Na jaren van ellende ziet columnist Hugo Borst verbetering in het verpleeghuis van zijn moeder. En cijfers ondersteunen zijn verhaal.
Jarenlang maakte columnist Hugo Borst (Algemeen Dagblad) zich boos over de verpleeghuiszorg. Hij zag met eigen ogen hoe ondermaats de zorg was die zijn moeder kreeg aangeboden in haar Rotterdamse verpleeghuis. Daar gaf hij trouwens niet het personeel de schuld van, maar het bestuur en de beleidsmakers en politici.
Eensgezinde politiek
Zijn bezorgdheid resulteerde vorig jaar in een manifest met tien aanbevelingen die tot betere zorg moesten leiden. Het mooie was dat bijna de gehele politiek zich achter dit manifest schaarde. Alle politieke verschillen verdampten en staatssecretaris van Rijn zegde 100 miljoen euro toe om extra personeel aan te nemen. Daarna was er ook nog de publicatie van een 'zwarte lijst' van verpleeghuizen die onder de maat presteerden, waaronder het verpleeghuis Laurens waar de moeder van Borst woont.
Resultaten zichtbaar
En nu? In het verpleeghuis van de moeder van Borst gaat het er een stuk beter aan toe nu een nieuwe interim-bestuurder er orde op zaken stelt. Borst merkt de verschillen meteen al, schrijft hij. Er zijn soms wel vier verzorgenden op de afdeling. En daar blijft het niet bij: "De angstcultuur is snel aan het verdwijnen. Er heerst optimisme, ik ervaar meer rust." Het verpleeghuis werd kortgeleden zelfs van de zwarte lijst gehaald.
[ITEMADVERTORIAL]
En landelijk?
Borst durft te beweren dat een kentering is ingezet. Niet alleen in het verpleeghuis van zijn moeder, maar ook landelijk. Politiek Den Haag is alert, zo schrijft hij. Ouderenzorg is een kwestie van fatsoen geworden, precies wat hij had gewenst. Borst is bovendien hoopvol gestemd omdat de winnaar van de verkiezingen (de VVD) ouderenzorg een van de belangrijkste gesprekspunten vindt tijdens de coalitiebesprekingen.
Ook cijfers laten zien dat er verbetering komt. Verpleeghuizen die vorig jaar onder verscherpt toezicht kwamen te staan van de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) pakken volgens ZorgkaartNederland hun problemen aan: het percentage onvoldoendes voor thema's als zorg, personeel en accommodatie is in een jaar tijd gedaald van 7,3 naar 6,1 procent. Bovendien investeert de overheid meer geld in de verpleegzorg: vanaf 2018 komt er jaarlijks 435 miljoen euro extra vrij.
Nog een lange weg
Maar natuurlijk zijn we er nog lang niet. Eén zwaluw maakt nog geen zomer. Nog steeds is er in 70 procent van de verpleeghuizen een tekort aan verzorgend en verplegend personeel. In totaal gaat het om 10.000 vacatures die niet ingevuld kunnen worden, aldus branchevereniging Actiz. Er zijn dringend verpleegkundigen en verzorgenden nodig. Veel opleidingen hebben een studentenstop omdat er onvoldoende stageplaatsen zijn. En die stageplaatsen zijn er niet, omdat er in de verpleeghuizen, wijkverpleging en ziekenhuizen nu al te weinig mensen werken die het bovendien zo druk hebben, dat ze de begeleiding van een stagiair er niet bij kunnen doen.
Imagoprobleem
Het is bovendien overduidelijk, dat het werken in een verpleeghuis geen goed imago heeft onder jongeren. Of dat terecht is, is maar de vraag. Hugo Borst vertelde onlangs in De Wereld Draait Door (DWDD) dat hij aan het benaderen van de jeugd zijn steentje wil bijdragen: "Ik wil jonge mensen gaan interviewen over hun vak en die filmpjes posten op social media. Ik wil jongeren enthousiasmeren. Als je van mensen houdt, je zit op het vmbo en je weet niet wat je wilt: dit is wél een vak waar werkgelegenheid is de komende jaren." En ook de overheid zet ondertussen alle zeilen bij met een campagne om jongeren te enthousiasmeren voor de ouderenzorg met blogs en verhalen van verpleegkundigen in de ouderenzorg die de mooie kanten van hun werk laten zien.
We zijn er nog lang niet, maar het lijkt er verdraaid veel op, dat er betere tijden op komst zijn.
Lees ook:
Weer een prijs voor Hugo Borst
