Op 13 september 1952 stond de allereerste Jip en Janneke-aflevering van Annie M.G. Schmidt op de kinderpagina van Het Parool. Janneke van Engelen-Renders las de verhaaltjes letterlijk stuk.
‘Annie M.G. Schmidt was de eerste schrijfster met verhaaltjes die over het leven van alledag gingen. Dat maakte het zo leuk. Jip en Janneke halen stoute streken uit en doen ondeugende dingen. Het dikke boek van Jip en Janneke heb ik eindeloos aan mijn zonen Harald en Koen voorgelezen, totdat het helemaal uit de band viel. Ik maakte er altijd een hele voorstelling van, waarin ik elk personage met een andere stem voorlas.
Al snel had ik meerdere boeken op voorraad als kraamcadeautje. Zodoende werden mijn man Chris, die inmiddels overleden is, en ik de Jip en Janneke van de familie. ‘Oom Jip!’, riep een neefje. Omdat ik toevalligerwijs tante Janneke was, lag dat natuurlijk wel voor de hand; hij wist niet beter dan dat Chris echt zo heette. Intussen is ons gezin uitgebreid met een lieve schoondochter. Haar naam is Janneke en haar kat heet Jip. De Jip en Janneke-verhalen lees ik weer voor, nu aan mijn twee kleinkinderen. Ik zoek iets uit wat gaat over een gebeurtenis uit hun eigen leven. Toen ze net verhuisd waren naar een woning met een tuin en een heg, kropen ze eronderdoor omdat ze op zoek gingen naar kinderen in de buurt.”
Met schattig Máxima-accent
“Mijn zoon, die ik vroeger iedere avond uit Jip en Janneke voorlas, kreeg verkering met een Spaans meisje. Ze wilde Nederlands leren en begon in Jip en Janneke te lezen. Elke dag een verhaaltje, dat ze dan in haar eigen, gebrekkige woorden aan mijn zoon navertelde. Dankzij Jip en Janneke spreekt ze nu redelijk Nederlands, met een leuk Máxima-accent.” Elly Coolen (65), Oss
Minder driftig dankzij Janneke
“Ik sta bijna 39 jaar voor de klas en heb het verzamelboek praktisch versleten. Ik liet de kleuters vaak zelf kiezen welk verhaal er moest worden voorgelezen. Ze gingen dan net zo lang zoeken tot ze het goede plaatje hadden gevonden. Mijn eigen mooiste verhaal is ‘Middeltje tegen de drift’. ‘Als je driftig bent, moet je tot tien tellen’, zegt moeder tegen Janneke. Bij Janneke werkte het niet. Bij mij – als leerkracht voor de klas – wel.” Gré Venema-Hids (58), Emmeloord
Al snel had ik meerdere boeken op voorraad als kraamcadeautje. Zodoende werden mijn man Chris, die inmiddels overleden is, en ik de Jip en Janneke van de familie. ‘Oom Jip!’, riep een neefje. Omdat ik toevalligerwijs tante Janneke was, lag dat natuurlijk wel voor de hand; hij wist niet beter dan dat Chris echt zo heette. Intussen is ons gezin uitgebreid met een lieve schoondochter. Haar naam is Janneke en haar kat heet Jip. De Jip en Janneke-verhalen lees ik weer voor, nu aan mijn twee kleinkinderen. Ik zoek iets uit wat gaat over een gebeurtenis uit hun eigen leven. Toen ze net verhuisd waren naar een woning met een tuin en een heg, kropen ze eronderdoor omdat ze op zoek gingen naar kinderen in de buurt.”
Met schattig Máxima-accent
“Mijn zoon, die ik vroeger iedere avond uit Jip en Janneke voorlas, kreeg verkering met een Spaans meisje. Ze wilde Nederlands leren en begon in Jip en Janneke te lezen. Elke dag een verhaaltje, dat ze dan in haar eigen, gebrekkige woorden aan mijn zoon navertelde. Dankzij Jip en Janneke spreekt ze nu redelijk Nederlands, met een leuk Máxima-accent.” Elly Coolen (65), Oss
Minder driftig dankzij Janneke
“Ik sta bijna 39 jaar voor de klas en heb het verzamelboek praktisch versleten. Ik liet de kleuters vaak zelf kiezen welk verhaal er moest worden voorgelezen. Ze gingen dan net zo lang zoeken tot ze het goede plaatje hadden gevonden. Mijn eigen mooiste verhaal is ‘Middeltje tegen de drift’. ‘Als je driftig bent, moet je tot tien tellen’, zegt moeder tegen Janneke. Bij Janneke werkte het niet. Bij mij – als leerkracht voor de klas – wel.” Gré Venema-Hids (58), Emmeloord
Bron
- Plus Magazine
