Tijdenlang bezocht ik ieder weekend mijn moeder (87) in haar aanleunwoning, bijna 100 kilometer verderop. Nu heb ik een vriend en probeer ik die bezoekjes te beperken tot twee keer per maand. Mijn moeder begrijpt dat niet en bezorgt me een schuldgevoel door te zeggen dat ik haar ‘in de steek’ laat. Wat nu?
Gezelschap uit het dorp
Niemand wil zijn of haar moeder het gevoel geven dat ze wordt weggezet. Ook mijn moeder vond het maar niets toen ik haar minder vaak ging bezoeken. De oplossing: via een advertentie heb ik iemand uit haar dorp gevonden die wekelijks even bij haar langsging. Beiden waren daar heel tevreden mee.
Anne-Marie Beek (68), Renkum
Altijd blij om mij te zien
Mijn vader woonde in Enschede in een tehuis, ik 350 km verderop in Duitsland. Elke donderdagochtend reed ik naar Enschede om bij hem te zijn. Vervolgens reed ik op
zaterdag weer terug. 700 kilometer per week, mét files! Het was niet altijd makkelijk, maar als ik eraan denk hoe blij hij steeds was om mij te zien, weet ik dat ik het goed heb gedaan. Papa deed vroeger alles voor mij, nu was het mijn beurt er voor hem te zijn. Hij is helaas twee jaar geleden gestorven.
Miriam Fredriks (60), Bad Breisig (Duitsland)
Geen slechte dochter
Jarenlang ben ik mantelzorger geweest voor mijn moeder en ik heb erg moeten lobbyen om haar in een fijn en veilig tehuis te krijgen. Daarna vlogen de verwijten me om de oren: “Je hebt mij gedumpt!” Ik legde haar uit dat ik naast haar ook nog een gezin heb, net zoals zij dat vroeger had. En dat zij haar moeder ook niet steeds bezocht, terwijl zij en mijn vader toch al op hun 55ste met pensioen waren. Toen snapte ze het iets beter. Ik bezoek haar nog steeds wekelijks, maar ik hoor gelukkig niet meer dat ik een slechte dochter ben.
Jolanda van Dijk (65), Ede
Ga genieten van uw vriend
Uw moeder is verwend geraakt door uw wekelijkse bezoekjes. Toch zou ik uw eigen plan doorzetten, zonder schuldgevoelens. Ga genieten van het samenzijn met uw vriend. Als uw moeder merkt dat u blij en gelukkig bent, zal zij er vrede mee hebben.
Agaath van Mosseveld (73), Geldermalsen
Nachtje blijven slapen
Ook ik ging elk weekend naar mijn vader. Hij was bijna 90 toen ik een vriendin kreeg, waardoor ik hem minder vaak ging bezoeken. Na een goed gesprek besloten we dat ik voortaan nog maar eens in de twee weken naar hem toe zou gaan, maar dan wel bleef slapen. Dat pakte heel goed uit. Op zaterdag wandelden we samen door Sneek, we aten en kletsten, en op zondag zaten we gezellig samen aan het ontbijt. Ik heb mijn vader daardoor echt goed leren kennen. Hij is gestorven op zijn 94ste. Ik mis onze fijne weekenden nog steeds.
Willy Andriol (62), Wormer
Mijn man wil álles samen doen, help!
Sinds mijn man met pensioen is, wil hij alles met mij samen doen. Maar in de jaren dat hij vrijwel non-stop werkte, heb ik geleerd mijn eigen plan te trekken en allerlei dingen te ondernemen met mijn vriendinnen. Dat wil ik niet opgeven.
Wat zou u doen? Stuur uw reactie met uw volledige naam, leeftijd en woonplaats naar: Redactie Plus Magazine, Postbus 22693, 1100 DD Amsterdam, of mail: redactie@plusmagazine.nl o.v.v. ‘Wat zal ik doen?’ Doe dit voor 25 maart. Misschien staat uw brief dan binnenkort in deze rubriek.
