Rotterdam is een internationale havenstad die bruist van het leven. Maar vandaag in april zijn de straten uitgestorven vanwege corona. Zwerf mee door een uitgestorven Rotterdam samen met onze fotograaf Wim Lanser en reisredacteur Thijs Joosten.
Station Rotterdam heeft een eigenzinnige architectuur die helemaal bij deze stad past. Het hypermoderne gebouw, dat sinds zes jaar in gebruik is, verwerkt op een normale werkdag bijna 200.000 reizigers. Maar nu iedereen die kan thuis werkt en we alleen van het openbaar vervoer gebruik mogen maken als dat dringend noodzakelijk is, bieden het stationsplein en het Weena, dat er langs loopt, een spookachtig lege aanblik.
Deze verzonken straat heet Beurstraverse, maar onder die naam kent bijna niemand hem. Wel onder de heerlijk nuchter Rotterdamse benaming ‘Koopgoot’. Je vindt er tientallen grote en kleine winkels, en ook de ingang van het metrostation Beurs. Je kunt er normaalgesproken over de koppen lopen, zeker op een zaterdag of koopavond, maar op deze doordeweekse vrijdag in april is het er uitgestorven. Er gaan wel geleidelijk steeds meer winkels open. Wie naar binnen wil, moet zich aan allerlei coronamaatregelen houden.
Net als de Koopgoot heeft dit gebouw met het puntdak, dat officieel ‘Blaaktoren’ heet, van de Rotterdammers een heel andere naam gekregen, namelijk ‘het Potlood’. Net als de wereldberoemde kubuswoningen, waarvan je er rechts op de foto enkele kunt zien, is het ontworpen door architect Piet Blom. Het grote plein voor het gebouw is normaalgesproken gevuld met wandelaars en werkende mensen die in het voorjaarszonnetje hun boterham eten. Maar nu tijdens de coronacrisis kun je er een kanon afschieten.
De Coolsingel is de belangrijkste verkeersader van Rotterdam. Hier vind je het stadhuis, warenhuis de Bijenkorf (links op de foto) en een vestiging van fastfoodketen McDonald’s die is uitgeroepen tot mooiste van de wereld. Omdat er momenteel geen verkeer van betekenis over deze anders zo drukke straat rijdt, maakt de gemeente maar van de nood een deugd en voert groot onderhoud uit.
Een straat met aan weerszijden winkels die uitsluitend voor voetgangers is bedoeld…. nou, dat was me toch iets bijzonders in 1953! De opening van de Lijnbaan in dat jaar trok dan ook aandacht in de hele wereld. Tegenwoordig ziet de Lijnbaan er misschien een beetje gedateerd uit, maar de leuke details zoals dit nostalgische logo in neonletters zijn voor liefhebbers echt de moeite waard. Voor elke winkel die open is – vandaag eind april nog maar enkele – staat een beveiliger die de kopers mondjesmaat binnenlaat.
Op slechts enkele kilometers afstand van de kades waar gigantische zeeschepen aangemeerd liggen, ligt de historische Oudehaven. Vandaag is er bijna niemand, maar op een normale dag is het een leuke plek voor mensen die Rotterdam bezoeken. Je kunt hier bijvoorbeeld de nostalgische binnenvaartschepen van de ‘bruine vloot’, de museum-scheepshelling en het ‘Witte Huis’ bekijken. Dit gebouw was rond 1900 eventjes het hoogste gebouw van Europa, iets wat je je in 2020 moeilijk kunt voorstellen als je ziet hoe weinig hoog het is. Zeker als je een stukje verderop de stukken hogere woontorens ziet liggen die Rotterdam zo bekend maken.
Het Schouwburgplein was na de wederopbouw een kale lege vlakte, en daarom is het bijna 25 jaar geleden opnieuw ingericht. Met zijn allegaartje van plantenbakken, zitbanken en de vreemde rode lichtmasten die verwijzen naar de Rotterdamse havenkranen, is het architectonisch gezien nog steeds geen plaatje. De aangrenzende bioscoop Pathé, concertgebouw De Doelen en de Rotterdamse Schouwburg zijn nu allemaal dicht vanwege de coronadreiging, maar het is vandaag naar omstandigheden best druk op het plein met mensen die er wandelen en op een bankje van de zon genieten.
De Laurenskerk stond na het afschuwelijke Duitse bombardement in 1940 als een gehavend karkas in een vrijwel lege vlakte. Hij is na de bevrijding in oude glorie hersteld, en er omheen zijn in de jaren vijftig nieuwe gebouwen opgetrokken. De Binnenrotte, zoals het langgerekte plein voor de kerk heet, is vandaag het domein van duiven. Zij moeten wat meer moeite dan anders doen om aan eten te komen. Er zijn immers nauwelijks bezoekers die al etend broodkruimeltjes laten vallen.
Deze eenzame fietser is momenteel nagenoeg de enige die op het Weena te zien is. Aan deze straat in hartje Rotterdam staan wolkenkrabbers waarin grote internationale bedrijven zijn gevestigd, zoals Unilever en Robeco. Op een gewone dag is het hier een voortdurend komen en gaan van duizenden werknemers, bezoekers en leveranciers. Maar deze torens staan nu zo goed als leeg, want iedereen werkt thuis achter de computer en vergadert via video met zijn collega’s.
Wim en Thijs gingen ook op reportage in een stil en leeg Amsterdam.
