'Ik mocht niet naar The Beatles in Blokker in 1964, maar ik ging toch.' Peter (59) vertelt over zijn liefde voor popmuziek.
Beatles in Nederland
Toen ik hoorde dat de Beatles op 6 juni naar Nederland zouden komen was ik uitzinnig. Ik moest en zou erbij zijn. Ik spijbelde van school en kocht voor tien gulden een kaartje. Mijn moeder vond het maar langharige en luidruchtige herrieschoppers, dus ik ging stiekem, op de brommer van mijn broer.
Toen we aankwamen zagen we een lange rij staan. Ik werd ineens heel erg nerveus.
En toen ze eenmaal begonnen te spelen... Fantastisch, iedereen ging volledig uit zijn dak. Ik had nog nooit zoiets meegemaakt. Die muziek, die sfeer, die uitzinnige vreugde, gillende meisjes, schreeuwende jongens, the fab four... Ik krijg nog kippenvel als ik eraan denk.
Daarna ging het hard. Ik was nooit uitgesproken fan van een bepaalde groep of zanger, maar hield nauwlettend alles in de gaten. Soms komt het allemaal weer even terug. Mooie herinneringen. Als ik in de auto zit en naar de radio luister.
De artiesten van toen
Die concerten, de prachtige platenhoezen, mijn eerste lp en later mijn eerste cd. Ik noem de Righteous Brothers in 1965, de Stones nog later. In de jaren 70 Queen, Crosby Stills Nash & Young en later Pink Floyd met the Wall.
Van Herman Brood was ik nooit zo kapot, wel weer van Doe Maar. Goede bands, goede muziek en mooie concerten. Al zal dat eerste Beatlesconcert me altijd nog wel bijblijven. En het ging de loop der jaren van 45-toerenplaat, via de cassette en de cd naar de mp3. Ik heb nu een iPod waarop ik muziek luister. Soms ook de Beatles ja.
Mijn zoon gaat nog weleens de discussie met me aan, over wat écht goede muziek is. We gaan tegenwoordig samen naar ‘zijn’ concerten, en af toe naar de mijne. We zijn samen naar Coldplay geweest, maar ook naar The Police, en vorig jaar naar de Rolling Stones.
En als ik dan naar die Britse pop luister, van Coldplay, Radiohead en al die andere bands, dan weet ik gewoon dat het allemaal terug te leiden is naar dat begin van de popmuziek in de jaren 60. Mijn zoon wil het soms al weleens toegeven. Het is die muziek die de basis heeft gelegd voor de muziek van vandaag.
De muziek van onze generatie.
