'Ik ben bezeten van vliegen. Als ik een vliegtuig hoor of zie gaat m’n hart sneller kloppen. Het ultieme, magische gevoel van vrijheid vang ik dan even door de lenzen van mijn verrekijker.'
Johan Claereboets: "Ik was jarenlang reservist bij de luchtmacht, maar ik heb nooit de kans gehad om zelf te vliegen. Dat blijft voor mij een droom die misschien nog eens uitkomt. En al heb ik die stuurknuppel nog nooit in m’n handen gehad, als ik vliegtuigmotoren hoor starten...
Begin jaren 70 kwam ik voor mijn dienstplicht op in de luchtmacht. Mijn opkomst was in Nijmegen voor mijn militaire opleiding, van daaruit naar Deelen waar ik mijn technische opleiding volgde. Daarna ging ik naar Hessepe in Duitsland. Het was toeval dat ik daar terecht kwam. Ik had eigenlijk geen flauw benul wat het zou inhouden. Maar het werk bij de luchtmacht beviel wel heel goed. Ik had plannen om beroeps te worden. Vlak voor het einde van mijn diensttijd kreeg ik echter open tuberculose. Ik werd helemaal afgekeurd en mijn droom om beroeps te worden kon ik wel vergeten.
Het heeft een paar jaar geduurd voor ik uit het dal kwam. Ik ging aan de slag als servicetechnicus, en via wat omzwervingen werd ik parkeercontroleur bij de gemeente Breda. Later maakte ik de overgang naar de afdeling Verkeer en Vervoer. Daar houd ik mij nu bezig met verkeersonderzoeken en verkeersveiligheid.
Reservist
Eind jaren 80 begon ik al als reservewachtmeester bij de rijkspolitie (vrijwillige politie). Na 12 jaar maakte ik de overgang naar de landmacht als reservist. Reservisten zijn mensen die als militair ‘vrijwillig maar niet vrijblijvend’ werkzaamheden verrichten voor korte of langere perioden . Ze hebben meestal een ‘gewone’ baan in de burgermaatschappij en werken minimaal 24 dagen per jaar voor het leger. Ik had mijn diensttijd als iets moois ervaren, dus het leven als militair bleef mij trekken.
Het is bijzonder om bezig te zijn met taken waar je normaal alleen van kunt dromen; ik heb bijvoorbeeld als reservist meegedaan aan prinsjesdag, het huwelijk van Maxima en Willem meegemaakt. Ook bij de begrafenis van prinses Juliana en prins Bernhard was ik aanwezig om ceremoniële taken te verrichten. Ik ben verder in Duitsland en Noorwegen geweest voor oefeningen. Wie kan dat nou zeggen?
De kameraadschap onderling, dat is voor het leven. We hebben onze eigen baan, maar doen dit ernaast. Je praat ook over een ander soort dingen. Het is intensiever, je hebt meer voor elkaar over.
Na mijn landmachttijd ben ik meer dan 6 jaar actief geweest als reservist bij de Koninklijke Luchtmacht. Zo begeleidde ik bijvoorbeeld open dagen op de vliegbasis. Wat je dan doet? Je zorgt dat bezoekers niet aan de vliegtuigen komen, je begeleidt gasten en je beveiligt het veld. De laatste jaren was ik squadronadjudant Soesterberg. Mijn taak was onder ander het coördineren van alle logistieke zaken.
Gek op vliegtuigen
Al sinds mijn reservistenperiode in Volkel ben ik gek op vliegtuigen en helikopters. We hadden daar ons onderkomen op 100 meter van de baan waar de F16’s opstegen. Bij mijn laatste plaatsing als luchtmachtreservist werkte ik op Soesterberg. Daar kreeg ik steeds meer feeling voor vliegen, want Vliegbasis Soesterberg maakt samen met Vliegbasis Gilze-Rijen deel uit van de Tactische Helikopter Groep Koninklijke Luchtmacht (THGKLu). Op Gilze-Rijen heb je de gevechtshelikopters, op Vliegbasis Soesterberg de Cougar en Chinook transporthelikopters.
Je ontmoet ook veel mensen. Zo kwam ik in contact met twee enthousiaste mannen, Chris van den Broek en Robert de Vries. Dat zijn twee captains bij Nederlands grootste vliegtuigmaatschappij, die uit liefhebberij oude Russische vliegtuigen opknappen en onderhouden. En er natuurlijk zelf in vliegen. Ik heb ook in zo’n Red Yak 52 gezeten. Dat is echt een magisch gevoel, gewoonweg magnifiek.
Vorig jaar ben ik gestopt als reservist. Mijn ‘burgerbaan’ kwam steeds meer in de knel. Ik heb een mooi afscheidsfeest gehad en ik ga er nog steeds wel eens heen. Gewoon voor de lol.
Zelf vliegen
Zelf vliegen? Ik denk er wel eens over, maar de eisen zijn erg zwaar. Ik zie het er voorlopig nog niet van komen, maar zeg nooit nooit. Ik heb een passie voor alles wat vliegt. Als ik zo’n motorgeluid hoor, grijp ik naar mijn verrekijker om te kijken wat het is. Ik woon 2 kilometer van Gilze-Rijen, dus er vliegt nogal eens wat over.
Het vrije gevoel in een vliegtuig is heerlijk. Je hebt dat eigenlijk alleen in een klein vliegtuigje, ook in een zweefvliegtuigje. Of in een Chinook helikopter.”
Meer weten over de Russische Red Yak 52?
http://www.redyak.tk
