In de rubriek Plus Positief brengen we positief nieuws, verhalen die ons opvrolijken en personen die ons inspireren. Zoals Tristan en Desiree van Stichting Bloemenhart Brunssum, die eenzame ouderen eens per maand een bloemetje brengen.
Twintiger Tristan Canisius was mantelzorger van zijn oma en merkte in die rol wat kleine dingen – zoals een bos bloemen – voor een oudere kunnen betekenen. Samen met Desiree van den Eertwegh – die als ergotherapeute regelmatig hoorde dat er weinig activiteiten voor ouderen worden georganiseerd – richtte hij Stichting Bloemenhart Brunssum op.
Hun stichting, actief in de regio Parkstad Limburg, krijgt via familieleden en thuiszorg aanmeldingen binnen. In het begin was het criterium dat een oudere eenzaam moest zijn, maar dat bleek een te confronterend label. Tegenwoordig gaat het om ouderen die een keer in het zonnetje gezet mogen worden. In de praktijk komt het vaak toch op hetzelfde neer.
Na een aanmelding gaan vrijwilligers elke eerste dinsdag van de maand op pad om een bloemetje te brengen. Maar het bloemetje is vooral een dekmantel: het draait uiteindelijk om het praatje dat de vrijwilligers met de oudere kunnen maken; eventjes weg van de eenzaamheid.
Inmiddels hebben ze al ruim 350 bossen bloemen bezorgd, en dit kan natuurlijk alleen maar dankzij de hulp van bedrijven en bloemisten die dit mooie initiatief steunen. Ook organiseert Stichting Bloemenhart Brunssum elke maand een activiteitenmiddag, waar vaak tientallen mensen op af komen.
‘Wat een verrassing’
De bloemen en het gezelschap betekenen veel voor de ouderen. Bijvoorbeeld voor de 80-jarige mevrouw Zwiers, die een aantal jaar geleden – na een huwelijk van 53 jaar – haar partner verloor. Samen hadden ze een dochter, maar omdat zij ook werkt, is mevrouw Zwiers veel alleen. Dus praat ze tegen haar hond, omdat het anders zo stil is in huis. Maar dankzij Tristan en Desiree heeft ze een keer extra gezelschap.
Ook de 88-jarige meneer Giesbers wordt in het zonnetje gezet. Al bijna 20 jaar is hij bijna blind en daardoor aan huis gekluisterd. Hij geniet van dagen met mooi weer, als hij in de tuin kan zitten en een praatje kan maken met de buren. Hij ziet slechts de contouren, maar toch is hij blij met de bloemen: ‘Wat een verrassing. Dit had ik nooit verwacht.’
