Heerlijk buiten in Helsinki

Op de dag van vertrek pak ik ’s ochtends vroeg de trein naar Schiphol. Ik heb een zwak voor Scandinavië, dus ik kijk uit naar mijn verblijf in Helsinki. Op het vliegveld passeer ik een poster met een spreuk die mijn gevoel goed vertolkt: ‘Inspiration, here I come.’

 

Helsinki blijkt een stad die zich makkelijk laat ontdekken: niet te groot, schoon, overzichtelijk en vol met vriendelijke Finnen die goed Engels spreken. Bij mijn fijne hotel in het centrum huur ik een fiets, en voor ik het weet peddel ik langs een meertje en oude, houten villa’s met een terras waar je koffie en kaneelbroodjes kunt krijgen. De grens tussen stad en natuur lijkt fluïde. De Finse liefde voor het buitenleven en de elementen zie je ook terug in de saunacultuur. Er zijn in Finland net zo veel sauna’s als auto’s; als ze willen, kunnen alle Finnen tegelijkertijd in de sauna zitten.

 

De volgende ochtend tijdens het ontbijt zit ik naast twee goedgeklede vrouwen uit Puerto Rico en New York die al twintig jaar elk jaar samen een reis maken. Deze keer zochten ze een bestemming waar het rustig en veilig was en zo kwamen ze in Scandinavië terecht. Ze zijn erg te spreken over de musea en de restaurants in Helsinki. ‘Zelfs in Parijs kun je niet zo goed en zo vers eten als hier.’ De Puertoricaanse: "Ik vind Scandinavië het toonbeeld van beschaving."  Ik denk nog even terug aan de poster die ik las bij vertrek: inspirerend is het zeker, zo’n trip naar een nieuwe bestemming. Ik neem afscheid van mijn charmante ontbijtgenoten en spoed me naar buiten, het onbekende tegemoet.