Twijfel over snelheidscontrole

Een automobilist rijdt volgens een trajectcontrole te hard: 86 kilometer per uur, waar hij niet meer dan 80 zou mogen rijden. De Mercedes staat er mooi op en een paar dagen later valt een boete van €20 op de mat. Wie vaak op de weg zit, komt het bekend voor: nét even iets te hard en dan... Tja.

Hoezo te hard?

De bestuurder is het niet met de boete eens. Hij kreeg al eens eerder post van het Centraal Justitieel Incasso Bureau voor te hard rijden op hetzelfde traject, dus deze keer hield hij de snelheidsmeter en zijn rechtervoet beter in de gaten. Maar hoe bewijs je dat? Gelukkig zit er in zijn auto een soort zwarte doos met gps-systeem.

Meer bedrijfsauto’s zijn daarmee uitgerust, onder meer om te achterhalen waar ze zich bevinden. Handig tegen diefstal, voor de planning en bovendien helpt het om privé en zakelijk gebruik te scheiden voor de Belastingdienst. Nog belangrijker is het dat het systeem met hulp van satellieten bijna continu de positie van het voertuig vastlegt. Zo is het een uitstekende én betrouwbare snelheidsmeter.

Tijdens het beboete stuk meet de zwarte doos één keer een snelheid van 82 kilometer per uur. Verder komt de teller niet voorbij de 80. Aangezien de sterke arm zelf snelheidsovertreders een marge van 4 kilometer per uur gunt (een boete voor 86 kilometer betekent eigenlijk dat er 90 is gereden), zou de boete inderdaad onterecht zijn. De automobilist laat de zaak voor de rechter komen. Een op het eerste oog kansloze zaak, want rechters twijfelen in de regel niet aan de meetapparatuur van de politie.

Wel/niet geijkt

Tijdens de zitting houdt de officier van justitie vast aan het opleggen van de boete. De ter verdediging ingebrachte schema’s zijn bekend, maar de gps-apparatuur is niet geijkt en de trajectcontrole wél. Dat zou zwaarder moeten wegen.
De vice-president van de Amsterdamse rechtbank, Hugo de Jong Schouwenburg, buigt zich over de zaak. De officier heeft naar zijn oordeel 'niet voldoende aannemelijk gemaakt' dat het gps-systeem niet deugt. Daarvoor zou aanvullend onderzoek nodig zijn, maar dat laat de rechter achterwege omdat het een bekeuring van slechts twee tientjes betreft. De rechter geeft de automobilist 'het voordeel van de twijfel' en verscheurt de boete.

Conclusie

Een unieke uitspraak, want de trajectcontrole zou volgens het Bureau Verkeershandhaving Openbaar Ministerie (BVOM) juist betrouwbaarder zijn dan een 'gewone' flitspaal. De trajectcontrole meet een gemiddelde snelheid over meerdere punten, in plaats van één momentopname. Voor de BVOM is het een geliefd middel, omdat de pakkans groot is en dat zou leiden tot braver en veiliger rijgedrag.

Inmiddels zijn er dertien permanente trajectcontrolesystemen op onder meer de A4, A10, A12 (vijf punten), A13, A20, N919, N381, N256 en in de Westerscheldetunnel. Samen zijn ze goed voor miljoenen boetes. Die staan door deze uitspraak niet allemaal op losse schroeven, maar de apparatuur van justitie heeft in de ogen van sommige rechters niet zonder meer gelijk. Dat biedt vanaf nu kansen voor iedereen die twijfelt aan een snelheidsmeting én een boete.