‘Er ging een wereld voor me open’
Als je je baan verliest, arbeidsongeschikt raakt, naar een ander land verhuist of iets totaal anders wilt doen: start een webshop of blog! Voor deze vier Pluslezers bleek het een uitkomst.
1. Bart Vemer (47) verhuisde nood-gedwongen naar Parijs. Om zijn vak als psycholoog te blijven uitoefenen, zette hij zijn praktijk online voort. Daar heeft hij nu een fulltimebaan aan.
"Ik had het heel erg naar mijn zin bij de ggz-instelling waar ik als psycholoog werkte. Toen mijn partner voor werk werd uitgezonden naar Parijs, wilde ik mijn vak het liefste meenemen. Het is moeilijk om je dagelijkse structuur terug te vinden als je in het buitenland zit, zonder een baan waar je voldoening en zelfvertrouwen uit haalt. De hele dag naar het Louvre leek me geen optie. Ik dacht: als je een Nederlander bent die in China woont en last krijgt van een depressie, dan wil je niet met een Chinese psycholoog aan het werk. Dan wil je met iemand praten die jouw taal en culturele achtergrond deelt. Met die gedachte begon ik mijn onlinepraktijk voor Nederlanders die overal ter wereld wonen. Een jaar lang bouwde ik aan mijn site, schreef teksten, regelde een beveiligde videoverbinding en ik leerde hoe WordPress werkt. Dagen, weken, máánden gingen voorbij waarin ik welgeteld één patiënt had."
Blijven geloven en doorzetten
"Toch geloofde ik in deze manier van aanpak en zette door. Een psychologisch onlineconsult heeft voor patiënten iets veiligs; het maakt de drempel om hulp te zoeken lager en ik merk dat mensen nog opener praten. Bovendien kan ik op deze manier goed werken met specifieke onlinebehandelprogramma’s die cliënten naast de gesprekken kunnen gebruiken, zoals opdrachten, audiofragmenten of het bijhouden van een dagboek. Het tweede jaar kwam mijn praktijk eindelijk van de grond en het derde jaar ging het hard. Ik heb nu patiënten uit alle werelddelen, ook uit Nederland. Een 9-tot-5-baan heb ik niet meer. Soms werk ik ’s ochtends vroeg, soms ’s avonds vanwege de verschillende tijdzones waar mijn patiënten wonen. Ik kan mijn werk overal mee naartoe nemen. Toen we in Zuid-Frankrijk op vakantie waren, kon ik na een duik in het zwembad mijn werkkleding weer aantrekken om vervolgens mijn laptop open te klappen voor een consult. Door online te gaan is er een compleet nieuwe wereld voor me opengegaan." www.aeffectivity.com
2. Nicole Hoefsmit (45) begon na haar ontslag een webwinkel. In anderhalf jaar tijd is haar label BREIZH – kleding met Bretonse streep – een succes geworden. Behalve online wordt het label ook verkocht in Nederlandse modewinkels.
“De grond zakte onder mijn voeten vandaan toen het modelabel failliet ging waar ik veertien jaar met hart en ziel had gewerkt. Mijn baan voelde echt als mijn kindje. Een week lang heb ik daar behoorlijk wat tranen om gelaten. Wat nu, dacht ik. Mijn leeftijd hielp ook niet mee om snel weer aan een andere baan te komen. Het liefst wilde ik voor mezelf beginnen. Maar met wat? Op een dag zat ik met mijn moeder in een restaurant. Ze droeg een Bretonse blazer die haar erg mooi stond. Ik wilde ook een Bretonse streep en ging op zoek naar een goede trui. Die kon ik niet vinden. Mijn zoektocht ging zelfs zo ver dat ik naar Frankrijk afreisde. De Bretonse streep is daar net een klederdracht: iedereen draagt het.
'Er was zoveel om te leren'
"Met een streep zie je er altijd fris en goed gekleed uit. Maar de kleding kon veel mooier. Dat is wat ik ga doen, besloot ik. Zo is BREIZH ontstaan, mijn webshop voor de Bretonse streep. Ervaring in de mode had ik genoeg, maar van e-commerce wist ik werkelijk niks. Hoe werkt adverteren op Google, hoe run je een webshop, hoe zit het met financiering, boekhouding en blogs? Alles wat ik wilde weten, vroeg ik aan mensen die hier ervaring mee hadden. Zij werden blij van mijn enthousiasme en hielpen me op weg. Er was zoveel om te leren. De gedachte: dat lukt me niet, kwam geen seconde in me op. Ik vond het allemaal machtig leuk. Al snel kreeg ik persaandacht en ook modewinkels verkopen nu mijn collectie. In nog maar anderhalf jaar tijd gaat het beter dan ik voor mogelijk had gehouden. Mijn droom is om ook ooit het buitenland te veroveren. Reacties van klanten zijn zo leuk en dankbaar. In een korte tijd heb ik zoveel geleerd, mensen leren kennen en meegemaakt; ik ben zo blij dat ik in het diepe ben gesprongen." www.breizh.world
3. Gereon de Leeuw (50) gaf zijn baan bij de bank op om als wijnimporteur aan de slag te gaan. Dat hij ook nog goed kon schrijven, bleek toen hij met zijn foodblog begon waarmee hij ruim zesduizend volgers bereikt.
