Hans van Poelje (64) wilde wel eens wat avontuurlijkers dan kanovaren op het Paterswoldsemeer. Met echtgenote Anneke (60) peddelde hij een maand lang van strand naar strand in Thailand. Lees hun verhaal op PlusOnline.
We wilden graag naar een warm gebied en zoekend op internet sprong Thailand eruit. Vooral vanwege de veiligheid. Tussen de eilanden ten noordoosten van Phuket is er weinig branding en de bevolking is uitermate vriendelijk en behulpzaam. We kennen de zee goed omdat we veel zeilen, maar we hadden nog nooit op zee gepeddeld. Als je zoiets onderneemt, moet je wel weten waar je aan begint. We waren niet op zoek naar té veel avontuur.
Onaangename verrassing
Tevoren heb ik globaal de route vastgelegd, maar je weet: als weer en wind het anders willen, dan gaat het anders. Onaangename verrassingen hebben zich gelukkig niet voorgedaan. Of het moet die keer zijn geweest dat de tent overstroomde. Dat had ik zelf kunnen voorkomen. Elke avond zetten we de tent op een ander strandje op. Boven de vloedlijn natuurlijk. Maar deze keer had ik me vergist en in onze slaap werden we verrast door zeewater dat de tent instroomde. Bekomen van de eerste verbazing sleepten we de spullen een paar meter hoger in de struiken en wachtten in het pikkedonker af. Nadat het water een paar uur later tot halverwege de tent was gekomen, zakte het pas weer. Toen alles droog was, konden we onze matjes weer in de tent uitrollen. Om als een blok in slaap te vallen.
Een beetje spannend was ook de passage rond de noordwestpunt van het eiland Ko Yao Yai. Daar werken verschillende stromingen tegen elkaar in, waardoor de golven flinke hoogtes kunnen bereiken. Het waaide er ook nog eens pittig bij. We maakten een inschatting, want de veiligheid stond voorop. De wind kwam uit het noordwesten; zouden we omslaan, dan zou de wind ons in ieder geval naar land drijven. We gingen spectaculair over de golven heen. Bij een andere windrichting zouden we liever een dagje hebben afgewacht.
De reis van ons leven
Overdag zie je veel boten met toeristen varen, maar na vier uur ’s middags vertrekken die naar de havens. Dan heb je de paradijselijke stranden voor je alleen. Andere peddelaars kwam je nauwelijks tegen. Het enige probleem waar we steeds rekening mee moesten houden, was hoe we op tijd aan vers drinkwater konden komen. Rijst en gedroogde groenten hadden we voldoende. Voor een volgende keer zou ik iets meenemen om regenwater op te vangen.
We zijn niet omgeslagen – behalve dan bij het -oefenen op de eerste dag – en niet door slangen gebeten, niet onherstelbaar door de wind uit koers geblazen. We hebben vooral genoten, elke dag opnieuw. Anneke en ik waren voor de eerste keer in een tropisch land en dan vier weken op het water… Het was de reis van ons leven.”
