Als haar broer ziek wordt, houdt Trude in haar eentje zijn bedrijf draaiend. Nadat hij overlijdt, gaat de rest van de familie zich ermee bemoeien. Na eindeloos gesteggel besluit Trude het roer om te gooien.
U leest een gratis artikel uit Plus Magazine.
Op Plusonline.nl bieden we iedereen de kans gratis kennis te maken met Plus Magazine. Hét maandblad bomvol informatie en inspiratie. Maar deze artikelen, dossiers en columns maken kost veel tijd en geld. Wilt u meer? Overweeg dan ook een abonnement op Plus Magazine.
Trude van Cruijsen (74) werkte bij de kinderbescherming, het taxibedrijf van haar broer en bij Felicitas. Samen met Ton heeft ze twee zonen, een dochter, acht kleinkinderen en een bonuskleinkind.
Hella van der Wijst (58) is presentator en schrijfster van de boeken Troost – als je iemand mist en De kracht van samen. Ze houdt van wandelen en een goed gesprek.
Jurjen Drenth
Trude:
We maken een wandeling door het minder bekende deel van het Paleispark bij Het Loo. Hier geen bouwsels die verwijzen naar een koninklijk verleden, zoals het theekoepeltje van Wilhelmina en de Beeldenvijver. In plaats daarvan worden we getrakteerd op een statig bos met hoge bomen, heide en heuvels. Het is bekend terrein voor Trude, die wekelijks wel een wandeling met vriendinnen maakt of een ommetje met haar zoon. “Dan neem ik de lunch mee en praten we even lekker bij.”
Trude werd als tweede kind geboren in een hardwerkend middenstandsgezin met drie jongens en drie meisjes. Meewerken was al snel normaal. Zo zorgde Trude twee jaar voor het gezin, omdat haar moeder daar wegens depressie niet toe in staat was. Veel aandacht voor Trude zelf was er niet.
Vader had een taxibedrijf waar Trudes middelste broer jarenlang voor werkte. De broer begon in 1986 zijn eigen taxibedrijf, en vier jaar later kwam Trude met plezier bij hem in dienst. Samen bouwden ze het uit tot een goed lopend bedrijf. Trude deed haar werk met plezier, tot zes jaar later haar broer ziek werd. De rest van het gezin had geen belangstelling voor het bedrijf, dus stond Trude er alleen voor om alles draaiende te houden. Met keihard werken lukte dat. Ze schakelde de telefoon door naar haar huis, waar ze ondertussen ook haar eigen gezin met drie pubers runde. “Hoe ik het toen voor elkaar heb gekregen, begrijp ik nu nog niet”, lacht ze. Haar moeder – vader was inmiddels overleden – woonde in bij haar oudste, ongetrouwde broer. Maar de zorg voor haar kwam op Trude neer. “Moeder was zwaar op de hand en de anderen deden alsof ze dat niet zagen.” Gesteund door haar man Ton deed Trude wat ze kon.
Ton komt uit een harmonieus gezin met zorgzame ouders. Hij begreep dan ook niet hoe de familie van Trude haar zo in de steek kon laten. “Hij was bang dat ik eraan onderdoor zou gaan. Ton en mijn kinderen vonden dat ik veel te veel met het bedrijf en met de familie bezig was, dat ik het los moest laten. Achteraf gezien had ik toen al moeten stoppen met het taxibedrijf.” Want toen haar broer in 2002 op zijn 50ste overleed, gebeurde er iets wat Trude totaal niet had zien aankomen. “Iedereen wilde meebeslissen over de toekomst van het bedrijf. Niemand vroeg wat ik wilde. Dat ik het bedrijf had voortgezet, is me nooit in dank afgenomen.” Volgens Trude aasde de familie enkel op het geld uit de zaak. Ze waren zelfs van plan beslag te laten leggen op het huis van Trude en haar gezin om het geld los te krijgen. “Iedereen walste over mij heen en alles werd op mij afgereageerd. Geld was belangrijker dan onze familieband. Geld maakt mensen slecht.”
De wandeling gaat gedeeltelijk door een oud smeltwaterdal uit de voorlaatste ijstijd: het Wilhelminadal. Vanaf het hoogste punt, bij de Grovestinsbank, heb je een prachtig uitzicht over het dal. Het was koningin Wilhelmina’s favoriete plek om te schilderen, voor Juliana en Bernhard een geliefde plek om te zitten.
Eind 2003 werd Trudes moeder onderkoeld en met verwondingen gevonden door de thuishulp in het huis van haar broer. “Ik was zó boos. Ik kon me niet voorstellen dat je dat als kind zomaar laat gebeuren. Maar weer stond ik helemaal alleen. Ik was gebroken.” Het onrecht dat haar en haar moeder werd aangedaan, werd Trude te veel. Ze besloot dat ze de zaak van haar overleden broer niet zou overnemen. “Mijn strijd voor het bedrijf en de zorg voor mijn moeder hebben alles alleen maar erger gemaakt in plaats van beter.”
