Beesten met een baan

• Doe nu mee met onze Dierenfotowedstrijd en stuur ons een foto van uw huisdier!

Fanta (11) is een trekpaard en werkt in de bosbouw.

Theo Nijssen (53): “Vroeg in de ochtend ga ik met een van mijn paarden naar de bossen. Daar zijn we dan een uur of vijf aan het werk. Ik haal de bomen om en zaag de stammen in stukken van zo’n twee tot zes meter. Het paard sleept de stammen vervolgens naar de paden waar tractoren kunnen rijden. De beste band heb ik met Fanta. Ze is intelligent, heeft een eigen willetje en wil keihard werken. Ze is gebouwd om zwaar werk te verzetten. Werken in het bos leren de paarden in de praktijk. Dat hebben ze snel in de gaten. Ze stoppen als ik ‘ho’ zeg, omdat ze zien waaróm ik het zeg: er ligt bijvoorbeeld een boom in de weg of takken versperren hun route.

Fanta is een aanhankelijk paard dat toch afstand houdt. Ze lijkt een beetje op haar baas. Vanochtend flikte ze me weer een kunstje. Het is haar gelukt het poortje open te maken om als eerste bij de voerbakken te kunnen komen. Daar staat ze dan heel rustig de lekkere hapjes naar binnen te werken.

Paarden letten op lichaamstaal. Het zijn vaak kleine subtiele bewegingen: ik buig iets naar voren en dan gaan ze vooruit; ik hel naar links en ze gaan naar links. Fanta is de beste. We zijn allebei heel geconcentreerd en worden niet afgeleid. Zo te kunnen samenwerken geeft een speciaal gevoel. Als we in het bos werken, moet ik soms goed nadenken over de volgorde waarin het werk moet gebeuren. Het lijkt dan wel of Fanta eerder doorheeft dan ik hoe we het gaan aanpakken. Ze loopt precies naar het stuk hout dat als eerste het bos uit moet. Alsof ze mijn gedachten kan lezen.

Ik heb veel van mijn paarden geleerd. Door ze te observeren heb ik gezien wat leiderschap inhoudt: je moet rust uitstralen en altijd overzicht én overwicht hebben. Dat is niet vanzelf gegaan, want ik was nogal een druk baasje. Rust is dankzij mijn paarden nu mijn tweede natuur geworden.”

Bo Ghi (4) staat ingeschreven bij een modellenbureau. Hij poseert voor modebladen en speelt rolletjes in tv-films en commercials.

Mylene Valerie (38): “Bo Ghi was een moeilijk jong katje. Als hij niet genoeg aandacht kreeg, haalde hij de raarste trucjes uit. Hij kon recht tegen de muur naar het plafond klimmen. Hij deed ook alles na wat Floyd – mijn oudere kat – deed. Floyd stond al bij een modellenbureau ingeschreven en kreeg regelmatig opdrachten. Dus Bo Ghi heb ik toen ook maar aangemeld.

In het begin waren het kleine opdrachtjes. Dan moest hij bijvoorbeeld gewoon naast iemand zitten en leuk kijken of een vis uit een vissenkom halen. Dat kostte hem weinig moeite.

De meeste kunstjes die ik leer, komen voort uit katnatuurlijk gedrag. Als Bo Ghi uit eigen beweging iets doet waarvan ik denk: dat is bruikbaar in het modellenwerk, dan beloon ik dat gedrag met een aai en zeg ik ‘goed zo’. Als Bo Ghi aan een plant slingert of met een scheef kopje televisie kijkt, dan krijgt hij een aai en een snoepje. Bezoek begroet hij door op zijn achterpoten te lopen en met de voorpootjes te trappelen. Laatst moest Bo Ghi voor een commercial over het toetsenbord van een computer lopen. Dat was een lastige opdracht, want dat had ik hem thuis verboden. Door het toetsenbord voor z’n eetbak te zetten, kreeg hij in de gaten wat de bedoeling was. En voor een verzekerings- -maatschappij moest een poot in het gips, ook geen punt voor Bo Ghi. Hij vindt werken een echt feestje. Het betekent afleiding en hij krijgt alle aandacht. Tijdens de opnamen sta ik altijd achter de camera zodat hij me goed kan zien en ik tegen hem kan praten. Zelfs toen hij een dag lang in een dertig meter hoge boom moest zitten voor een KRO-film, verloor hij me niet uit het oog. Toen heb ik wel geëist dat hij een veiligheidstuigje aanhad. Ik heb één keer een opdracht geweigerd, omdat ze Bo Ghi voor de helft in een andere kleur wilden verven.

