Zelf tuinieren: juni

Sommige mensen knippen de bloemstelen schuin af, in de veronderstelling dat snijbloemen dan meer water kunnen opnemen. Onzin – snijd de tuinslang maar eens schuin af en kijk of er dan meer water uit komt. Je zou denken dat verse rozen, zo uit de tuin, van slap hangen geen last zouden hebben, maar ook hier krijgen we vaak met dit verschijnsel te maken. Meestal wordt voortijdig verwelken veroorzaakt door een embolie: luchtbellen in de vaten die voor het watertransport in de rozenstengel zorgen.

Stap 1: De oplossing ligt voor de hand: wees die luchtbellen voor en neem een emmer vol water mee als je een rozen­boeket gaat knippen.
Stap 2: Gebruik een scherpe snoeischaar die de bloemstengel doorsnijdt in plaats van plet.
Stap 3: Zet de geplukte roos onmiddellijk in de emmer.
Stap 4: Haal de onderste ­bladeren weg.
Stap 5: Om het vaasleven van de geplukte rozen te verlengen, kun je nog een suikerklontje aan het water in de vaas toevoegen.
Stap 6: Zet de rozen van de emmer in een vaas.
Stap 7: Volg je eigen smaak bij het schikken van de bloemen.

Doen in juni

• Juni is de knipmaand. Knip uitgebloeide rozen weg om de bloei te verlengen en ontdoe uitgebloeide lupines van hun verdorde bloemstengels.
• Lage buxushaagjes kun je nu knippen. Ook hoge coniferenhagen komen aan de beurt. Hagen van beuk, haagbeuk, liguster, hulst en laurierkers kunnen nu worden geschoren. Als je de heg vóór de langste dag knipt (rond 21 juni), zal deze snel weer nieuwe blaadjes maken.
• Dahlia’s en gladiolen kunnen de grond in. Ook exotische gewassen als canna en aronskelk slaan snel aan omdat de grond nu goed is opgewarmd. Geef ze voldoende water om ze goed te laten bloeien.
• Knolbegonia’s kun
  je nu in potten of in de volle grond planten. De meeste bol- en knolgewassen houden van zon, maar knolbegonia’s (en trouwens ook begonia’s zonder knol) groeien liever in de schaduw.

Geen tuin, toch rozen

Patiorozen zijn bedoeld voor diegenen wier tuin voor het grootste deel uit verharding bestaat. De bekendste patioroos is ‘The Fairy’, een roosje met grote trossen kleine gevulde bloemen, dat niet hoger wordt dan een halve meter. ‘The Fairy’ bloeit eindeloos en heeft (vergeleken met veel andere rozen) niet al te lelijk blad. Het enige nadeel is de bloemkleur: een opdringerige tint hardroze. Harder kan bijna niet.

Patiorozen zijn geschikt om in niet te kleine potten op het terras te staan. Maar een roos in een pot is geen makkelijke kostganger. Je moet hem iedere dag water geven, waardoor alle mest uit de potgrond spoelt. Die mest moet je dus weer in het gietwater oplossen. Iedere week. Er zijn ook meststoffen in korrelvorm verkrijgbaar die hun voedingszouten en mineralen over een maandenlange perio­de gedoseerd afgeven. Niet goedkoop, maar voor planten in potten een uitkomst.

Hoe snoei ik mijn rozen?

Boeken zijn volgeschreven over het snoeien van rozen, vaak in een soort geheimtaal. Want wat moet je als leek met de mededeling dat je rozen altijd moet snoeien op een naar buiten gericht oog? Veel beginnende tuiniers zijn er wanhopig van geworden. Een oog is een verdikking in de stengel.

Als je vlak boven dat oog de stengel doorknipt, loopt de roos weer uit: het oog wordt een nieuwe tak. Staat het oog aan de binnenkant van de stengel, dan krijg je een tak die naar binnen groeit – en omdat rozen­snoeiers over het algemeen liever een tak hebben die naar buiten groeit, snoeien ze boven een oog aan de buitenkant. Maar het kan anders. Met de heggenschaar. Dat geeft dezelfde resultaten als snoeien met de snoeischaar volgens het boekje.

Of volg de raad van de grote Engelse rozenliefhebster Vita Sackville-West: gooi alle handleidingen voor het snoeien van rozen in de open haard, snoei de rozen helemaal niet en geniet van een roos in zijn natuurlijke vorm. Snoeien mag, maar is niet verplicht.