Door de knisperende sneeuw
Op wintersportvakantie kun je naast alpineskiën en langlaufen ook wandelen, gewoon op je bergschoenen. Bert en Marjorie Vonk trokken de besneeuwde bergen van het Zwitserse Berner Oberland in.
Kandersteg
Met mijn vrouw Marjorie ben ik op een korte wintervakantie in Kandersteg, het bekende wintersportdorp in het westelijke Berner Oberland. Naast skiën en langlaufen kun je er ook prachtig winterwandelen. De wandeltocht dwars door het hooggebergte naar de al eeuwenlang benutte Gemmi-pas schijnt bij mooi weer een unieke belevenis te zijn. Dus hebben we vanochtend de eerste rit van de kabelbaan naar het op ruim 1900 meter gelegen bergrestaurant Sunnbüel genomen.
Ogen tekort
Van hieruit slingert het vooralsnog vlakke wandelpad zich eerst door bos en later door een besneeuwde weide, met hier en daar een vers besneeuwde lariksboom. Het lopen over het geprepareerde pad, waarvan de sneeuw netjes is aangedrukt, gaat moeiteloos en de nog koude berglucht prikkelt onze neusgaten. Aan het eind van de weide wacht een eerste stevige stijging, waar de schoenen in de korrelige sneeuw gelukkig nog steeds goed grip hebben. We komen ogen te kort. Aan onze linkerhand lijken de bergreuzen van het Berner Oberland tot in de hemel te reiken.
Over het dichtgevroren meer
Even later doemt het historische berghotel Schwarenbach voor ons op. We besluiten dat het tijd is voor een kop koffie. Op het zonnige terras genieten we van de indrukwekkende bergwanden tegenover ons. Een Zwitserse collega-wandelaar maakt ons attent op een uithangbord waarop een éénpersoons wagentje-met-paard te zien is. “Dat is het Gemmi-wägelchen”, vertelt hij. “Ruim een eeuw geleden lieten toeristen zich op die manier naar de Gemmi-pas vervoeren. Hun zitplaats was achterstevoren gemonteerd, zodat ze ongestoord van het uitzicht konden genieten.”
Een forse klim
Gesterkt door de cafeïne maken we ons klaar voor het laatste traject, dat meteen begint met een forse klim. We komen uit op een volmaakt horizontale, kilometers lange vlakte. ’s Zomers kun je hier langs de oevers van de Daubensee wandelen; in de winter is het meer stevig dichtgevroren en loop je gewoon over het met een dikke laag sneeuw bedekte ijs naar de overkant. Slechts een klimmetje van 100 meter scheidt ons nog van de pasovergang. Een paar laatste stappen door de knispersneeuw en we zijn alle vermoeienissen van de afgelopen uren vergeten.
IJzige hellingen
Uithijgend van de laatste steile klim staan we naast een groot kruis op de ruim 2300 meter hoge Gemmi-pas, op de grens van de kantons Bern en Wallis. Vóór ons koesteren de ijzige hellingen van Zwitserlands hoogste bergen zich in het gouden licht van de namiddagzon. We hebben moeite ons los te rukken van het panorama – en eigenlijk hoeft dat ook helemaal niet, want even verderop wacht het comfortabele Berghotel Wildstrubel, waar je op het terras of vanachter de panoramische vensters van het restaurant ook kunt genieten van het uitzicht, maar dan wel onder het genot van een koel glas bier of een verwarmende jägertee.
Zonsondergang
We hebben besloten in het hotel te overnachten om de zonsondergang en het bijbehorende Alpenglühen te fotograferen. Natuurlijk zijn we niet de enigen die op dit idee gekomen zijn. Op het terras staat al een lange rij statieven van hobby- en professionele fotografen klaar. De meesten hebben hun zware apparatuur naar boven vervoerd met de kabelbaan vanuit Leukerbad, dat aan de Walliser kant van de pas ligt.
Adembenemend
Tijdens het avondeten rennen we af en aan om onze camera’s te bedienen en laten we zelfs ons hoofdgerecht, een heerlijk pastagerecht, koud worden. Maar wat geeft het: het schouwspel van de steeds veranderende kleuren – van fel oranje tijdens het voorgerecht naar dieppaars tijdens het toetje – is adembenemend.
