De wervelkolom bestaat uit opeengestapelde wervels, verbonden door gewrichten. Hierdoor kunnen de wervels ten opzichte van elkaar bewegen.
De wervelkolom is een kolom van botten die samen het axiale skelet ('asskelet') vormen, een frame dat de lichaamsromp stevige en toch soepele ondersteuning biedt en ook het kwetsbare ruggenmerg in de ruggengraat beschermt.
De wervelkolom bestaat uit 33 verticaal opeengestapelde wervels. De wervels worden met elkaar verbonden door facetgewrichten aan de achterkant van de wervelkolom. Die gewrichtjes zorgen ervoor dat de wervels ten opzichte van elkaar kunnen bewegen. De wervels worden door bindweefsel gestabiliseerd en, nog belangrijker, ze worden van elkaar gescheiden door tussenwervelschijven, die als schokbrekers dienst doen.
De wervelkolom kan in 5 stukken worden onderverdeeld: (van boven naar onder) 7 nekwervels, 12 borstwervels, 5 lendenwervels, het heiligbeen (de 5 sacrale wervels) en het staart- of stuitbeen dat uit 4 wervels bestaat. Het ruggenmerg loopt door een kanaal in de achterkant van de wervels, van de hersenstam tot de lendenwervels. Vanuit het ruggenmerg vertakken zich zenuwen die signalen naar het hele lichaam doorsturen, als dragers van commando's voor beweging en andere lichaamsfuncties.
Anatomisch gezien heeft de vorm van de wervelkolom van een volwassene vier krommingen. De borstwervels en het heiligbeen zijn enigszins naar voren gekromd, de nek- en lendenwervels naar achteren. Dankzij deze unieke vorm kan de wervelkolom het gewicht van het menselijk lichaam dragen.
