Ik was erbij: in de ban van ABBA

De herinnering aan ABBA

‘We hadden net onze ­eerste kleurentelevisie en omdat er niets ­anders op tv was, keek ik naar het Songfestival. Bij de groep uit ­Zweden veerde ik op. De dirigent van het orkest was verkleed als ­Napoleon, Agnetha droeg een knalblauw pak en zilverkleurige laarzen met plateauzolen, Frida een lange oranje rok. Hun muziek was vrolijk, modern, totaal anders dan wat je normaal gesproken hoorde op het Songfestival. De melodie zat ­meteen in mijn hoofd. Toen ze het refrein inzetten, kon ik het al meezingen.

Twee jaar later verscheen hun ­single Dancing Queen. Wat een ­geweldig nummer, het was echt van: bám! Ik verzamelde alles van ABBA. Mijn zolderkamer was van onder tot boven volgeplakt met posters. Andere jongens riepen: ‘ABBA, dat is niks’ of ‘Dat is voor homo’s’. Daar trok ik me niets van aan. Ik was het leven aan het ontdekken.

Vriendinnen, uitgaan, naar de bioscoop. Ik zag overal de lol van in en ABBA versterkte dat vrije ­gevoel. Mijn vriendinnen hadden trouwens helemaal geen moeite met mijn ABBA-liefde. Als ABBA werd gedraaid, trokken ze me de dansvloer op. Ik kon de muziek dromen, dansen ging vanzelf. Vorig jaar lag ik drie weken in het ziekenhuis. Toen ik weer thuiskwam, heb ik The Day Before You Came van ABBA gedraaid. Agnetha voelt zich in die song net zo ­verslagen als ik op dat moment. Dat troostte me enorm. Maar ook op andere momenten kan ik om ­dramatische nummers spontaan in huilen uitbarsten. Zoals Slipping Through My Fingers. Agnetha’s stem, met die snik erin, raakt me tot op het bot en bezorgt me ­kippenvel.”

Andere ABBA herinneringen

ABBA hielp me
“Als kind kreeg ik operaties om mijn been te verlengen, waardoor ik vaak met mijn been in het gips zat. Precies in die tijd brak ABBA door. Hele dagen luisterde ik naar hun muziek. Ik schreef met andere fans uit Europa en mijn zakgeld zette ik direct om in ABBA-spullen. ABBA hield me overeind in die zware tijd.”
Ettie Valstar (51),
’s-Gravenzande

Ontroostbaar
“Acht jaar was ik. We zaten met het hele gezin voor de buis. Mijn zus en ik kregen van moeder paprikachips in een koffiefilterzakje en we dronken er limonade bij. Met open mond keek ik naar ABBA. Vanaf dat moment was ik verkocht. Jaren later, toen ABBA uit elkaar ging, heb ik tranen met tuiten gehuild. Ik was ontroostbaar.”
Inge van Pluuren (48),
Delft

OPROEP

Het einde van de Berlijnse Muur
Op 9 november herdenken we de 25ste verjaardag van de val van de Berlijnse Muur. Maar het einde werd al eerder ingeluid: op 10 september 1989 ging de grens tussen Hongarije en Oostenrijk open. Herinnert u zich dit nog? Was u er misschien zelfs bij? Stuur uw herinnering vóór 1 mei naar: Redactie Plus Magazine, Postbus 44, 3740 AA Baarn (of naar redactie@plusmagazine.nl) o.v.v. ‘Berlijnse Muur’.