Een vijver geeft sfeer, brengt rust én leven in de brouwerij. Dat wil zeggen: als je ’m vrij van algen weet te houden. Met de juiste planten is dat geen probleem.
Een vijver verhoogt de verscheidenheid aan leven in de tuin – de biodiversiteit, om een modewoord te gebruiken. Salamanders zwemmen tussen de waterplanten, kikkers zitten op de uitkijk op een waterlelieblad, libellen zweven boven het water en vogels komen een slokje drinken. Bij een vijver is altijd wat te beleven. En bovendien: het spiegelende wateroppervlak doet de tuin groter lijken.
Bij een vijver horen waterplanten. Die zijn onder te verdelen in twee groepen: de zuurstofproducenten en de filteraars. Zuurstofproducerende waterplanten hoeft u niet te planten; u koopt een plastic kuipje met wat takjes hoornblad of waterpest en u laat de groene sliertjes te water. Voldoende zuurstof zorgt voor een gezond leefklimaat voor allerlei kleine diertjes die uw vijverwater helder houden.
Wilt u juist rijke bloei? Kies dan
voor snoekkruid (Pontederia cordata), een plant uit Noord-Amerika met pijlvormig blad en blauwe bloemen. Blauw is een bloemkleur die je bij andere winterharde waterplanten niet tegenkomt. En natuurlijk is een vijver niet compleet zonder waterlelies. De wilde witte waterlelie groeit in diep water. Voor vijvers zijn de roze ‘Attraction’ of de gele ‘Chromatella’ meer geschikt.
Het belangrijkste is dat u de keuze van de waterlelie afstemt op de diepte van de vijver. Sommige waterlelies willen water van een meter diep, andere groeien het best in twintig centimeter water. Als u een waterlelie die om diep water vraagt in een ondiepe vijver plant, groeit het blad boven het wateroppervlak uit.
Het is een kleine moeite om een vijverrand zo af te werken dat je geen kunststof ziet: plavuizen, bakstenen, planken of stoeptegels kunnen zodanig worden gelegd dat ze een klein stukje oversteken. In modern vormgegeven tuinen, die vaak een verhoogde vijver hebben, kan de randafwerking ook uit lood of zink bestaan. Wees voorzichtig met ornamenten; een waterspuwende kikker kan misschien nog net, maar een plassende pinguïn is wel iets over the top.
In traditionele tuinen, dus die met volop plantjes, kan de vijverrand het beste met planten worden gemaskeerd. Er zijn speciale matten van plantaardige vezels in de handel die je over de rand van de vijver kunt draperen. Door hun aanzuigende werking zijn die matten permanent vochtig, zodat ze in een oogwenk met mos begroeid raken. Ook de moerasvaren (Thelypteris palustris) groeit graag op zo’n mat. Moerasvarens, dotterbloemen (Caltha palustris) en ook de meeste andere planten met het achtervoegsel ‘palustris’ zijn amfibische planten die zowel op het land als in het water groeien. Daardoor gaat de tuin op een natuurlijke manier van land over in water.
Bij een vijver horen waterplanten. Die zijn onder te verdelen in twee groepen: de zuurstofproducenten en de filteraars. Zuurstofproducerende waterplanten hoeft u niet te planten; u koopt een plastic kuipje met wat takjes hoornblad of waterpest en u laat de groene sliertjes te water. Voldoende zuurstof zorgt voor een gezond leefklimaat voor allerlei kleine diertjes die uw vijverwater helder houden.
Troebel water wordt weer helder
Maar minstens zo belangrijk zijn de filteraars: planten die met hun wortels meststoffen uit het water opnemen, waardoor algen geen voedsel meer kunnen vinden. Het is handig om deze planten in het najaar af te knippen, zodat de dode takjes niet weer in de kringloop worden opgenomen.Maak plaats voor de zwanenbloem
Filteraars zijn meestal oeverplanten, hoewel ook de los drijvende krabbescheren troebel water in een paar weken helder kunnen krijgen. Maar over het algemeen zullen de filteraars in ondiep water wortelen. Keuze is er genoeg. Onze inheemse zwanenbloem (Butomus umbellatus) bijvoorbeeld, met sierlijke schermen van roze bloemen. Het is een plant die graag de ruimte heeft en die ongeschikt is voor de opengewerkte plastic mandjes waarin waterplanten meestal worden afgezonken. Als zijn wortels beklemd zitten, wil de zwanenbloem wel groeien, maar niet bloeien.Wilt u juist rijke bloei? Kies dan
voor snoekkruid (Pontederia cordata), een plant uit Noord-Amerika met pijlvormig blad en blauwe bloemen. Blauw is een bloemkleur die je bij andere winterharde waterplanten niet tegenkomt. En natuurlijk is een vijver niet compleet zonder waterlelies. De wilde witte waterlelie groeit in diep water. Voor vijvers zijn de roze ‘Attraction’ of de gele ‘Chromatella’ meer geschikt. Het belangrijkste is dat u de keuze van de waterlelie afstemt op de diepte van de vijver. Sommige waterlelies willen water van een meter diep, andere groeien het best in twintig centimeter water. Als u een waterlelie die om diep water vraagt in een ondiepe vijver plant, groeit het blad boven het wateroppervlak uit.
Natuurlijke afwerking langs het water
Het belangrijkste van een vijver – afgezien van het water – is de rand. Zeker in kleine tuinen is de vijver de belangrijkste blikvanger, en dan is het dubbel jammer als de vijverrand op een klungelige manier is afgewerkt. De bedoeling van een vijver is dat je water en waterplanten ziet, en niet een brede rand van beton of van zwart kunststof. Ook duidelijk zichtbare plooien van vijverfolie verstoren de illusie dat het wateroppervlak van de vijver als een spiegel in de tuin ligt.Het is een kleine moeite om een vijverrand zo af te werken dat je geen kunststof ziet: plavuizen, bakstenen, planken of stoeptegels kunnen zodanig worden gelegd dat ze een klein stukje oversteken. In modern vormgegeven tuinen, die vaak een verhoogde vijver hebben, kan de randafwerking ook uit lood of zink bestaan. Wees voorzichtig met ornamenten; een waterspuwende kikker kan misschien nog net, maar een plassende pinguïn is wel iets over the top.
Waterminnende planten
In traditionele tuinen, dus die met volop plantjes, kan de vijverrand het beste met planten worden gemaskeerd. Er zijn speciale matten van plantaardige vezels in de handel die je over de rand van de vijver kunt draperen. Door hun aanzuigende werking zijn die matten permanent vochtig, zodat ze in een oogwenk met mos begroeid raken. Ook de moerasvaren (Thelypteris palustris) groeit graag op zo’n mat. Moerasvarens, dotterbloemen (Caltha palustris) en ook de meeste andere planten met het achtervoegsel ‘palustris’ zijn amfibische planten die zowel op het land als in het water groeien. Daardoor gaat de tuin op een natuurlijke manier van land over in water.
Bron
- Plus Magazine
