De Leutherberg in Venlo. Eind jaren 50 hebben mijn jongere broer en ik daar twee vakanties doorgebracht. Bij het bejaarde echtpaar Nas dat ervoor openstond twee kinderen van 11 en 12 jaar uit Curaçao op te vangen. Een jaar eerder, na de dood van mijn vader, had onze moeder ons naar een internaat in Nederland gestuurd. Hier stonden we onder voogdij van een pater. Hij had het vakantieadres in Venlo geregeld.
U leest een gratis artikel uit Plus Magazine.
Op Plusonline.nl bieden we iedereen de kans gratis kennis te maken met Plus Magazine. Hét maandblad bomvol informatie en inspiratie. Maar deze artikelen, dossiers en columns maken kost veel tijd en geld. Wilt u meer? Overweeg dan ook een abonnement op Plus Magazine.
Opa en oma Nas woonden in een rijtjeshuis, een kleine eengezinswoning van na de oorlog, met twee slaapkamers, een woonkamer, een keuken, een bijkeuken, en een tuintje voor en achter. Voor het eerst na een jaar waren we weer samen in een huis. We verheugden ons erop dat we de logeerkamer zouden delen.
Maar opa en oma Nas vonden dat een jongen en een meisje niet bij elkaar mochten slapen, ook al waren ze broer en zus. De oplossing was dat opa in de ouderslaapkamer bleef met mijn broertje en dat oma naar de logeerkamer ging met mij.
Slapen naast een vrouw die ik helemaal niet kende maakte me krampachtig en ongelukkig. Ik kroop tegen de rand van het bed met mijn rug naar haar toe. Het slaapliedje waarmee ze mij gerust wilde stellen, werkte beter voor haarzelf dan voor mij. ’s Nachts luisterde ik naar haar slaapgeluiden en leerde wat heimwee is.
’s Nachts luisterde ik naar haar slaapgeluiden en leerde wat heimwee is.
De volgende ochtend bleek dat er geen badkamer was, zoals ik die van huis uit kende. Opa en oma poetsten hun tanden bij de gootsteen in de keuken en ze leerden ons hoe we een lampetkan en een waskom moesten gebruiken.
Het ontbijt stond keurig verzorgd op tafel. Gesneden boterhammen, boter, jam, hagelslag, ham, kaas en een glas melk. Een kleine weelde vergeleken bij de zuinigheid op de eettafel in het internaat. Daar maakten we vaak grapjes over de plakken vlees en kaas, die zo dun waren dat ze uitzicht boden op Frankrijk en Spanje.
Na een paar dagen gaf ik me gewonnen in huize Nas. Opa en oma waren lieve mensen die het ons naar de zin maakten. Mijn broertje mocht eieren bakken voor het ontbijt. Ze verwenden ons met snoep en stippelden fietstochtjes uit. Ik ging logeren bij hun dochter in Tegelen, waar ik een eigen bed had en waar wél een badkamer was. Ze leerden ons hoe je pruimen uit hun achtertuin en vlees van een boer in de omgeving moest inmaken voor de winter.
Na onze vakanties hebben we nooit meer iets gehoord van opa en oma Nas. Waarschijnlijk ben ik nu even oud als zij toen waren. Tijd om een trip down memory lane te maken en af te reizen naar de Leutherberg in Venlo.
Noraly Beyer (77) was meer dan twintig jaar nieuwslezeres van het NOS Journaal.
Reactie toevoegen