Dat we meestal maar een paar ‘beste vrienden’ hebben, wordt ruimschoots goedgemaakt door de bijzondere band. Echte vrienden, we kunnen niet zonder.
Het woord ‘vriend’ is nogal aan inflatie onderhevig sinds je op internet met gemak 988 vrienden kunt hebben. Maar daar laten we ons niet door van de wijs brengen. Echte vrienden, dat zijn de mensen die we bellen als we langs de snelweg zijn gestrand met autopech en die dan anderhalf uur rijden om ons op te pikken. En van dit soort goede vrienden hebben we er geen 988, maar twee, drie of hooguit vier.
Goede vrienden kunnen elkaar tot grote hoogte opstuwen. Neem de vrienden Steve Jobs en Steve Wozniak. Ze ontmoetten elkaar via een buurjongetje, werden vriendjes en deelden een ontembare fascinatie voor elektronica. In de jaren ’70 richtten ze samen Apple Computer op, en de rest is geschiedenis. Een voorwaarde voor vriendschap is dat je samen iets gemeenschappelijks hebt. Wat levert vriendschap op? Allereerst een langer leven. Vriendschap verlengt de levensduur met 3,7 jaar, blijkt uit een Amerikaans onderzoek. Je krijgt ook een leuker leven. Maar als vrienden dagelijks tot elkaar veroordeeld zijn, verliezen ze in hoog tempo de hartelijke gevoelens voor elkaar. De muziekwereld bulkt van de ex-vrienden die elkaar niet meer kunnen luchten of zien. Mick Jagger en Keith Richards zetten al twintig jaar geen stap meer in elkaars kleedkamer.
Sommige mensen hebben een goede hand van vrienden kiezen. En soms heb je domweg mazzel. De in Buenos Aires geboren Samantha Deane raakte als dreumes op de kleuterschool bevriend met een hummeltje dat Máxima heette. Het leverde haar een nauwe band met het Nederlandse koningshuis op én haar toekomstige echtgenoot, die ze ontmoette op het huwelijk van Máxima en Willem-Alexander. Maar ook Pluslezers klagen niet. Verreweg de meeste lezers (87 procent) vinden dat ze genoeg vrienden hebben. Niet te veel, niet te weinig. En bijna evenveel Pluslezers zijn tevreden over de kwaliteit van die vriendschappen. 44 procent van de Pluslezers zegt geen geheimen te hebben voor zijn vrienden. Alles is bespreekbaar. En voor je vrienden sta je pal: 58 procent van de Pluslezers past ervoor om een vriendschap te beëindigen omdat hun partner de betreffende vriend of vriendin niet aardig vindt.
Jeugdvrienden
Wim: “We kenden elkaar al vanaf de lagere school, maar op de mulo werden we echt vrienden. We hielden van jazzmuziek en draaiden platen bij elkaar thuis.”
Theo: “We kwamen allebei uit een vrij streng protestants nest. Ik mocht op zondag niet buiten spelen, maar als ik zei: ‘Ik ga naar Wim Tromp’, dan mocht het wel.”
Wim: “Ouders spelen ook een rol in vriendschappen. Ik mocht jouw vader graag. Hij was charmant, mijn vader was wat rechtschapener.”
Theo: “We hebben één keer in onze vriendschap een verwijdering gehad, van een aantal jaren.”
Wim: “Maar toen mijn ex-vrouw overleed, was jij op de begrafenis.”
Theo: “Ik herkende je bijna niet. Je had altijd een bos haar, nu was je kaal.”
Wim: “We hebben afgesproken elkaar niet meer uit het oog te verliezen.”
Theo: “Bij iemand die je zo lang kent, hoef je niet na te denken of iets wat je zegt wel goed zal vallen.”
Wim: “Als wij praten, gaan er allemaal luikjes open naar vroeger. Dan zie ik onze avondjes in de jazzclub weer, onze reisjes en de fietstochten.”
Theo: “En als ik zeg: ‘Weet je wie ik laatst ontmoet heb…’”
Wim: “…dan weet ik precies wie je bedoelt!”
