Getty Images
Een Pluslezer: “Onze dochter (32) ligt in scheiding en wil met haar twee kinderen van drie en vijf jaar tijdelijk bij ons komen wonen. Ons huis is groot genoeg, maar we twijfelen. Wat zullen we doen?” Hebt u een advies voor deze Pluslezer? Doen of niet doen?
Mail uw reactie vóór 20 oktober naar lenny.langerveld@roularta.nl.
Misschien staat uw advies binnenkort in Plus Magazine.
Reactie toevoegen
Reacties
Een moeilijke, maar ik zou zeggen: niet doen. Het heeft veel consequenties, ook financiële. Voordeurdelers… belastingregels. Kinderen die opgroeien en hun vader missen. Jullie zelf, op leeftijd, eindelijk rust en tijd voor jezelf en dan… weg rust. Alleen weer problemen. Het is waar onze overheid ook een stukje verantwoordelijkheid moet nemen. Uw dochter zal moeten aankloppen bij alle financiële instanties en ook niet zonder meer het huis waar ze nu wonen moeten verlaten met de kids. Goed informatie winnen, ook bij de (gemeentelijke) overheid.
Wat wel mogelijk is, is om aan te bieden af en toe de kids op te vangen en eens goed te verwennen. Of klaarstaan met een lekkere maaltijd of een middag gezelligheid. Dus iets ertussen in? Kinderen een leuke dag bezorgen zodat dochter iets kan doen voor zichzelf? Er is nog genoeg mogelijk.
Veel sterkte.
Ik zou het zeker doen voor mijn dochter. Ik zou wel duidelijke afspraken met haar maken mbt verwachtingen, tijdsduur en wie doet wat
Onze dochter is vorig jaar gescheiden en ook wij waren er op voorbereid dat die vraag zou komen. Ons huis is ook groot genoeg. We hebben haar ondanks alle problemen en narigheid niet bij ons in laten trekken. In veel gemeenten wordt na een scheiding een urgentieverklaring afgegeven. Die is een jaar geldig. Daarmee kunnen ze naar de woningbouwvereniging en komen ze meer bovenaan te staan bij de te verhuren woningen. Ze is dan wel verplicht te reageren op het woningaanbod. De woningbouwvereniging is uiteindelijk ook verplicht haar een woning toe te wijzen. Ze krijgt waarschijnlijk niet wat ze wil of wenst. Als u ze wel in huis opneemt vervallen hiermee vaak de rechten en plichten van de woningbouwvereniging en sluit ze onderaan de lijst aan. Ze kan dan zomaar jarenlang bij u onderdak nodig hebben. Of het moet zijn dat ze in de gelukkige positie is om zelf iets te kopen. Dan zie ik ook geen reden waarom ze bij u in moet trekken.
Ik kan me jullie twijfel heel goed begrijpen.
Je “vrijheid” wordt wel beperkt. Als jullie het doen maak goede afspraken ook over de opvoeding, dat jullie “ niet automatisch “ de oppas zijn, huishoudelijke taken en de kosten die er gemaakt gaan worden. Misschien ook een afspraak maken dat er 1/2 jaarlijks of jaarlijks wordt besproken of jullie het nog wel aankunnen/willen
Heel veel succes met de beslissing.
Ik heb geleerd bij twijfel niet doen.
Het is een moeilijke beslissing en nee zeggen nog moeilijker.
Je wilt enerzijds je dochter en kleinkinderen helpen, er voor ze zijn maar anderzijds wil je dat eigenlijk liever niet, ze in huis nemen.
Je hebt waarschijnlijk nu de leeftijd niet meer voor een jong druk gezin en bovendien heb je nu met je man een rustig leven samen dat in dat geval helemaal op zijn kop wordt gezet.
Het is uiteraard een persoonlijke kwestie, waarbij de 1 het gezellig zal vinden de reuring in huis en een ander is blij nu in rustiger vaarwater te zitten.
Het stuklopen voor het huwelijk van je dochter is sneu, maar niet jouw verantwoordelijkheid.
Bovendien heb je kans dat ze lang bij je zullen wonen ivm de woningschaarste. Hou daar ook rekening mee.
Je zal uiteindelijk zelf met je man moeten beslissen wat je gaat doen of misschien is er nog een andere oplossing mbt woonruimte voor dochterlief en kids.
Bij de weigering ze in huis te nemen zal denk ik ook de angst een rol spelen dat de band met je dochter hierdoor zal verslechteren of dat er sprake zal zijn van een schuldgevoel.
Het is en blijft moeilijk.
Als er twijfel is dan zeker niet doen. Het vraagt voor jullie veel aanpassing en vaak is tijdelijk langer dan aanvankelijk gevraagd.
Zelfs met goede afspraken blijft het moeilijk je dochter aan te geven dat zij onderhand een eigen woonruimte moet zoeken.
Ik begrijp trouwens niet dat zij met haar kinderen het huis uit moet, onlogisch. Laat haar zich bij de gemeente melden en als calamiteit inschrijven.
Succes, mvrgr.
Natuurlijk laat je je dochter en kleinkinderen niet op straat staan als ze het huis uit moeten. Maar probeer wel vanaf het begin goede afspraken met elkaar te maken, zodat én jezelf én het gezin van haar hun vrijheid bewaren. Want tijdelijk is leuk, maar hoe lang is tijdelijk met de huidige huizenmarkt. Veel sterkte
Doen
als jullie band echt goed is zou ik de stap durfen wagen maar wel goede afspraken maken