"Jarenlang was ik manager bij De Nederlandsche Bank. Ik maakte lange dagen, leefde op den duur alleen nog voor de bank. Dat wilde ik niet meer. Ik koos eieren voor mijn geld en verruilde mijn driedelig pak voor een keukenschort. Ik begon een klein wijnimportbedrijf, organiseerde wijnproeverijen en verzorgde daarbij lekkere hapjes. ‘Kun je me dat recept mailen’, werd me vaak gevraagd. Ik had geen zin om nieuwsbrieven en recepten naar iedereen te mailen. De recepten en wetensaardigheden die ik wilde delen, slingerde ik de lucht in op mijn foodblog dat ik speciaal daarvoor begon. Er zijn heel veel foodbloggers, maar ik merkte dat mijn leeftijd in mijn voordeel werkt. Ik spreek lezers aan die nog bereid zijn om door te lezen en niet alleen naar plaatjes kijken."
'Geen foto's, het gaat om het schrijven'
"Bij mij vind je geen foto’s van mooie gerechten, het gaat mij echt om het schrijven. Het is zo leuk om op deze manier op een kistje te gaan staan en je kennis te delen. Mijn blog heeft een vaste kern van zo’n zesduizend lezers, en ook via Facebook en Twitter krijg ik veel reacties. Om mij te voeden met nieuwe inspiratie voor mijn blog, ga ik er vaak op uit. Dan spring ik op de fiets om een marktkraam of een delicatessenzaak te bezoeken, en altijd kom ik zo op nieuwe onderwerpen en ideeën om over te schrijven. De impact van mijn blog had ik nooit goed ingeschat."
'Een leuk leven'
"Radioprogramma’s van NPO en omroep Noord-Holland nodigen mij uit om iets over eten te komen vertellen. Ik word veel gevraagd om kookboeken te recenseren, ik ben als ghostwriter aan de slag gegaan op andere foodblogs en ik ontvang vaak uitnodigingen voor culinaire evenementen. Ook organiseer ik nog steeds kookworkshops en wijnproeverijen door het hele land. Ik maak gemakkelijk werkweken van 72 uur, maar het verschil is dat dit niet voelt als werk. Dankzij mijn blog heb ik een heel leuk leven." www.gereonskeukenthuis.nl
4. Annette Boon (50) raakte grotendeels arbeidsongeschikt nadat ze haar pols brak. Ze maakte van de nood een deugd met haar online-handletselshop waarmee ze binnen en buiten Nederland braces levert.
"Het leek wel de wet van Murphy toen ik mijn pols brak. Ik werd verkeerd ingegipst en bij de operatie die volgde, ging het mis. Met mijn hele arm kwam ik in een externe beugel terecht en ondertussen had ik het zo druk met mijn grafisch ontwerpbedrijf dat ik gewoon doorwerkte. Met één arm deed ik wat ik kon. Ik had heel veel pijn, kreeg schouderklachten en ik deed vier keer zo lang over een opdracht. Uiteindelijk werd ik voor 95 procent afgekeurd. Ik ga niet werkloos thuiszitten, hield ik mezelf voor. Ik liep met een lelijke, beige brace waarmee ik niet eens kon afwassen omdat hij niet nat mocht worden. Daar moest toch iets beters voor zijn? Ook over de elastische tape die de fysiotherapeut gebruikte, was ik niet tevreden. Ik ging op zoek op internet. Een erg goede tape werd in Zuid-Korea gemaakt en in Amerika vond ik twee effectieve braces. Mijn fysiotherapeut was zo enthousiast over de tape, dat we besloten om die onder eigen merk op de Nederlandse markt te brengen."
Online handletselshop
"Mensen verklaarden me voor gek toen we samen naar Zuid-Korea vlogen om een bezoekje aan de fabriek te brengen. De werkomstandigheden daar waren goed, het was een eerlijk product, en toen besloten we om onze handletselshop online te beginnen. Niet alleen de tape was populair; mensen wilden ook weten waar ik mijn brace vandaan had. Samen met de ontwerpster van een van de braces verkopen we een ideologisch product. Een goede brace moet voor iedereen beschikbaar en betaalbaar zijn."
E-learning
"Om onze onlineshop op te bouwen en te runnen heb ik mezelf alles geleerd: ik bekeek YouTube-filmpjes en leerde hoe ik een website moest bouwen. Bijna alle kennis heb ik opgedaan met behulp van e-learning. Het is zo fijn om reacties van klanten te lezen! Mensen kunnen weer fietsen of golfen zonder pijn. Mijn missie is dat deze producten nog toegankelijker worden; ik ben nu bezig om in diverse Europese landen te leveren. Het ene moment spreek ik via LinkedIn een ontwerper, dan sta ik op een beurs waar handchirurgen komen. Ik sta zo vaak te genieten van alles wat mijn webshop met zich meebrengt." www.handletselshop.nl
Dit artikel is eerder verschenen in Plus Magazine mei 2017. Nog geen abonnee van Plus Magazine? Abonnee worden doet u in een handomdraai!
- Plus Magazine