De verhalen achter de kunst van Beaufort24
Elke drie jaar kun je je verheugen op de openluchttentoonstelling Triënnale Beaufort langs de Belgische Kust. Beaufort24 presenteert 18 nieuwe werken van kunstenaars in het unieke decor van de Kust. Hier lees je sommige van de verhalen achter deze bijzondere kunstwerken.
Beaufort24 presenteert hedendaagse kunst in het decor van de Belgische Kust. Curator Els Wuyts selecteert de kunstwerken op basis van het concept 'Fabric of Life', geïnspireerd door het gedicht van Kay Ryan. De tentoonstelling onderzoekt de verbondenheid tussen verschillende plekken langs de kustlijn en brengt verhalen, geschiedenissen, kunststromingen en sporen van mens, plant en dier samen. Het doel is om onzichtbare verbanden bloot te leggen en een web van relaties te laten spreken.
De installaties hebben invloed op bestaande denkbeelden en roepen herinneringen en waarden op. Beaufort24 reikt naar een voortdurende vorming en betekenisgeving, waarbij zowel de lokale context als de grote samenleving worden belicht. De kunstwerken worden langs de kusttram getoond, die verschillende plekken verbindt en een breed publiek bereikt. Beaufort24 nodigt uit om te reflecteren en mee te bewegen, in harmonie met de omgeving.
1: Maëlle Dufour: Capsule
Capsule, een kunstwerk dat doet denken aan een opslagsilo of een bioreactor, is ontstaan na een residentie van de kunstenaar in de Avesnois in Noord-Frankrijk. Dit gebied, een traditionele landbouwstreek, staat onder druk door de veranderingen in het landschap. Nu is het werk te zien in de Moeren, een gebied dat in de 17e eeuw werd ingepolderd maar bedreigd wordt door de stijgende zeespiegel.
De kunstenaar, afkomstig uit een familie van landbouwers, onderzoekt de menselijke drang tot controle van de natuur door de kunstmatigheid van de Capsule te laten contrasteren met het omliggende landschap. Het werk daagt ons uit om na te denken over vooruitgang en toekomst, terwijl het spiegelende oppervlak van de Capsule ons visueel verwart en verschillende beelden laat zien. De Capsule kan ook worden gezien als een tijdcapsule, die naar de ruimte wordt gestuurd of begraven wordt voor toekomstige generaties.
2: Jorge Macchi: All the words in the world
Jorge Macchi's kunstwerk "All the words in the world" toont een toetsenbord zonder toetsen, wat ons doet nadenken over de beperkingen van taal. Is onze taal inherent beperkt of zijn er nog onontdekte mogelijkheden? In de digitale wereld van vandaag verbinden we ons op nieuwe manieren met anderen, wat zowel voordelen als nadelen met zich meebrengt.
Dit kunstwerk is tot stand gekomen in samenwerking met leerlingen van het VTI Brugge, waarbij de kunstenaar hen digitaal begeleidde. Het betonnen karkas van het kunstwerk biedt zicht op zowel de zee als het stedelijke landschap, waardoor het lijkt op een gestript appartementsgebouw. Dit werk staat in contrast met Macchi's eerdere installatie "Woordenboek van dode woorden", waarin letters in nissen zijn geplaatst, vergelijkbaar met initialen in een woordenboek. Dit werk weerspiegelt de menselijke drang om woorden en kennis te verzamelen en encyclopedieën samen te stellen.
3: Selva Aparicio: at Rest
Selva Aparicio's werk 'at Rest' is een gemeenschappelijke inspanning van de inwoners van Nieuwpoort. Ze maakte afgietsels van handpalmen van honderden mensen, jong en oud, die ze in de stad verzamelde. De bronzen lijnen in het kunstwerk kunnen gelezen worden als levenslijnen of nerven van bladeren. De 4.400 bronzen tegeltjes zijn individueel gegoten en vormen samen een quiltachtige compositie. Het kunstwerk biedt plaats aan twee of drie personen om te zitten, te rusten en te mijmeren, met uitzicht op de vijver van het Provinciedomein Koolhofput.
Als je in het kunstwerk zit, word je omhuld door alle handen en voel je je omarmd. Het werk straalt verbondenheid uit, zowel over generaties heen als met de omgeving. Hoewel het op het eerste gezicht mooi lijkt, roept het ook een donker besef op van herdenking. Na verloop van tijd zullen de handafdrukken vervagen, net zoals de tegeltjes zelf door de natuurlijke elementen worden aangetast. De titel 'at Rest' heeft meerdere betekenislagen, verwijzend naar het rusten op deze intieme locatie, het verstrijken van de tijd en de dood. Het verwijst ook naar de rust uit het soldatenjargon op deze plek die tijdens de Eerste Wereldoorlog een oorlogsfront was.
