In tien gemeenten worden postbezorgers en pakketbezorgers van PostNL dit jaar ingezet om eenzaamheid bij ouderen te signaleren. Uniek in Nederland, maar in Frankrijk al jarenlang héél normaal.
Pakketbezorgers rijden dagelijks hun ronde en komen overal. Meestal scheuren ze door de straat en rennen ze naar een voordeur, want ze hebben haast. Toch startte ruim een jaar geleden in de Rotterdamse wijk Schiebroek-Hillegersberg een interessant experiment dat drie maanden duurde. Vijftien pakketbezorgers van PostNL werden opgeleid om signalen van eenzaamheid in de gaten te houden. Als ze twijfelden of het wel goed ging met iemand, gaven ze dat door aan welzijnsorganisatie Dock. Dock zorgde ervoor dat binnen 48 uur een kijkje werd genomen op het betreffende adres.
Postbezorgers en pakketbezorgers komt overal
Pakketbezorgers hebben het druk. Maar met wat méér tijd en extra handvatten kunnen ze heel goed de ogen en oren van een wijk zijn. Zij kunnen opmerken dat de gordijnen op een bepaald adres al een tijdlang gesloten blijven, of dat de post zich ophoopt in de gang. Verdorde planten voor het raam en licht dat maar blijft branden. Dat het Rotterdamse experiment van PostNL wel degelijk zin had, bleek uit de verhalen van de chauffeurs. Eén van de chauffeurs bezorgde regelmatig een medisch pakket bij een oudere dame. Toen hij, op haar verzoek, het pakket in de kast zette, bleken er nog 22 pakketten te staan. Ze bestelde ze expres te vaak, zodat ze even een praatje kon maken.
Tien gemeentes erbij in 2022
De proef leverde veel goeds op. Bijna vanaf de eerste dag gaven de pakketbezorgers meldingen door. In 2022 is PostNL van plan om het experiment uit te breiden naar tien extra gemeentes. En ook postbodes kunnen zich nu aanmelden. Als eerste zijn nu de gemeenten Baarn en Soest aan de beurt, voor een proefperiode (een pilot) die al is begonnen en tot 8 mei duurt. Welke andere gemeentes mee gaan doen kan PostNL nog niet verklappen.
Franse postbezorger houdt een oogje in het zeil
In Duitsland was in 2014 al sprake van dat de postbezorgers op hun dagelijkse ronde zouden gaan aanbellen bij alleenwonende ouderen en gehandicapten. En sinds 2017 biedt de Franse post een nieuwe service aan: Veiller sur mes parents. Oftewel: oppassen bij ouderen. In Vooral op het Franse platteland met z’n piepkleine dorpen en afgelegen boerderijen is de postbode onmisbaar. Voor een praatje, het uitwisselen van nieuwtjes, menselijk contact. Maar ook om te constateren dat er iets niet pluis is. Kinderen die ver weg wonen, kunnen voor een paar tientjes per maand regelen dat de postbode één keer per week langskomt bij hun oude ouders, vader of moeder. Voor een praatje, maar ook om te checken of alles goed gaat. Méér langsgaan kan ook, maar dan betaal je extra. Tijdens de lockdown toen iedereen thuis opgesloten zat, bood La Poste de service tijdelijk gratis aan.
Wat postbezorgers nog meer doen
Postbezorgers zijn inzetbaar voor veel klussen. De gemeente Stichtse Vecht schakelde in 2017 postbodes in om zwerfvuil, onkruid en verzakte stoeptegels te melden bij de gemeente. In Almelo fotografeerde postbezorger Sandra Vonk een half jaar lang onkruid en in Amsterdam fungeerde bezorger Jasper Ranzijn een maand lang in een proef om op diverse adressen de waterstand op te nemen. En niet alleen in Nederland, trouwens. Vorig jaar moesten postbezorgers in België opeens uitkeringsfraude bij gepensioneerden gaan opsporen. Daar werd flink tegen geprotesteerd. In Frankrijk helpen postbezorgers onder andere met het installeren van de digitale tv, het opnemen van de meterstanden en het rondbrengen van medicijnen.