In het adelaarsnest
Na het kleurenspektakel van de vorige avond is het ontbijt een nieuw hoogtepunt. In de achthoekige eetzaal lijken de bergen van alle kanten op je af te komen. Ons adelaarsnest bevindt zich op de rand van een duizend meter diepe afgrond, waar het dorp Leukerbad op dit vroege tijdstip nog in de schaduw ligt. We dalen af met de kabelbaan en kopen een kaartje voor de Walliser Alpentherme, waar de beloning voor onze inspanningen wacht. In het tot net onder lichaamstemperatuur verwarmde buitenbad verdwijnt langzaam de vermoeidheid uit onze benen. “Wat een perfecte combinatie van inspanning en ontspanning was dat”, zucht Marjorie voordat ze zich kopje-onder laat zakken in het weldadig warme water.
4 Vragen over winterbanden
1 Waarom winter-wandelen?
Het is de meest natuurlijke en comfortabele manier om de winterse natuur te ontdekken. Bijna elk wintersportdorp heeft geprepareerde paden waarover je mooie bewegwijzerde wandelingen kunt maken. Bij de plaatselijke VVV kun je vaak een plattegrondje krijgen waarop het netwerk van wandelpaden staat aangegeven. Ook op internet zijn veel tochtentips te vinden. De lengte van de uitgezette tochten varieert over het algemeen van 1 tot 4 uur.
2 Wat voor uitrusting heb ik nodig?
De basis zijn bergwandelschoenen en een paar telescoopstokken. Gamaschen (een soort slobkousen) zijn aan te bevelen. Ze voorkomen dat sneeuw in je schoenen stuift en je kunt er desgewenst een paar stappen mee maken in de diepe sneeuw naast het pad. Onmisbaar is een paar sneeuwijzers, ook snowsteps genaamd. Dit zijn rubberen ‘antislipzooltjes’ die van spikes zijn voorzien en die je in een handomdraai onder je schoenen kunt aanbrengen. Bij bevroren (’s morgens vroeg) of verijsde sneeuw kunnen ze je voor een lelijke val behoeden. Je bestelt ze bijvoorbeeld bij www.yaktraxsneeuwketting.nl. Neem verder mee: water- en winddichte kleding, een dagrugzakje met een thermoskan warme thee en iets te eten. Kleed je niet te dik aan, want van lopen krijg je het gauw warm. Meerdere dunne lagen zijn het beste.
3 Kan ik niet beter gaan sneeuwschoenwandelen?
Op geruimde paden is het comfortabeler lopen met gewone wandelschoenen. Maar met sneeuwschoenen heb je meer mogelijkheden, omdat je ook buiten de geprepareerde paden kunt wandelen. Sneeuwschoenen zorgen dat je minder diep in de sneeuw wegzakt en dankzij de stalen spikes heb je meer grip. Er zijn ook speciale sneeuwschoenroutes uitgezet.
4 Waar moet ik verder rekening mee houden?
De geprepareerde paden lopen meestal door ongevaarlijk terrein. Toch is het verstandig om van tevoren in het hotel of bij de VVV te vragen naar het eventuele lawinegevaar. Laat altijd voor vertrek iemand weten waar je heen gaat, bijvoorbeeld bij de hotelreceptie. Een grote spelbreker kan de mist zijn: die maakt zelfs op gebaande paden de oriëntatie lastig. Keer bij twijfel over de juiste route liever om.
Getty Images
De wandeltocht
• Vanaf kabelbaanbergstation/bergrestaurant Sunnbüel (1934 m) naar de Gemmi-pas (2322 m).
• Vertrekpunt: Kandersteg.
• Karakter: makkelijke, hoog-alpiene wandeling.
• Duur: 3½ uur.
• Hoogtemeters: 460.
• Overnachtingsmogelijkheid: Berghotel Wildstrubel (2314 m), www.gemmi.ch.
• Met openbaar vervoer terug naar het uitgangspunt: daal met de kabelbaan af naar Leukerbad en neem van daaruit de bus en trein naar Kandersteg, zie www.sbb.ch.