Ik doe het voor onze lol. Van het geld dat Bo Ghi verdient, koop ik alleen maar kattenspul: speeltjes, krabpalen en goed voer. Hij heeft er per slot van ­rekening voor gewerkt.”

Yaro (4) is een kruising tussen een Duitse herder en een labrador. Hij werkt als blindengeleidehond.

Anne Ceulemans (53): “Ik ben blind geworden door een auto-immuunziekte. Zes jaar geleden kon ik nog gewoon zien. Dat heeft voordelen: ik weet hoe Yaro er ongeveer uitziet en ken beelden van dieren, planten en landschappen.

Yaro bepaalt waar ik moet lopen. Hij herkent stoepen en zebra’s, omzeilt obstakels en negeert commando’s die gevaar kunnen opleveren. Bij een trap negeert hij bijvoorbeeld het commando ‘vooruit’.

In plaats daarvan gaat hij dwars voor me staan en wijst met zijn neus de leuning aan. Hij leidt me langs obstakels waar ik met mijn hoofd tegen aan zou lopen en voorkomt dat we samen door een te nauwe doorgang moeten.

hondHet is een misverstand dat geleidehonden opdrachten als ‘naar bakker’ of ‘naar station’ kennen, want die vind je overal op een andere locatie. Ik moet de plattegrond van de meest voorkomende routes uit mijn hoofd kennen. Ik tel de straten, Yaro zorgt dat ik veilig mijn bestemming bereik. Hij wijst me de weg via het tuig dat hij draagt. Ik herken alle nuances die hij doorgeeft. Het is een genot om met hem op pad te gaan.

Als we thuis zijn, is hij vrij. Dan is het een echt gezelligheidsdier dat ’s avonds aan mijn voeten ligt. ’s Ochtends gaan we naar het park, waar hij dolt en speelt met andere honden. Zodra ik het tuig omdoe, weet hij dat er gewerkt moet worden voor de baas. Hij recht letterlijk z’n rug en laat zich nergens door afleiden. Hij vindt het heerlijk om voor de baas te werken en ik vertrouw letterlijk blind op hem. Hij is alles voor me, mijn ogen en mijn benen, mijn sociale contacten en mijn werk. Waar ik ook kom, ik heb altijd aanspraak en dat begint bij Yaro.

Ik wil niet in de toekomst kijken, want als hij straks tien jaar is, mag hij niet meer voor me werken. Ik zal dan aan een nieuwe hond moeten wennen. Yaro mag blijven, maar de vraag is of hij het aankan als een rivaal op stap gaat met zijn baasje. Daar wil ik voorlopig niet aan denken. Ik leef in het nu en we maken er een geweldige tijd van.”

Doe nu mee met onze Dierenfotowedstrijd en stuur ons een foto van uw huisdier! Dan maakt u kans op een hele leuke prijs: een workshop dierenfotografie voor 2 personen óf 4x2 entreekaarten tot Dierenpark Emmen.

Doe nu mee met onze Dierenfotowedstrijd en stuur ons een foto van uw huisdier! Dan maakt u kans op een hele leuke prijs: een workshop dierenfotografie voor 2 personen óf 4x2 entreekaarten tot Dierenpark Emmen.

Lees ook:

• Allergie voor huisdieren
• Nederlanders zien hond en kat als familie