Zomer aan zee op Cape Cod

Vanuit de lucht zie ik de noordoostkust van de Verenigde Staten opdoemen: eindeloze stranden, baaien, vissersboten en houten huizen zover het oog reikt. Dit is het land van het onge­filterde licht, van de primaire kleuren en van de felle zon op de vuurtorens, die Edward Hopper in zijn schilderijen zware slagschaduwen gaf.

“Hi sweetheart,” begroet de man in het tolhuisje bij de tunnel me, na mijn eerste onwennige kilometers vanaf het vliegveld, “how are you today?” Ontspannen rijd ik verder. Ik voel me al bijna thuis in Massachusetts, een van de meest Europese staten van Amerika. Genietend van de ruimte, de skyline van Boston en de zoetgevooisde klanken van mijn autoradio glijd ik zuidwaarts.

Twee uur later bereik ik Cape Cod. Bij invallende duisternis rijd ik Barnstable Village binnen, op zoek naar de Ashley Manor. Deze voormalige boerderij uit 1699 is nu een Bed & Breakfast. Het is een beauty, met sfeervolle suites die zijn voorzien van bubbelbad en open haard.

Het ontbijt als paradepaardje

Smaakvolle B&B’s zijn de norm op Cape Cod. Honderden zijn het er, gevestigd in oude huizen met historie, vaak met maar een paar kamers. Ze zijn van alle gemakken voorzien, niet goedkoop, maar uiterst verzorgd. De eigenaren zijn veelal 50-plussers, die een carrière in het bedrijfsleven hebben ingeruild voor een bestaan als herbergier(ster). Het ontbijt – de enige maaltijd die B&B’s serveren – is hun paradepaardje.

Bij Vince en Pat van de Ashley Manor is dat niet anders: de zelfgemaakte cranberry pie en gepocheerde eieren in hamroosjes zijn heerlijk. Na het ontbijt van Vince laat Pat me een historisch detail zien. In de boekenkast van mijn kamer is een geheime trap verborgen. Hij werd gebruikt door koningsgezinden die niks voelden voor de afscheiding van het oude Engeland. Ze vochten tegen de revolutionairen, de stichters van Amerika. De hele kaap is vol van deze historische verwijzingen naar het begin van de Verenigde Staten, dat in 1787 een feit werd.

Alleen al de ‘Old King’s Highway’ (Route 6A), die van west naar oost loopt, weerspiegelt de geschiedenis met al zijn kerkjes, grote kapiteinshuizen, kerkhoven, haventjes en zoutmeertjes. Hier bloeide de walvisvaart. Het bracht Cape Cod, maar vooral Nantucket, het eiland voor de kust, grote rijkdom.

Kapiteinshuizen met Griekse pilaren

Op een zonnige zomermorgen sta ik op de kade van het eiland. Nantucket heeft nog niets van zijn grootsteedse grandeur verloren. De straten zijn met keien geplaveid, de trottoirs zijn van rode baksteen; witgepleisterde kapiteinshuizen met Griekse pilaren omzomen de hoofdstraat. De walvisvaarders van toen waren twee tot drie jaar van huis. Op Nantucket hadden de vrouwen het daarom voor het zeggen. Petticoat Row, zo wordt Federal Street nog steeds genoemd. Nu is het een prettige winkelstraat met mooie boetiekjes – juwelen, mode, hebbedingetjes.

Ik fiets naar een van de vele stranden. Op een duin liggen de geelbemoste grafzerken van de eerste eilandbewoners. Een jochie in een rode trainingsbroek laat een hond uit. Een man trotseert de kinderkeien op de fiets. De zon plenst het licht met bakken naar beneden. Ik eet verrukkelijk in American Seasons, een specialiteitenrestaurant.

Op Cape Cod is de zee nooit verder weg dan tien minuten. Op weg naar Provincetown, op het topje van de Kaap, rijd je door het Nationale Park. Het bestaat uit eindeloze stranden langs de Atlantische kust. Een bezoek aan de zomerhuisjes in de duinen versterkt het ultieme vakantiegevoel. Een paar hebben direct uitzicht op het strand, allemaal liggen ze op een steenworp van de oceaan. Simpel ingericht, zonder tv: de bewoonde wereld is ver weg. De enige attractie zijn de golven, met hun dramatisch witte koppen, de wind en de wolken. Wandelen langs de natuurpaden, barbecueën op het strand, zwemmen of lezen in de typische houten stoelen voor je huisje – dat is de aantrekkingskracht van de Cape Cod National Seashore.

Onderweg naar Provincetown, de kunstenaarskolonie en pleisterplaats van de Amerikaanse homogemeenschap, passeer ik het dorp Truro. Hier had de schilder Edward Hopper een zomerhuis in de duinen. Hij viel voor het licht dat hij er aantrof. Het gebied rond Truro is typisch Hopper-landschap.

Aan Pilgrim Beach, waar mijn hotelkamer direct op uitkomt, rijgen kleurrijke cottages, cafeetjes en vooral galerietjes zich aaneen. Een hippie met een doorgroefd gezicht stopt zijn gigantische motor voor een gesprekje met de buurman. Twee mannen in leer flaneren hand in hand langs de hoofdstraat. In Provincetown is de flowerpower nog lang niet uitgebloeid.

