Pluslezers vertellen wat hen aangrijpt
Nadat Eva mijn moeder vertelde dat ik ervandoor was, sprak ze boos een voicemail bij mij in. ‘Op een dag zit jij oud en eenzaam op de bank, let maar op.’ Haar woorden raakten me. Ergens voelde ik dat ik verkeerd bezig was. Maar de gezinsbanden benauwden me te veel. Ik móest weer vrij zijn, heel simpel.
Om privacyredenen is de naam van de geïnterviewde gefingeerd.
Mijn moeder, die helaas niet meer leeft, heeft het me dus letterlijk voorspeld, vlak nadat ik mijn tweede echtgenote had verlaten. Zij was dol op Eva, hoopte dat ik eindelijk rust had gevonden.
Ik ben blij dat mijn ex me nog altijd uitnodigt om de feestdagen samen met onze kinderen bij haar en haar nieuwe man door te brengen. Anders zat ik ook dan alleen. Als ik zie wat voor gelukkige indruk zij en haar partner maken, hoeveel binnenpretjes ze samen delen, voel ik een steek in mijn hart. Ik had dat ook kunnen hebben, als ik bereid was geweest aan mezelf te werken. Dat inzicht komt decennia te laat.
Dat ik mijn uiterlijk mee had, ontdekte ik al op de lagere school. Vanaf mijn tienerjaren had ik vriendinnetjes bij de vleet. Maar me binden wilde ik niet. Ook niet toen ik ouder werd en een succesvolle carrière kreeg. Ik was vaak op reis en zat graag in de kroeg. Als ik zag hoe vrienden zich lieten beknotten door een vrouw, dacht ik: mij niet gezien. Natuurlijk werd ik weleens verliefd; heel vaak zelfs. Vrouwen kunnen mij volledig betoveren. Alleen duurde het nooit lang. Zodra ik iets van sleur ervaarde, hield ik het voor gezien. Al heb ik het twee keer serieus geprobeerd. Toen mijn eerste vrouw, met wie ik twee dochters heb, me voor de derde keer betrapte op vreemdgaan, zette ze me de deur uit.
Bij Eva heb ik het zo ver niet laten komen, ik wist zelf dat ik er een punt achter moest zetten. En ik heb me ingezet om betrokken te blijven bij de opvoeding van de kinderen. Wat was het een feest weer alleen te wonen. Mijn eigen werkritme te bepalen, geen rekening meer te hoeven houden met iemand. Bindingsangst, zoals me werd verweten? Ja, vast. Maar wat maakte het uit? Dit was nu eenmaal het leven dat ik wilde. Mettertijd werden mijn veroveringen jonger. Elke mooie vrouw was een grotere triomf.
Toen ik ziek werd, op mijn 59ste, besefte ik hoe dwang- matig ik bezig was. Ergens was het een opluchting om pas op de plaats te moeten maken. Om te stoppen met roken, drinken en zo nu en dan een snuif. Helaas verliep mijn herstel minder goed dan gehoopt. Ik ben erg aangekomen, sporten en werken gaat niet meer. Sinds vorig jaar ben ik zelfs helemaal afgekeurd. Ik zit op een bovenetage, alleen met al mijn gedachten. Ik pieker over mijn twee oudste kinderen, met wie ik geen contact meer heb. Over het vele geld dat ik over de balk heb gegooid. Alle vrouwen die ik heb gekwetst. ‘Boontje komt om z’n loontje’, zullen velen van hen zeggen. Tja. Ik kan niets anders zeggen dan: ze hebben gelijk.”
Uw verhaal in Plus?
Loopt u rond met iets wat u aan (bijna) niemand durft te vertellen? Deel het met andere Pluslezers; dat mag ook anoniem. Schrijf naar redactie@plusmagazine.nl o.v.v. ‘Mijn verhaal’.
U las een gratis artikel uit Plus Magazine
Op Plusonline.nl bieden we iedereen de kans gratis kennis te maken met Plus Magazine. Hét maandblad bomvol informatie en inspiratie. Maar deze artikelen, dossiers en columns maken kost veel tijd en geld. Wilt u meer? Overweeg dan ook een abonnement op Plus Magazine.