4: Lucy & Jorge Orta: Gazing Ball: Reflective Dialogues
Het kunstwerk van Lucy + Jorge Orta is een open ontmoetingsplaats met vier ingangen, als een kompasroos. Een klein gebouw met contouren nodigt ons uit om nieuwe perspectieven op het landschap te ontdekken. Een gigantische, spiegelende bol vangt het spel van licht en schaduw op en biedt meerdere reflecties. Deze reflecties geven ons verschillende gezichtspunten op het landschap en laten ons bescheiden voelen in onze omgeving.
Het werk biedt de bezoeker de gelegenheid om te contempleren, zichzelf te reflecteren en in dialoog te gaan met anderen. Het is kunst op een menselijke schaal. Gazing Ball: Reflective Dialogues is ook een eerbetoon aan Radio Oostende, dat vroeger in de buurt stond. Het symboliseert de verbinding tussen mensen en de verbinding tussen hemel en aarde, heden en verleden.
5: Marius Ritiu: At the Mercy of Nature (Sisyphus Part X)
Marius Ritiu creëert kunstwerken die lijken alsof ze uit een ander universum komen, als meteoroïden die op aarde zouden kunnen neerstorten. Hij plaatst zijn meteoroïde-kunstwerken op verschillende locaties over de hele wereld. Koper speelt een belangrijke rol in zijn werk, omdat het materiaal symbool staat voor de verbinding tussen mensen en de kosmos. Ritiu gebruikt een arbeidsintensieve techniek waarbij koperplaten maandenlang worden bewerkt en gevormd rond een steen. Het gebruik van koper is geïnspireerd door Ritiu's jeugd in Roemenië, waar hij leerde hoe koperdraden konden worden gebruikt om elektriciteit op te wekken tijdens stroompannes.
6: Sara Bjarland: Monobloc Moments
Sara Bjarland stelt vragen over onze wegwerpmaatschappij en is geïnteresseerd in het hergebruiken van afgedankte spullen. Ze gebruikt wat er al is in plaats van iets nieuws toe te voegen. In haar werk "Monobloc Moments" stapelt ze Plastic Monobloc-stoelen op een speelse manier, wat symbool staat voor onze wegwerpmaatschappij. Door de stoelen in brons te vertalen, geeft ze ze een eeuwig karakter en maakt ze van een alledaags voorwerp een hoogwaardig kunstobject.
7: Romain Weintzem: Attentifs ensemble
Romain Weintzem groeide op in Parijs, waar de Art Nouveau het straatbeeld domineert. Vandaag is de Paravang in Blankenberge een overblijfsel van de Belle Époque. Het werk van Weintzem is geïnspireerd op de Art Nouveau en heeft een tweede betekenis.
De titel Attentifs ensemble verwijst naar een angstopwekkende boodschap in het Franse openbaar vervoer, waarin passagiers werden aangespoord om op elkaar te letten. De structuur van het werk nodigt gebruikers uit om hun omgeving te observeren zonder met anderen te communiceren, waardoor het dystopische karakter van onze bewakingsmaatschappijen wordt onthuld. Romain Weintzem's werk combineert humor en maatschappijkritiek.
8: Monika Sosnowska: Façade
Monika Sosnowska observeert de transformatie van haar thuisland Polen na de val van het Sovjetregime. Ze ziet hoe modernistische gebouwen verdwijnen en plaats maken voor een nieuwe architectuur als gevolg van het opkomende kapitalisme.
Sosnowska maakt een papieren prototype van de glasgevel van de Foksal Gallery Foundation in Warschau, waarbij ze scharnieren en ramen uit de façade knipt. Door het gebruik van zware machines wordt het papierachtige materiaal vervormd en geverfd, waardoor het er eleganter uitziet en het geweld van het maakproces wordt verborgen. Het eindresultaat zijn futloze vormen die doen denken aan tumbleweed, dat eindeloos door de wind wordt voortgedreven.
9: Richard Deacon: N/E/W/S
Dit kunstwerk heeft organische vormen die lijken op tekstballonnen in een stripverhaal. Mensen praten met elkaar en de lijnen overlappen. Het werd oorspronkelijk 'Everybody is talking' genoemd. Het werk heeft vier zijdes en staat op een vierkante sokkel, gerangschikt volgens de windrichtingen van een kompas. De etymologie van het Engelse woord 'nieuws' suggereert een link tussen het uitwisselen van nieuwtjes en jezelf oriënteren.
Het wordt gezegd dat 'nieuws' oorspronkelijk een letterwoord is voor north, east, west en south. Het kunstwerk lijkt ook op organische wolken die veranderen met de wind, een knipoog naar de windschaal van Beaufort. Richard Deacon gebruikte afgeplatte buizen die hij samendrukte en in elkaar liet passen. De individuele naden tussen de vormen blijven zichtbaar, waardoor het stapelen duidelijk is. Het kunstwerk is gemaakt van roestvrij staal en heeft een oppervlak met kleine wervelende lijnen, gecreëerd door slijpende bewegingen. Het patroon als decoratie varieert met de lichtinval en bewegingen, net zoals het nieuws dat voortdurend verandert.
