De wereld gaf vorig jaar een recordbedrag van €124 miljard uit aan ontwikkelingshulp. Maar Nederland besteedt steeds minder geld aan ontwikkelingshulp. Investeren in ontwikkelingslanden, neemt juist toe.
Nederlanders zetten steeds meer hun vraagtekens bij de hulp aan arme landen. Het ING Economisch Bureau becijferde een jaar geleden dat het sentiment over dit onderwerp steeds negatiever is. Rondom de Tweede Kamerverkiezingen van 2006 dacht nog 47 procent van de Nederlandse kiezers positief over ontwikkelingshulp. In 2012 was dit al gedaald naar 22 procent. Die trend blijkt bovendien nog niet doorbroken: definitieve cijfers zijn nog niet gepubliceerd, maar de voorspelling is dat dit percentage vorig jaar nog verder is gedaald tot 17 procent.
[ITEMADVERTORIAL]
Lenen naast geven
Naast het ‘geefgeld’ binnen de ontwikkelingshulp is er nu steeds meer ruimte voor ‘leengeld’, bijvoorbeeld in de vorm van de zogeheten microfinanciering of microkrediet. Met vaak niet meer dan enkele honderden euro’s - die de ondernemers in spé bij een lokale bank niet kunnen krijgen - worden kansarmen ondersteund bij de oprichting van hun eigen bedrijf.
Koningin Máxima
Zeker omdat koningin Máxima zich publiekelijk inzet voor dit onderwerp staat het onderwerp op de kaart en ontwikkelt microfinanciering zich door. Het uiteindelijke doel is om mensen in ontwikkelingslanden toegang te geven tot basale financiële dienstverlening, ook ‘inclusive finance’ genoemd. De doelstelling is dat mensen in ontwikkelingslanden niet alleen microkredieten kunnen krijgen, maar ook toegang tot spaarproducten en verzekeringen.
Potentie
Nederlandse beleggers zien veel potentie in deze vorm van alternatieve ontwikkelingshulp. Zij investeerden in 2013 al 2,5 miljard euro. En naar verwachting neemt dit met zo’n 10 procent per jaar toe. Een deel van de beleggers kijkt namelijk anders naar geld. In plaats van het halen van een hoog rendement, wordt tijdelijk ongebruikt geld ingezet voor zingeving.
