Frambozen

We gaan de boer op… in Limburg. Daar kunt u in het plaatsje Meijel een frambozen­kwekerij bezoeken en zelf frambozen plukken. Eigenaar Carlo verzorgt er rondleidingen.

‘Pas op!” roept Henny een gezin met twee kleine kinderen na, dat het terras verlaat om een kijkje te nemen tussen de frambozenstruiken. “De bijen links achterin zijn helemaal wild vandaag, kom daar maar liever niet.”
In het Limburgse Meijel, aan de rand van Nationaal Park De Groote Peel, staat kwekerij Raspberry Maxx. Hier telen Henny van Bergeijk en Carlo Peters biologische frambozen. Ze houden van de framboos en willen die liefde met iedereen delen. Daarom stellen ze in de zomermaanden hun kwekerij open voor bezoekers, hebben ze een terras en winkel met grotendeels ­eigengemaakte frambozen­producten en geeft Carlo rondleidingen.

Vijftigduizend struiken staan er tegen de bosrand. De witte bloemen die de struiken twee weken geleden nog tooiden, hebben plaats gemaakt voor volle, rozerode vruchten. De oogst kan beginnen!
Voorzichtig trekken de plukkers de vruchtjes van de kroontjes. De frambozen worden in bakjes op de plukkar gelegd. Vruchtjes die niet helemaal volmaakt zijn, komen in de emmer die aan de plukkar hangt. De inhoud van de emmers verwerkt Henny tot jam, mosterd, siroop en saus. In 2006 maakte de universiteit van Wageningen bekend dat de framboos supergezond is, beter nog dan kiwi’s en broccoli. Dat was voor Carlo en Henny het moment om op biologische teelt over te stappen. “Iets wat zo ­gezond is, daar spuit je toch geen gif op?” zegt Henny. “Biologische frambozen hebben bovendien meer smaak en zijn langer houdbaar.” Frambozen telen is een kwestie van geduld. En geduld hébben Carlo, Henny en Giel en Martijn, de twee jongeren met een beperking die als vaste krachten in het bedrijf werken.

De gevoelige framboos staat alleen handwerk toe. Het planten van de struiken, het oogsten van de vruchten, het wieden van het onkruid: er komt geen machine aan te pas. Elk grassprietje, elke paardenbloem en elk stengeltje zuring wordt er met de hand uitgetrokken.
En dan maar hopen dat volgend voorjaar de struiken opnieuw vol hangen met de vlammend rozerode vruchtjes. “Want,” zegt Carlo, “een struik vol frambozen is het mooiste dat er is.”
Bron 
  • Wim Lanser