Ik was erbij: Floris

Verliefd

'De hele week keek ik uit naar een nieuwe aflevering van Floris en op zondagavond voelde ik de spanning in mijn buik. Als het eindelijk zo ver was, deed ik zo snel mogelijk de vaat met mijn zussen zodat we op tijd klaar waren. Om zeven uur ging de televisie aan en zaten we met het hele gezin te kijken. Inclusief mijn moeder. ‘O, daar heb je hem weer’, riep ik als Rutger Hauer eindelijk in beeld kwam. Vervolgens was iedereen muisstil, omdat ik zijn stem wilde horen.

Jammer genoeg waren zijn teksten kort, met bondige zinnetjes als ‘Laten we gaan.’ Maar ik viel op die leuke stem en dat heel lichte blonde haar. Mijn twee zussen waren absoluut niet hoteldebotel van Rutger Hauer. Ik wel. Ik was 14, en samen met mijn vriendin verzamelde ik alle foto’s van hem uit kranten, tijdschriften en de tv-gids. We schreven zelfs een brief naar de NOS met de vraag of ze ons een foto van hem konden toesturen.

We kregen veel meer dan een foto. Tot mijn verbazing gaven ze zelfs zijn adres! Vervolgens zochten we zijn nummer op in het telefoonboek en belden hem in de schoolpauze. ‘Waar woon je?’ was het enige dat we wisten te vragen toen Rutger Hauer daadwerkelijk opnam. ‘In een hutje op de hei’, antwoordde hij, waarna we als giechelende bakvissen ophingen.

De serie Floris heeft mijn liefde opgewekt voor historische dramaseries. De ridderromantiek, de kostuums, de mooie kastelen, de spanning hoe het verhaal zal aflopen. Maar de liefde voor Rutger Hauer was na een tijdje wel over. En toch, al ben ik in mijn leven vaak verhuisd, de foto’s die ik van hem verzameld heb, gingen altijd met me mee.”

Om de week kijken

“In de tijd van Floris had ik serieuze verkering. Gerard (zo heette mijn vriend en tot op de dag van vandaag mijn man) was een voetballiefhebber, net als mijn jongere broertje. Dus hadden mijn ouders de gouden regel: de ene week Floris en de andere week Studio Sport. Zodoende heb ik nogal wat uitzendingen gemist. Heel jammer, want ik was toen helemaal weg van Rutger Hauer.”
Jannie Kroes-Hoekstra (62), Havelte

Zwaard van takken

“Floris was misschien wel de grootste held uit mijn leven. Heel wat uren heb ik in mijn fantasie naast hem gegaloppeerd, mijn mantel wapperend achter me aan. Een groot deel van mijn jeugd heb ik zo doorgebracht. Ik sleepte vriendinnen mee die me terzijde stonden in de strijd tegen de slechteriken. Ons paard was een bezem, onze mantel een oud gordijn, ons zwaard gemaakt van takken.”
Inge Kromhout-van der Meer (52), Middelburg ▪