maar niet te veel. Op die manier is de kans klein dat u te veel dioxine binnenkrijgt.
Bronnen:
Gezondheidsraad
Voedingscentrum