Toen ik jong was wilde je zo snel mogelijk op eigen benen staan. En daarna liet je je ouders nog maar mondjesmaat toe in je leven. Dat is tegenwoordig wel anders.
Een vriend heeft een tweede baan genomen om de studie van zijn 28-jarige dochter te bekostigen. Die dochter gaat haar achtste studiejaar in, ze worstelt al jaren met haar scriptie. De zoon van de buurvrouw ligt in scheiding. Een afspraak met de buuf is momenteel geen pretje. Een zinvol gesprek voeren is uitgesloten vanwege het driftige geratel van de woeste apps die binnenkomen en gelijk beantwoord moeten worden. Toen ik jong was ging het er heel anders aan toe. Ik wilde zo snel mogelijk op eigen benen staan.
Dat kon ook, moet ik er gelijk bij vertellen. Armoe was hip en romantisch, dus dat kwam goed uit. Van een paar groezelige sinaasappelkisten maakte je een kast, onder de trap timmerde je een douche die binnen de kortste keren vol schimmel zat. Om te studeren bestonden er riante regelingen. Lekker makkelijk. Ik vertelde mijn ouders niet dat mijn vaste verkering uit was, want ze wisten helemaal niet dat het áán was. Achteraf denk ik wel: wat een rare snoeshanen waren wij. En heb ik best medelijden met die ouderwetse ouders van ons. Ze werden overal buiten gehouden. Hoe anders gaat het er nu aan toe: Van niets weten naar alles weten. De generatiekloof is verdampt. Ouders en kinderen begrijpen elkaar prima. De kinderen van de babyboomers blijven gráág nog wat langer in hotel Mama hangen. En als ze dan eindelijk vertrekken, blijven hun ouders in de buurt. Om ze met raad en daad bij te staan, om op te passen op de kleinkinderen, om financieel bij te springen.
De mogelijkheden van ouderen om hun kinderen met geld te ondersteunen zijn nog nooit zo groot geweest. 65-plussers zijn volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek 22 keer zo rijk als 35-minners. Bijna een derde van de jongvolwassenen tot 35 jaar krijgt wezenlijke financiële steun van hun ouders. Er zijn genoeg ouders die het geld kunnen missen, en ze helpen hun kinderen graag op weg. Het gevolg is misschien wél, dat kinderen eindeloos lang kind blijven. Maar wie ben ik, om daar wat van te vinden?
Deze blog is geschreven naar aanleiding van het boek 'Eindeloos ouderschap' van Herman Vuijsje en Anneke Groen van Uitgeverij AUP (14,95 euro).