Boy meets girl
Jacqueline: “Wij ontmoetten elkaar voor het eerst in de vijfde klas van het gymnasium. Rond ons 30ste werden we echte vrienden. Jij had een boekje geschreven en ik stuurde je daar een brief over. Zo begon het.”
Rob: “Passie wordt overschat. Maar passie is niet blijvend. Bij het ouder worden ben ik vriendschap steeds meer gaan waarderen.”
Jacqueline: “Je bent er voor elkaar.”
Rob: “Soms bel ik niet als eerste omdat ik denk: wie zit er nou te wachten op een man alleen?”
Jacqueline: “Ik! En Wim ook. Wij koesteren het als jij bij ons komt eten.”
Rob: “Ja, die boodschap is helemaal overgekomen.”
Jacqueline: “Je praat graag en trekt daardoor de aandacht naar je toe. Maar als het erop aankomt, blijkt dat je alles van de ander gehoord hebt, en weet je precies de goede opmerking te maken. Dat vind ik een leuke combinatie.”
Rob: “Toen jij nog een vrijgezelle vrouw was, zag ik jou eens aan het werk in je volkstuintje. Je droeg kaplaarzen en zoals je die spade in de grond dreef… Dat beeld is me altijd bijgebleven. Toen ik dat zo zag, wist ik: het komt altijd goed met Jacqueline.”
Nieuwe vrienden
Maria: “Via via hoorde ik dat jij beelden maakt. Ik hou van creatieve mensen, dus toen ik je tegenkwam, vroeg ik of ik eens langs mocht komen.”
Christien: “Die directheid vond ik leuk.
Ik nodigde je op de thee en het klikte meteen. Je was echt geïnteresseerd in
wat ik maakte.”
Maria: “We werden al snel ‘eigen’ met elkaar. We lachen wat af, maar ook als ik ergens mee zit, kan ik altijd bij jou terecht.”
Christien: “En we doen dingen samen: rommelmarkten aflopen, tuinieren. Maar voor gesprekken over boeken en kunst…”
Maria: “…moet je niet bij mij zijn. Daar heb je weer andere vriendinnen voor. Jij bent alleen, maar je bent ontzettend zelfstandig.”
Christien: “Dat was ik ook toen mijn partner nog leefde.”
Maria: “Jammer dat ik die nooit heb gekend. Mis jij het, dat wij geen verleden delen?”
Christien: “Niet echt. Bovendien: wij hébben toch een gemeenschappelijk verleden? Jij komt uit Utrecht, net als ik.
Ik vond het leuk toen we vorig jaar
samen al die oude plekjes hebben bezocht.”
Maria: “En we zouden nóg eens
Oud & jong
Annet: “Ik ken Ruth al vanaf haar 7de. Toen kwam ze bij ons in de straat wonen. Ik had meteen iets met haar. Ze boeide me en ik vond haar een origineel meisje.”
Ruth: “Ik vond jou ook leuk. Je bleef altijd zo rustig en vriendelijk. Toen ik ouder werd, begon ik jou ook meer te waarderen. Je kunt heel goed luisteren en je hoeft niet steeds je eigen verhaal te vertellen.”
Annet: “Dat luisteren is voor mij geen straf. En ik krijg er heel veel voor terug. Hoe een meisje van 17 op een heel eigen manier diagnoses over het leven stelt.”
Ruth: “Het leeftijdsverschil speelt eigenlijk niet bij ons. Dat komt ook doordat Annet me nooit vertelt hoe ik dingen moet doen. Maar ze heeft wel een soort levenswijsheid.”
Annet: “Ik leef gewoon al langer. Zo simpel is dat.”
Ruth: “Annet geeft mij vaak stof tot nadenken. Laatst hadden we een gesprek over wat er na de dood gebeurt. Ik besloot daar een werkstuk over te maken.”
Annet: “Toen ik het later las, zag ik bij de bronvermelding als eerste de namen van mijn man en mij staan. Dat vond ik zo’n compliment.”
Lees ook:
- Het is oppassen geblazen!
- Vraag van de maand: wat is uw favoriete boek?
- Lief en leed in de familie: Ik ben kapot van verdriet
- Plus Magazine