Opspringende walvissen

“De walvis is terug,” zegt Mick Rudd van de lokale VVV bij een bord risotto met sint-jakobsschelpen in Napi’s Restaurant. Hij doelt op het whale watching, het walviskijken, dat hier populair is tijdens de zomermaanden. In de lente komen de walvissen uit het zuiden terug en bivakkeren met hun kroost in de wateren voor New England. Het is een fascinerend gezicht: opspringende walvissen uit de golven. Telkens als de kapitein een walvis heeft gespot, koerst hij zijn schip ernaartoe en zet de motor af. Wie geluk heeft ziet er tijdens een tocht tientallen, wie pech heeft vecht tegen zeeziekte.

Op de terugweg ga ik langs de plek waar de telegraaf-pionier Marconi in 1903 het eerste transatlantische radiobericht overseinde vanaf Amerikaanse bodem. Het was een groet van president Theodore Roosevelt aan koning Edward VII van Engeland. Vanuit het Marconi-paviljoentje tuur ik naar de blauwe oceaan. Een surfer komt terug van het strand. Zijn mobieltje piept, hij krijgt een sms’je.

Sherry voor het slapen

Mijn laatste B&B op de Cape, Brewster by the Sea, biedt alles wat de meest veeleisende gast kan wensen. Een heerlijke suite met modern Italiaans interieur, beauty-behandelingen, een glaasje sherry voor het slapen gaan, een verfijnd ontbijt. Net als elders krijg ik kleine attenties als aandenken: chocolaatjes, zeepjes, een flesje lavendel. Dan wordt het tijd om in alle rust terug te rijden naar Logan Airport in Boston.

Geheel in stijl verlaat ik Amerikaanse bodem. Het dieprood van de Northwest-vliegtuigvleugel hangt boven een donkerblauwe zee. Witzilveren palen markeren de visnetten; weer iets verder een paar vissersboten. De avondzon zet de huisjes aan het strand in een oranje gloed. Als de piloot vaart zet, verdwijnt de ansichtkaart in de diepte.

Cape Cod Praktisch

Algemeen
Cape Cod is vanaf Boston (met KLM vanaf €449) binnen twee uur met de (huur)auto te bereiken. Het vakantieseizoen speelt zich vooral af tussen Memorial Day (25 mei) en Columbus Day (12 oktober), maar op de Lower Cape kun je vaak van april tot en met kerstmis terecht. Mijd de twee drukke zomermaanden. Na een mooie zomer kun je in september nog prima zwemmen in de oceaan; ook het voorseizoen is heerlijk.

B&B
Wie het persoonlijk contact met eigenaren en andere gasten op prijs stelt, neemt een B&B, bijvoorbeeld aan Route 6A. Wie minder wil besteden, neemt een hotelletje aan de zuidkust van de Cape, langs Route 28. Bijvoorbeeld de eenvoudige, zeer verzorgde Tern Inn in West Harwich, met zijn cottages in de tuin. Let wel: de meeste B&B’s zijn klein en dus snel volgeboekt. De minimum reservering is vaak drie nachten.

Hotels
Wie in luxe wil baden, gaat naar het majestueuze Chatham Bars Inn. Een schitterend uitzicht over de Oceaan, een beachhouse voor barbecues en tientallen strandhuizen erom heen. De Surf Side Cottages in Wellfleet kunnen alleen contant betaald worden.

Eilanden
Eilandliefhebbers hebben de keuze tussen Martha’s Vineyard en Nantucket. Edgartown op the Vineyard heeft dezelfde klassieke stijl als Nantucket. Oak Bluffs, waar de boot aankomt, is vooral jong en kleurrijk. Beide eilanden hebben twee gezichten: chic, duur en arrivé, maar ook vrijgevochten en artistiek.

Eilandbewoners rijden in terreinwagens het strand op om te vissen. Nantucket heeft in de herfst verscheidene festivals, waaronder Restaurants Week (28 september-4 oktober) en Harvest Fair (www.nantucketchamber.org)

Het Whaling Museum, met de complete geschiedenis van de walvisvaart, is een must. De sfeervolle Carlisle House Inn ligt er dichtbij en heeft ook een paar eenpersoonskamers.

Eten en drinken
Culinair is Cape Cod een feest. Vis- en schelpdieren spelen de hoofdrol, maar elke mogelijke keuken is vertegenwoordigd. In Hyannis, het zomerverblijf van de Kennedy’s (www.jfkhyannismuseum.org), eet ik in de Naked Oyster Bistro & Raw Bar de grootste oesters en mosselen die ik ooit heb gezien. Wie de Heritage Museums en Gardens in Sandwich bezoekt doet zichzelf een plezier met een high tea of lunch in The Dunbar Tearoom in Sandwich. In Brewster eet ik in Agro Dolce prachtig opgemaakte schotels die het midden houden tussen Italiaans en Amerikaans. Tip: wel overal reserveren.

Kunst
Cape Cod is een mekka voor kunstliefhebbers. Het gidsje ‘Art & Artisan Trails’ beschrijft routes langs tweehonderd ateliers en galeries van schilders, pottenbakkers en juweliers (www.capecodchamber.org).