Uiteindelijk nam onverwacht haar jongste broer de taxicentrale over. Al heel snel na de overname ging het bedrijf failliet. “Alles wat ik met mijn overleden broer had opgebouwd, was in één klap weg. Maar nog altijd wist iedereen het beter.” Ook van de familiebanden was ondertussen weinig meer over. Toen moeder overleed, ontstond er gedoe over haar testament. Nadat uiteindelijk alles min of meer was afgehandeld, heeft Trude niets meer van haar broers en zussen gehoord. Maar daar had ze ook helemaal geen behoefte meer aan.
Het contrast van Trudes verhaal met het lieflijke, sprookjesachtige zonlicht dat over het diepgroene mos strijkt, had niet groter kunnen zijn. Het is onterecht dat het Paleispark minder wordt bewandeld dan het gedeelte achter de hekken van Het Loo, vinden we allebei. Ondanks haar verdriet is Trude een vrolijke vrouw geworden. Daar heeft ze wel hard voor moeten werken. Gesteund door haar grote liefde Ton, die er altijd voor haar was, gooide Trude het roer om. Op haar 55ste vond ze een baan als hostess en bracht ze welkomstpakketten naar ouders met een pasgeboren kind. “Ik was zo welkom. Dat deed me goed.” Ze werd vrijwilliger voor de Zonnebloem, nog iets wat haar een positief gevoel geeft. Ook kon ze rekenen op haar schoonouders, die meer voelden als ouders dan haar eigen vader en moeder. En op haar kinderen en een kring van fijne vrienden. “Ik heb dan geen contact meer met mijn broers of zussen, maar ik heb genoeg mensen om me heen van wie ik zielsveel houd.”
Leefstijlcoaching, en vooral veel wandelen, zwemmen en fietsen, hielden haar weg bij een burn-out. “Ik heb geleerd te stoppen met aan een dood paard te trekken, en om dingen af te sluiten.” De stress werd minder en ze ging weer beter slapen. Ook het uitzoeken en beschrijven van haar familiegeschiedenis tot 140 jaar terug werkte helend. Het leverde Trude een belangrijk inzicht op. “Achteraf kan ik zeggen dat ik van jongs af aan al was overgeleverd aan mezelf en me altijd klein heb gemaakt. Ik ben daar zo klaar mee! Nu is het mijn tijd.” Het boek dat ze schreef over de familie kreeg de veelzeggende titel Weg uit mijn schaduw en zo voelt Trude het ook steeds meer. Ze haalt een levensgrote vlag uit haar rugzak waarop ze zelf staat afgebeeld. Het hoort bij haar nieuwe leven uit de schaduw. Dat ze ooit zo trots op zichzelf zou kunnen zijn, had Trude twintig jaar geleden niet kunnen denken. “Omdat ik uit deze situatie kom, heb ik mezelf lang verstopt. Te lang. Maar sinds ik uit de schaduw ben gestapt, voelt alles heerlijk!” Ze is vooral trots dat ze de cirkel heeft doorbroken. “Ik heb niet herhaald wat mij is overkomen. Ik heb mijn kinderen volop geknuffeld en de aandacht gegeven die ik zelf tekortkwam. Als wij als gezin samen zijn, voelt dat zo goed. Dat gun ik iedereen.”
Een bezoek aan Paleis Het Loo is prima te combineren met een mooie wandeling op het 650 hectare grote Paleispark dat in de 17de eeuw is aangelegd. Je kunt wandelen langs onder andere het badpaviljoen, de beeldenvijver en Het Speelhuis waar koningin Wilhelmina speelde als jong meisje. Wil je net als Hella en Trude buiten de openingstijden van het paleis wandelen, start dan bij parkeerplaats Bosloo. Op www.kroondomeinhetloo.nl staat de wandeling.
Ga naar ‘Plattegronden’ en klik op ‘Paleispark’. Hella en Trude liepen de blauwe route van 5 kilometer.
- Startpunt: parkeerplaats Bosloo, Wenum-Wiesel.
- Horeca: rondom het paleis zijn diverse horecagelegenheden.
- Vervoer: neem vanaf station Apeldoorn buslijn 102 of 104. Stap uit bij halte 'Paleis Het Loo'. Vanaf daar is het vijf minuten wandelen naar parkeerplaats Bosloo.
- Lengte: 5 kilometer.
- Geschikt voor rolstoel: nee, maar bij Paleis Het Loo starten drie rolstoelroutes.
